Door: Michael Dunkel *)
Nog iets bedenkelijks en een, in mijn ogen schokkende, ontwikkeling als het gaat om voorlichting. Een onderwerp, dat vaak op de achtergrond raakt en nochtans ons dagelijks leven beïnvloedt:
De tijden van ene Peter Scholl-Latour schijnen definitief voorbij te zijn, wanneer meneen blik werpt op de tegenwoordige reportages en berichten vanuit de media.
Werden er in zijn tijd nog berichten gepubliceerd over landen met pro’s en contra’s, zonnige- en schaduwkanten, tegenwoordig kan man naar dergelijke berichten zoeken als naar de spreekwoordelijke naalden in de hooiberg.
Het fatale hieraan is, dat ik 30 jaar geleden ook nog in die geflatteerde berichten over Afrika of islamitische gebieden getrapt zou zijn, gezwijmeld zou hebben van het leven in verre landen en van hun zogenaamde exotische karakter.
Daarin wordt over Iran, Zuid-Afrika, Zimbabwe en andere landen van deze regio’s bericht op de meest kleurrijke wijze en op de voorgrond staat exotisch eten, uitgelaten nachtleven en een zogenaamd onbekommerd samengaan van de culturen. Geen sprake van vrouwen, die bedreigd en geslagen worden, geen sprake van mensen,die vanwege hun geloof of hun opvattingen worden vervolgd
.
Geen woord er over, dat eventueel twee straten verderop Boko Haram woedt, of vrouwen aan de schandpaal staan wegens het zich niet houden aan de regels.
Reportages van dit soort worden alleen geproduceerd, als men hier in het land bepaalde politieke doeleinden wil bereiken of organisaties voor het goede doel net een slappe tijd doormaken. Trouwens ook, wanneer men weer eens het opnemen van meer economische migranten wil legitimeren.
Daarnaast zou het toch zo ongelofelijk belangrijk zijn om een land te tonen in al zijn facetten, zodat onwetenden of minder geïnteresseerden zich een vollediger beeld zouden kunnen vormen.
Dat de levensstructuren van een desbetreffend land duidelijk worden getoond, zowel in positieve zin, als van het exacte tegendeel.
Pas dan zouden niet zo reislustige Europeanen en Duitsers de mogelijkheid hebben tot afwegen en beoordelen.
Nee, want dan zou men immers het gevaar lopen, om verlichting te bedrijven en door empathie bevangenen aan het denken te zetten, wanneer er weer politieke, individuele beslissingen worden genomen, die een natie in het gedrang brengen.
Daarvoor is immers nog de tijd, als dergelijke verhoudingen vervolgens in Europa of Duitsland hun intrede doen en een burger zich de ogen uitwrijft, omdat hij de problemen van het verre problematische land voor zijn huisdeur terugvindt en hij vervolgens voornamelijk machteloos staat tegenover de ontstane chaos.
Nee, beste media, Jullie komen je taak om in alle richtingen te informeren en achtergronden aan te tonen, allang niet meer na.
Doelgerichte berichten, zowel uit persoonlijke ideologie als uit opdringerige attentie is een trap tegen al die journalisten, die vanwege eerlijke en voorlichtende reportage bij duizenden in geangenissen zitten.
*************
*)Michael Dunkel is een Rijnlandse polyglotter, liberaal-conservatief scribent en schrijft voor conservo.
Door: Michael Dunkel
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2019/08/15/mediale-schoenfaerberei-und-zweckreportagen/#more-25188
Theresa's visie 