Door: Theresa Geissler.
Hoe ziek kan een samenleving zijn – en hoe verwrongen daardoor zijn rechtspraak?
Die vraag móet wel bijna opkomen bij ieder redelijk denkend mens, die intussen heeft vernomen van de laatste juridische verwikkelingen rondom Michael Stürzenberger, welbekend als journalist voor het alternatieve medium PI – News en onovertroffen als realistisch activist. Het oordeel van de Münchense rechtbank gisteren: Schuldig bevonden aan verheerlijking (?!) van geweld en van – de klassieke-aanklacht-met-zó’n-baard – haatzaaien https://theresasvisie.com/2019/07/16/acht-maanden-voorwaardelijke-gevangenisstraf-voor-islamcriticus-michael-sturzenberger/.
Om die laatste afgetrapte beschuldiging dan maar even te laten voor wat hij is – Stürzenberger is bepaald niet de enige Realist, die dit om de haverklap in de schoenen geschoven krijgt – Wát te denken van die éérste?
Wie de aard van het ‘strafbare feit’ voldoende tot zich laat doordringen: verspreiding van de video (door hem te linken), waarop de twee jonge, Scandinavische vrouwen worden onthoofd, die in februari van dit jaar, in Marokko, in handen vielen van islamitische fanatici – tevens de makers van de video – begrijpt onmiddellijk, dat hier van “verheerlijking van geweld” geen sprake is; geen sprake kán zijn. Het kleinste kind begrijpt dat. Ergo zou je denken: Verkeerd geformuleerde aanklacht; ergo: Sepot van de aanklacht. Maar niets daarvan. Zoals Stürzenberger het zelf al formuleerde: “De rechter en de Officier van Justitie speelden volkomen onder één hoedje.”
Een vooringenomen rechter dus. Tegen alle regels van de rechtspraak in, maar helaas op dit moment in de Westerse wereld schering en inslag – op dit gebied althans.
En in het geval van Michael Stürzenberger: L’ histoire se repète: Twee jaar geleden bevond hij zich in exact dezelfde situatie https://ejbron.wordpress.com/2017/08/19/urgent-zes-maanden-gevangenisstraf-voor-pi-news-auteur-michael-sturzenberger/. Oók aangeklaagd èn veroordeeld wegens vergelijkbare “strafbare feiten”. Overigens in Hoger Beroep even ondubbelzinnig vrijgesproken, dus logisch, dat hij al heeft aangekondigd, onmiddellijk wéér Beroep aan te tekenen: Geen zinnig mens, bij wie dat níet meteen zou opkomen. Temeer, daar het bij zaken als deze eenvoudigweg bittere noorzaak is: Hier staat niets minder op het spel dan de Vrijheid van Meningsuiting, die tot het bittere einde verdedigd dient te worden, zeker als er overduidelijk zoiets in het spel is als pure rechtsbuiging!
Saillant detail bij deze ‘terugkerende geschiedenis’ is echter wel, dat tevens de rechter in beide gevallen een vróuw geweest is. Beiden vooringenomen, beiden krampachtig wegkijkend van de realiteit, beiden emotioneel uit de bocht vliegend: De tweede door honorering van een belachelijke, aan alle kanten rammelende aanklacht, de eerste, behalve door een soortgelijke werkwijze, door destijds onbeheerst uit te vallen naar het Stürzenberger-gezinde publiek op de tribune (“De activiteiten van Stürzenberger zijn wel zó fout … maar dat zien jullie niet, omdat zulke zaken jullie niet interesseren!”) Geen van beiden helaas een afdoende bevestiging van de emancipatoire stelling, dat een hoogopgeleide, op de functie van magistraat voorbereide vrouw evenzeer in staat is, op de nuchtere feiten af te gaan als een man in dito omstandigheden. En geloof mij, lezer: Juist omdát ikzelf vrouw ben, betreur ik dit oprecht.
Telkens weer kom je dit tegen: Dat uitgerekend vróuwen zo gevoelig blijken voor de idealen van de neo-liberale, ‘maakbare’ samenleving, waar iedereen maar naar believen kan binnenvallen zonder iets te duchten te hebben van welke kritiek dan ook, dat ze er alle middelen voor over hebben – van wegkijken tot rechtsbuigen – om hun ‘ideaal’ maar vooral te realiseren. Maar het is duidelijk, dat daarvoor de Realiteit geweld moet worden aangedaan, waarbij het er vooral aankomt,de prominente klókkenluiders in dienst van die Realiteit het zwijgen op te leggen. Dat is, wat momenteel hier gaande is en niets anders!
Dit soort vrouwen, hoogopgeleid en op hoge sleutelposities, ontwikkelen zich helaas maar al te vaak tot de “moderne heksen”, wier streven het steeds weer blijkt, de utopie te laten prevaleren boven de realiteit. En aangezien zij, in tegenstelling tot hun voorgangsters uit het verleden, De Tijdgeest méé hebben, is het thans hún beurt om hun eigen ‘heksenjachten’ te organiseren op wie hen hierbij maar in de weg staat. Hoog tijd om ze te ontmaskeren, voor hun fatale invloed niet meer te keren valt!
Blijf vooral overeind, Michael: Laten dergelijke irrationele feeksen JOU niet klein krijgen … want dan is het einde zoek!
Door: Theresa Geissler.
Theresa's visie 