Auteur Gerrit Krol in 1990:
‘Wie met opzet onschuldigen heeft gedood, verdient – dat is de consequentie – geen ander lot dan die dood te delen!’
Procureur generaal Rinus Otte, voorzitter van het hof dat in 2012 besloot Michael P. een veel kortere straf en geen tbs op te leggen voor 2 gruwelijke verkrachtingen, ‘gelooft niet in tbs en hecht geen waarde aan het oordeel van deskundigen.’
Daardoor is hij mede verantwoordelijk voor de dood van Anne Faber.
Nu bekleedt deze humane jurist een hoge post bij het O.M., ook zo’n instantie die keer op keer ongelooflijke miskleunen maakt binnen het gebied van strafoplegging.
Otte geeft aan dat er tegenwoordig binnen de rechtspraak wel degelijk ruimte is voor rechters om over hun beslissingen te communiceren met de betrokken burger. Maar waar en wanneer zien we dat dan plaats vinden? Een grotere zwijgzaamheid dan die binnen de wereld van de rechterlijke macht heerst, is er bijna niet.
Vrouwe Justitia heeft niet alleen haar ogen dicht, maar ook haar mond en oren.
Slotconclusie:
1) een rechter die een verkrachter vrij laat rondlopen, ondanks allerlei zorgwekkende rapporten van diverse deskundigen, is in feite de echte moordenaar.
2) de diverse instanties die niet samenwerken en vanuit ‘privacy’ dossiers niet overleggen bij overplaatsing, zijn mede verantwoordelijk voor de moord annex verkrachtingen die de dader – weer – pleegt.
3) eerder geciteerde uitspraak van Gerrit Krol staaft mijn mening dat iemand die verkracht en moordt, zijn rechten op een leven heeft verspeeld en derhalve zou doodstraf op zijn plek zijn.
Dit zou alles bijeen genomen een heleboel ellende kunnen voorkomen.
Rob Meyer, 18 april 2018.
Theresa's visie 