Door: Christian van Richthoven.
Precies vier jaar geleden ging het nieuws van het ontslag van David Berger als Hoofdredacteur van “Männer” door de grote media van de republiek. Niet in de laatste plaats leidde deze gebeurtenis tot de oprichting van PP. Juist nu is het tijd voor een terugblik: PP is succesvoller dan ooit tevoren, en naast “Männer” heeft intussen ook het tweede, destijds inhoudelijke mainstream-medium schuchter een faillissementsverklaring afgegeven. Een gastbijdrage van Christian van Richthoven
Reden voor het ontslag van David Berger was eind januari 2015 zogenaamd, dat hij in “Männer” -kanaal van de Duitstalige uitgave van de Huffington Post – een vanuit het gezichtspunt van de politiek-correcte menings-bewakers “antisemitische” en “de holocaust relativerende” artikelen had gepubliceerd. https://philosophia-perennis.com/2019/02/02/abmahnung-linke-tageszeitung-taz-muss-von-ihr-verbreitete-luege-ueber-david-berger-korrigieren/ Op deze basis wordt vervolgens de hoofdredacteur van PP regelmatig antisemitisme verweten.
De letterlijke tekst van deze zogeheten “politieke brandstichting” publiceert PP thans opnieuw, direct onder dit bericht. Antisemitisme? Relativering van de holocuast? Zoek zelf, oordeel zelf!
SPOREN UITWISSEN OM ZIJN LEUGENS NIET TE HOEVEN TOEGEVEN
Door de Huffington Post werd het artikel meteen verwijderd op verzoek van de toenmalige bazen van Berger, Michael Taubenheim en Frank Zahn, welke laatste enkele jaren geleden op tragische wijze om het leven is gekomen. Omdat zij, de MSM vanaf de ARD tot en met de Süddeutsche Zeitung, op die manier niet meer geloofwaardig konden nagaan hoe het feitelijk in elkaar zat, sloten ze zich zonder meer aan bij de formuleringen van de uitgever van “Männer”. M. a. w.: David Berger als hoofdredacteur en Daniel Krause als auteur van het artikel zouden “antisemitisch de holocaust hebben vergoelijkt.”
Reeds enkele dagen later krabbelden deze media deels schuchter terug. De redactie van “taz” bijvoorbeeld distantieerde zich van haar “Bergerfobe” auteur Jan Feddersen en diens artikel door middel van de momenteel online nog te lezen aanvulling http://www.taz.de/!5021790/:
“In een eerdere versie van de tekst werd beweerd, dat Daniel Krause auteur bij de Huffington Post zou zijn en aldaar de holocaust zou hebben gerelativeerd en verontschuldigd. Dat is allebei onwaar: De bijdrage van Krause werd verder uitgewerkt door Berger, waarbij het ging om “Islamisme en de verkeerde scene”. Wij vragen excuus voor deze fout.”
Om vervolgens conform het interview op WDR5 met een onovertroffen schaamteloosheid dezelfde leugen wederom te publiceren.
Voor zover Daniel Krause zich al ooit had uitgelaten over de holocaust, dan nooit bij “Manner”, in de “Huffington Post” of op een ander kanaal waarvoor David Berger verantwoordelijk was, maar hoe dan ook in WDR. In een interview met de Keulse zender had de radicale dierenvoorvechter Krause zijn gemoedstoestand m. b. t. Ausschwitz verkondigd: “Iedere 20 minuten sterven er zes miljoen dieren. Dat gaat me emotioneel veel nader aan het hart”.
Men kan deze uitspraak plaatsen, zoals men wil*
Wat politiek-correcte lieden als Jan Feddersen nog kwalificeerden als “strafbare” uitlatingen, werd weinig later door Justitie verdedigd in het kader van de vrijheid van meningsuiting:
Volgens de justitiële autoriteit zou Krause enkel zijn emotionele betrokkenheid vergelijkend hebben geuit, maar geen verontschuldigende uitlatingen hebben gedaan over de holocaust als zodanig. De aanklacht werd niet gehonoreerd, Krause werd vrijgesproken van alle beschuldigingen.
