Doorgedraaide emoties zijn ook sommige Realisten niet vreemd -helaas.

Door Theresa Geissler.

Vluchtig waargenomen berichtje op DDS, dat later al niet meer terug gevonden kon worden:
Op Facebook circuleerde klaarblijkelijk het één of andere flauwe mopje vanuit ‘Oppositie’ – de jongerenbeweging van ‘DENK’ – dat er op neerkwam, dat Rutte een dief zou zijn, die in de gevangenis zou thuishoren.

De auteur van dit alarmerende bericht – Tim Engelbart himself, geloof ik – wilde er onder meer maar weer even mee benadrukken, dat we heus niet hoeven te verwachten, dat de jongere generatie ‘DENK’ers beter geïntegreerd zou zijn dan de oudere maar integendeel even ijverig om elke politiek-onwelgevallige tegenstander maar achter slot en grendel te stoppen – zoals gebruikelijk in hun thuisland(en).

Nu zal ik de laatste zijn om dit ook maar te ontkennen, of zelfs maar te bagatelliseren; daar gaat het hier niet om. Wèl voel ik mij aan de waarh … pardon, aan de PRAKTIJK (want “de” waarheid bestaat nu eenmaal niet) verplicht, er op te wijzen, dat “DENK” niet het monopolie heeft op dit radicale verschijnsel, hoe graag wij, realisten, dit ook zouden willen geloven:

In een parlementaire democratie hebben twee politieke uitersten, of ze dat nu willen weten of niet, doorgaans één ding gemeen, namelijk, dat hun achterban dezelfde soort haat koestert voor het héle gevestigde politieke midden, zeker voor die partijen, die deel uitmaken van de regering, c.q. de bewindslieden leveren, de Minister-President voorop. En dat dus, omdat die premier, resp. bewindslieden het zelden of nooit aanpakken, zoals zij het graag zouden zien.

In een situatie als in Nederland bijvoorbeeld, waarin de twee politieke uitersten het beste benoemd kunnen worden als pro-migratie- en anti-migratie, verkettert de achterban van het meest extreme pro-migratiekamp – DENK – derhalve als één man de zittende premier Rutte, die naar hun smaak de Nieuwe Nederlanders, zoals z i j zich wensen te zien, niet gulhartig genoeg tegemoet treedt en hen niet afdoende de gelegenheid biedt om vrijelijk het hele land over te kunnen nemen en te kunnen omvormen naar hún cultureel-maatschappelijke maatstaven – wat hij volgens hèn kennelijk behoorde te doen. Ergo is hij in hun ogen een politieke misdadiger, die in de gevangenis thuishoort; een ‘dief’, die hen, de beklagenswaardige “Nieuwe Nederlanders”, hun rechtmatige levensgeluk ontzegt, in de eerste plaats omdat hij hun directe politieke opponent Wilders (en misschien in iets mindere mate Baudet) niet aanpakt, bv. door hun partijen rechtstreeks te verbieden.

En anderzijds staat de achterban van, in elk geval, de PVV op exact dezelfde manier tegenover Rutte – misschien, dat zij iets beter begrijpt, dat het niet in zijn macht ligt, om zomaar een partij te verbieden, maar dat is dan ook alles. Daarnaast verwijt ze hem zéker te weinig stelling te nemen, zowel tegen de migratie als tegen het EU-beleid ( waarop hij in de regel met weinig anders reageert, dan met ‘schijnbewegingen’) en te weinig oog voor werkelijke nationale belangen, dus kort samengevat: landverraad. Net als in de ogen van de achterban van DENK behoort hij in hún ogen te worden berecht – en met hem de gehele gevestigde politiek, die dit alles mogelijk heeft gemaakt … tenminste, als dat ooit tot de reële mogelijkheden zou gaan behoren….

