Islamisten/moslimisten worden steeds schaamtelozer

Door: Albrecht Künstle
.

– Aan het einde van een manifestatie van de BPE verstoren moslims het nationale hymne

– Allahu akbar was hun strijdkreet op ons ingezette Duitslandlied

– en links-radicalen willen de gasten van Merkel in hun “Eenheidsfront”opnemen.

Door ziekte was ik verhinderd om deel te nemen aan de manifestatie van de Burgerbeweging Pax Europa (BPE). Maar ik had technisch gesproken de mogelijkheid om deze 5 uren live te volgen. Het eerste twee-derde van de burgerdialoog werden verstoord door een akoestische tegen-demonstratie van de Lahrse predikante en -gemeenteraadslid voor de Groenen Miriam Waldmann (zie ook: https://conservo.wordpress.com/2019/10/06/gruene-pfarrerin-verteilt-hetze-in-liedtext-die-frage-wer-hetzt-denn-nun/). Toen die het voor gezien hielden, doken direct haar islamitische beschermelingen op de demonstratieplek op. Ondersteund door links-radicale elementen.

Een uur voor het einde van de manifestatie waren vanuit de kring van tegendemonstranten teksten te horen van een Marxistisch strijdlied, dat ik nog ken uit mijn vroegere politieke leven, het Einheitsfront-lied. Het werd in 1934 door Brecht/Eisler gecomponeerd. De tweede strofe luidde: “D’rom links, twee, drie, d’rom links, twee, drie. Waar je plaats, kameraad, is! Sluit je aan bij het Arbeiderseenheidsfront, omdat jij ook een arbeider bent.” Deze strofe werd herhaaldelijk gezongen tegen de demonstranten. Daarnaast moet men weten, dat de toen door Hitler tegen elkaar uitgespeelde arbeidersbeweging reeds was gedecimeerd. Als gemeenschappelijke vijand bleef het Hitler-Fascisme over, waaraan de burgerij reeds was overgeleverd. En dan moet men ook nog weten, dat Hitler met de Islam goed door één deur kon. Wat hem verbond met de Grootmoefti van Jeruzalem, Hoesseini, was de Jodenhaat. Historici twisten er alleen maar over, of de georganiseerde vernietiging van de Joden in de concentratiekampen het idee is geweest van Hoesseini of van Hitler. Tot zover over de achtergrond van dit vroegere arbeiderslied.

Hoe komt het zover, dat de ideologische opvolgers van de toen marxistische linksen, tegenwoordig op zo’n manifestatie ter voorlichting over het gevaar van de politieke Islam, schouder aan schouder gaan met de moslims van allerlei pluimage, en ze in Duitsland willen inlijven in hun internationale arbeiders-eenheidsfront. Kwamen de gasten van Merkel mettedaad naar ons toe als arbeider? Waarvan weliswaar niet meer dan een paar werken, maar die des te meer de vruchten plukken van de “arbeidersklasse” alhier. Linksen en Groenen spannen samen met mensen uit arabische landen en Noord-Afrika, bij wie de haat jegens “ongelovige” Joden en christenen hen in hun moskeeën als het ware met de paplepel werd ingegeven.

De meerderheid der Christenen alhier behoort strikt genomen tot de aanhang van LINKS, tot het werkende volk. Maar blijkbaar moeten niet langer zij worden verrijkt, maar de nieuwe islamitische Avant garde – ter bezegeling van hun proletarische internationalisme? Vanuit hoeveel hoeken ik ook politiek heb leren denken, ik snap er geen jota van, wat er in al die hoofden van oude nieuw-linksen en nieuwe Groenen omgaat.

Het toppunt werd bereikt aan het einde van de manifestatie. Traditioneel wordt er dan verzoenend stemmend slechts één strofe van ons nationale hymne gespeeld, omdat daarin werkelijk goede dingen naar voren worden gebracht, allereerst “Eenheid en recht en vrijheid …” Maar dat werkte op de tegendemonstranten als een rode lap op een stier. Boe, boe schalde het vanuit hun gelederen. En vervolgens een luidkeels en aanhoudend Allahu akbar. Ik voelde me, of ik een schop kreeg toebedeeld van een paard van Mohammed.

Zo ontpopte zich ook de denkwijze van verstokte moslims. Met eenheid kan de islamitische wereld niets beginnen, hooguit in het gemeenschappelijk streven van de Jihad, om de Islam in al zijn schakeringen hierte verbreiden. En op het Duitse recht spugen ze, wat te zien viel aan de opgestoken middelvingers. Voor hen telt slechts het koranische recht, de sharia, dat boven alles staat. En vrijheid geldt voor mensen van deze geestelijke herkomst slechts eenzijdig voor henzelf, niet voor andersdenkenden.

Men zou toch denken, dat ze naar Duitsland zijn gereisd, om eveneens zulke grondrechten als recht en vrijheid te willen hebben en niet langer op hun minderheden hun superioriteitsdom te botvieren. Of niet langer te hoeven lijden onder de Islam van de andere richting. Maar vergeet het maar. Thans kwam ik tot de conclusie, dat deze mensen nooit te integreren zullen zijn, maar in plaats daarvan ons wensen te domineren, zoals ze het waren gewend vanuit hun landen van herkomst.

En wat deed de politie? Tenslotte geldt paragraaf 90a Wetboek van Strafrecht niet alleen voor het omgaan met vlaggen, maar betreft het ook het bekladden van onze staat door het verstoren van ons nationale hymne en hun verachtelijk-maken met Allahu-akbar-koren.

Het bekladden van de staat en zijn symbolen

(1) Wie openlijk, in een bijeenkomst of door het verbreiden van geschriften (par. 11 https://dejure.org/gesetze/StGB/11.html alinea 3)

1. De Bondsrepubliek Duitsland of één van haar deelstaten, of haar constitutionele orde uitscheldt of kwaadwillend verachtelijk maakt of
2. de kleuren, de vlag, het wapen of het hymne van de Bondsrepubliek Duitsland of één van haar deelstaten belastert,
wordt bestraft met een vrijheidsstraf van maximaal drie jaar of met een geldboete. (2) …

(3) De straf bedraagt maximaal vijf jaar of een geldboete, ingeval de dader zich door middel van de daad opzettelijk inzet voor pogingen tegen het voortbestaan van de Bondsrepubliek Duitsland of tegen constitutionele grondregels.

En de strijdkreet Allahu akbar verheft zichzelf ook boven onze rechtsstaat. Als Justitie nu werkeloos blijft toekijken, heb ik mijn twijfels over het bestaan van onze rechtsstaat. Bestaat die soms alleen nog maar in onze verbeelding?

Door: Albrecht Künstle.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2019/10/09/islamisten-muslimisten-werden-immer-unverschaemter/#more-25637