Allemaal homo-hetze?

Door: Michael Dunkel *)

Ik heb het twee jaar geleden geschreven en ik denk, dat het volkomen actueel is. Ga er gewoon even voor zitten en lees het:

Ik ben voor 1/16de Jood en homo,
maar ik zal geen enkele stoel,
waar ikzelf naast ga zitten,
voorzien van de klacht, allemaal homo-hetze.
(uittreksel uit één van mijn gedichten)

Ik geloof, dat men het zichzelf te gemakkelijk maakt, en het vaak ook goedkoop is, om zich aan terechte kritiek te onttrekken door in een slachtofferrol te kruipen.

Iedereen, hetzij als volk, als aanhanger van een religie of als individu, zou zich moeten afvragen, hoe gedraag ik mij, wat berlang ik van anderen, respecteer ik ook afwijkende meningen of presenteer ik mijn overtuigingen als de enige geheel juiste.

Al decennialang schijnt het vaste prik te zijn, dat onverschillig welke minderheid dan ook slachtoffer voelt.

Allemaal lijken ze gediscrimineerd, onderdrukt en aangevallen te worden. Achter die muur kan iedereen zich verbergen, die zich blootgesteld voelt aan de één of andere kritiek.

Onmiddellijk slaat vervolgens de knuppel van de slachtofferrol toe.

Het is geen toeval, dat verschillende culturen zich in de loop van duizenden jaren hebben ontwikkeld. Met eigen wetten, eigen religies en eigen ideeën van de samenleving.

Zo fascinerend als andere landen, andere manieren van leven zijn, problematisch wordt het, als men deze culturen zonder meer samenbrengt.

Het is weliswaar mogelijk, dat er geheel individueel voor enkelingen een aanpassing aan een andere cultuurvorm plaatsvindt, evenwel is dit in grote vorm niet te realiseren.

De utopie, dat alle mensen ter wereld, met al hun verschillen met elkaar zouden kunnen samenleven, blijft dan ook utopie.

Wat wij actueel meemaken, zijn de geheel van bovenaf aangevoerde resultaten. Elke minderheid heeft zichzelf als regel gesteld, een slachtofferrol aan te nemen. De lijst is even lang als monotoon.

“Alleen omdat ik… alleen omdat ik heb…. alleen omdat ik denk…. alleen omdat ik er zo uitzie…. enz.”

Speciaal hier is immers Duitsland het “dankbaarste” doelwit, vanwege het wijd en zijd bekende verleden.

Wie zich echter, vanuit welke minderheidsgroep dan ook, doorlopend van deze Nazi-knuppel bedient,ageert eveneens met racistische methodes.

Als ik geen kritiek kan verdragen, zonder meteen slachtoffer te worden en te jammeren: “Dat doet men alleen, omdat….”, dan heb ik toch simpelweg tekortkomingen, waar ik aan moet werken en waarover ik ook zou moeten nadenken.

De kloof tussen verschillende inzichten is echter vaak al zo groot, dat er voor gemeenschappelijkheden geen plaats is.

Elke kultuur heeft zijn schoonheid, zijn voordelen en nadelen. Voor een vakantie kan het dan aantrekkelijk zijn, voor een gemeenschappelijk samenleven is dat echter niet toereikend.

Al helemaal niet, als een deel voortdurend jammert, hoe onbegrepen hij zich voelt.

*) Michael Dunkel is Rijnlander, polyglotter, liberaal-conservatieve scribent enschrijft voor conservo.

Door: Michael Dunkel.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2019/08/08/alles-schwulenhetze/#more22522