En dáár slaat dan in sommige gevallen de fantasie op hol, en niet te zuinig! Allereerst, lezer, wil ik U liever maar meteen verzekeren, dat hier van mijn kant totaal níets gefantaseerd is; dat ik de uitspraken, die ik U híer ga beschrijven, met eigen ogen gelezen heb, en dat ik er anders nooit, met geen woord, over begonnen zou zijn, omdat je bepaalde dingen nu eenmaal niet voor mogelijk houdt:

Wat namelijk, als men moet lezen, dat de ‘realist’, die op dat ogenblik op internet aan het woord is, de hele troep ‘landverraders’ (= alle gevestigde politici) niet alleen voor een tribunaal en aansluitend voor een vuurpeloton wenst, maar ze tevens, daaraan voorafgaande, aan een klinkklaar vólksgericht onderworpen wil zien, te kijk gesteld, zogezegd, en waaraan schandpalen, braaksel, koeienstront en wat dies meer zij volgens hem niet mogen ontbreken? En wát, als er op de suggestie, dat dit overdrachtelijk bedoeld zal zijn, gereageerd wordt met afbeeldingen van nóg gruwelijker middeleeuws marteltuig, alsmede van de verzekering, dat het ‘blóédserieus’ bedoeld is?

Voor gevestigde politici dus. Niet meer of minder.
Wat ik maar bedoel: Is er dan nog sprake van ‘gezond realisme’?
Naar mijn bescheiden mening eerlijk gezegd niet.

Net als het ongebreideld verheerlijken van het aanhalen van de banden met Rusland, terwijl iedereen met enig gezond verstand kan beseffen, dat de levensopinies van dát collectief ingestelde volk -waar niet voor niets het communisme meer dan 70 jaar kon standhouden- niet te rijmen vallen met die van het westen, en dat het eenvoudig gekkenwerk zou zijn, om daar de banden met Amerika voor door te snijden, die al bestaan, zolang als díe grootmacht bestaat…
Economische toenadering? Goed, maar laat dat in handen de VS herself, en snijd er geen banden voor door – wat allebei, nu met Trump aan het roer, zeer wèl mogelijk is.

Wat ik met dit alles maar wil uitdrukken: Dat de achterban van een partij als DENK, al dan niet door middel van flauwe grapjes, te kennen geeft, gevestigde politici in de gevangenis te wensen, hoeft, zeker met het oog op hun achtergrond, geen verwondering te wekken, maar zoals sommige, als ‘westers’ te boek staande PVV-sympathisanten kunnen doorslaan, blijkt bepaald verbijsterend … !

En als men het mij vraagt, heeft dat te maken met het isolement, waartoe een PVV-stemmer gedoemd is, door zijn sympathie voor een ledenloze partij, waaraan hij bijna niet actief kan deelnemen, anders dan door de ‘gedachtenwisselingen’ op internet.
Betreurenswaardig, en, naar ik vrees, niet altijd even gezond:

Mensen lopen warm voor het gedachtegoed, zouden er maar wát graag het hunne aan bijdragen, maar moeten er bij voorbaat mee zien te ‘dealen’, dat dit niet mogelijk is; dat ze in verkiezingstijd op hun ‘idool'(wat een politiek leider strikt genomen eigenlijk al nóóit zou mogen zijn, omdat het hier geen pop-scene-gebeuren betreft)kunnen stèmmen en verder niets. Frustrerend? Reken maar, hoe hard dat ook af en toe door diverse betrokkenen wordt ontkend en welke excuses ze er ook voor trachten aan te slepen.

“Bij de PVV kun je niet horen”, verklaarde Johan Derksen onlangs nog zijn uiteindelijke keuze voor het FvD. En hoeveel er ook in feite op die uiteindelijke keuze af te dingen valt, die genoemde eerste conclusie was, helaas, raak. Pijnlijk raak.

Lezer, ik zeg U: Ik stèm PVV. Maar ik prijs de dag, waarop de leiding dát nog eens zal gaan inzien en de situatie zal gaan wijzigen: Ten dienste van het voortbestaan van het gezónde Realisme.

Door: Theresa Geissler.