PP legt het besluit van Justitie op tafel en wij publiceren het hier
https://i1.wp.com/philosophia-perennis.com/wp-content/uploads/2019/01/Beschluss-Staatsanwaltschaft.jpg?ssl=1
PP HEEFT ZOWEL HET “MÄNNER”-MAGAZINE ALS DE HUFFPOST OVERLEEFD
Inmiddels is het “Männer”-magazine, dat uiteindelijk vooral gedreven werd door de angst, voor “islamofoob” https://www.tagesspiegel.de/gesellschaft/medien/nach-umstrittenen-blog-beitrag-schwulenmagazin-maenner-entlaesst-chefredakteur-david-berger/11316528.html of voor te weinig links-radicaal door te gaan, na 30 jaar van de markt verdwenen. Zijn laatste, overigens tamelijk kleurloze hoofdredacteur, die na David Berger zijn grote kans in dienst stelde van de politieke correctheid, werpt zich onder andere op als gelegenheidsleverancier voor de Bild-krant.
En de nieuwste ontwikkeling: Ook de Huffington Post heeft aangekondigd, dat haar haar Duitstalige uitgave binnenkort uit de markt verdwijnt https://philosophia-perennis.com/2019/01/11/nannymedien-out-deutsche-ausgabe-der-huffington-post-stellt-ihr-erscheinen-ein/. David Berger behaalt met PP duidelijk meer reikwijdte dan eerder met alle andere media. Pas nog werd hem door een media-wetenschapper bevestigd, dat zijn eenmansbedrijf net zoveel lezers bereikt als de taz.
*
[Ook deze door WDR verbreide uitspraak documenteert hier alleen PP. De redactie van PP, wier instelling m. b. t. antisemitisme en anti-israëlisme ondubbelzinnig is https://philosophia-perennis.com/2019/01/28/kampf-fuer-die-werte-unserer-verfassung-das-grundsatzprogramm-von-philosophia-perennis/ , houdt ze voor dom en zou ze nooit als eerste publiceren teneinde dergelijke stellingen geen podium te bieden.]
**
En hier dan het destijds door Daniel Krause geschreven en door David Berger gepubliceerde artikel letterlijk:
“HET ISLAMISME EN DE HOMO-SCENE – EEN PROVOCATIEF ESSAY DOOR DANIEL KRAUSE
Het in de Duitse homo-scene gevoerde Islam-debat is in de afgelopen maanden niet alleen op een hellend vlak, maar op een noodlottige doodlopende weg beland. Beslissend was en is, dat talloze opinieleiders nauwelijks streven naar systematische en zorgvuldige probleem-analyses en in plaats daarvan met voorrang energie verspillen aan de strijd om “politiek-correcte” taboe-zônes. Dit mondt uit in stereotype belasteringsrituelen van een agressieve en in delen van de homo-media opgewaardeerde lobby, die steeds dan tevoorschijn komt, als individuele taboe-doorbrekers – zoals recentelijk David Berger – opstaan tegen het verordende meningen-dictaat en niet-geziene kritiek articuleren.
Deze processen neemt men uiteraard ook buiten de homo-scene waar: Als hoofd-acteurs van deze “Islamlobby” treden niet alleen de verbonden en organisaties van de orthodoxe en islamistische Moslims in Duitsland op, maar ook namens de staat optredende politieke krachten binnen linkse- en groene partijen, voor wie religie- en daarmee ook Islamkritiek eigenlijk essentieel tot hun identiteit behoort, maar die zich – gedeeltelijk uit naïviteit, gedeeltelijk uit stem-gerelateerde berekening – als “nuttige idioot” van gedeeltelijk sexistische, homofobe en algemeen constitutie-kritische, islamitische stromingen laten inzetten. Binnen de homo-scene heeft de “Duitse Aidshulpdienst” zich gedurende de laatste weken op de meest pijnlijke wijze ontpopt als zo’n “nuttige idioot.”
De bereidwilligheid van de “Duitse Aidshulpdienst”, alsook die van sommige andere delen van de homo-scene, om zich dusdanig naïef te laten instrumentaliseren, zou ook zijn grondslag kunnen hebben in de gedeeltelijk traumatiserende ervaringen, die vele homosexuelen van de oudere generatie in Duitsland – onbetwistbaar – tijdens hun jeugd gehad hebben met christelijke homofobie. Het zijn de genoemde oudere homosexuelen, die de lesbische- en homo-beweging in Duitsland hebben geïnstitutionaliseerd en hun politieke instellingen, de politieke oriëntatie van de gevestigde instituten en -media domineren. Hun voor het merendeel niet- getherapiseerde jonge soortgenoten kanaliseren voortdurend in de levenslange strijd tegen zowel de christelijke invloeden als tegen alles, wat maatschappelijk naar “christelijk-conservatief riekt. Omdat het laatste ironisch genoeg – vanwege associaties met b. v. “AfD” en “Pegida” – in het bijzonder ook op Islamkritiek van toepassing is, scharen ettelijke homo’s zich al te naïef aan de kant van de Islam. Vrij naar het meest laakbaar-naïeve motto: De vijand van mijn vijanden is mijn vriend.
Des te meer perfide is het, zoals een auteur van “Queer.de” vorige maand uitgerekend David Berger er tussen de regels van beschuldigde, alleen maar uit “wraakgevoelens” naast de Islam bij gelegenheid ook nog het Christendom te bekritiseren. In werkelijkheid kan worden vastgesteld: David Berger belchaamt het -helaas nog te weinig voorkomende- voorbeeld, van hoe een homosexuele man, ondanks de jarenlange ervaring met christelijk- homofobe intimidaties, desalniettemin niet uit het oog verloren heeft, dat het islamitische homosexuelen, met het oog op verbreide praktijken van gedwongen huwelijk tot en met eermoord, veel slechter gaat dan tegenwoordig hun christelijke resp. atheïstische pendanten.
Weliswaar zijn in toenemende mate islamkritische instellingen ook binnen de homoscene wijd verbreid, worden intussen vermoedelijk zelfs door een meerderheid van homosexuelen in Duitsland vertegenwoordigd. De talrijke, dikwijls uit een gezonde combinatie van levenservaringen en systematische beschouwingen gegroeide solidariteitsbetuigingen met David Berger bevestigen dit. Dat brengt van de weeromstuit de neo-feodale “correct-homosexuele” roeptoeters ertoe, in een koude burgeroorlogsstemming tussen de in de meerderheid zijnde, maar in hun articulatiemogelijkheden (nog steeds) benadeelde islamcritici en de eigen in de minderheid zijnde, maar kennelijk over-gerepresenteerde kliek in naïef-islamvriendelijke posities te manoeuvreren.
Zo valt samengevat de volgende duale leidende ideologie te concluderen:
1) De steeds penetranter wordende verbreiding van een verontschuldigend beeld van de – voor homosexuelen vermeend “onschuldige” religie van de islam – in combinatie met
2) de belastering, belediging en irrationalisering tot en met de pathologisering van islamkritische posities, waarbij de door de “Duitse Aidshulpdienst” tegen David Berger losgemaakte campagne een voorlopig hoogtepunt vormt.
Tot nu toe nauwelijks blootgelegd en nauwelijks tot thema gemaakt is het objectieve afweermechanisme, dat aan de beschuldiging van islamofobie ten grondslag ligt. Met behulp hiervan moet namelijk niet in de laatste plaats worden afgeleid van de eigenlijke centrale stand van zaken, dat de Islam in zijn heerschappij-ideologie bijna “multi-fobisch” is georiënteerd. Het ligt namelijk in de lijn van dit totalitaire islamitische systeem, de onderwerping van zijn gelovigen door irrationele en reële angsten zeker te stellen. Centraal in dit autoritair-hiërarchische onderwerpingssysteem staat de ‘theofobische’angst voor God, resp. “Allah” als almachtige bewakings- en bestraffingsinstantie, hieruit volgend de ‘angst voor sancties’, om bij niet-navolging van de islamitische wetten door de ‘bevoegde’ autoriteiten van de Umma ter verantwoording te worden geroepen, evenals tenslotte de angst voor “eerverlies”, als detraditionele normativiteit naar buiten toe zichtbaar wordt geschonden. De gezamenlijke modernen met hun veelzijdige post-traditionele onzekerheden en openheid – ook de optie van homosexuele levenswijzen – zet daarmee voor de islamitisch vervormde, d. w. z. disfunctioneel gesocialiseerde mens een identiteitsbedreigend vijandbeeld neer.
Overeenkomstig de “houd-de-dief-methode”, volgens welke niet de veroorzaker, maar de brenger van het nieuwsbericht – in dit geval het nieuwsbericht van het “multi-fobische” systeem ‘Islam’- de eigenlijke misdadiger zou zijn, hebben nu dus zowel de “Duitse Aidshulpdienst” als andere delen van de homosexuele menings-heerschappij hun verontwaardiging losgelaten op David Berger. Of de “basis” van de homosexuelen-scene deze campagne metterdaad blind als lemmingen volgt, is – gelukkig – nog op geen enkele manier een uitgemaakte zaak.
Op het blog van “MÄNNER” gepubliceerde comments geven noch automatisch de mening van de Huffington Post, noch van de redactie van “MÄNNER” weer.”
Door: Christian van Richthoven (gastauteur op PP)
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://philosophia-perennis.com/2019/02/02/antisemitisch-lessen-sie-wegen-welcher-aussagen-david-berger-als-maenner-chefredakteur-entlassen-wurde/
Theresa's visie 
