Door: Peter Helmes.
Een totaal in-correcte kreet van Peter Helmes
Dat de (voormalige) “paar-maanden-Secretaris-Generaal” Ruprecht Polenz (CDU) niet bepaald tot mijn politieke vrienden behoort, is al sinds mensenheugenis bekend. Desondanks lukte het me altijd, een zeker respect op te brengen voor zijn veelzijdige engagement, dat b.v. een behoorlijk afzien van privéleven als consequentie met zich meebrengt.
Polenz en ik waren vele decennia actief in de CDU – met positieve en negatieve begeleidende ervaringen en kwetsuren, die een mens niet in z’n kouwe kleren gaan zitten. Eenieder ontwikkelt zijn eigen manier van doen om met deze kwetsuren om te gaan – dan weer meer, dan weer minder soeverein.
Nu zijn wij allebei oud geworden. En normaal gesproken wordt men dan milder, meer terughoudend en jaagt men niet meer elke mogelijkheid na om de krantenkoppen te halen. Ik houd mij om die reden sinds enkele jaren vèrre van al te oppervlakkige partij-activiteiten – en krantenkoppen heb ik al helemaal niet meer nodig.
Ik liep gedurende de laatste jaren een hartziekte op, Polenz waarschijnlijk eerder een ziekte in zijn hoofd.
Hij lijkt eerder onverbeterlijk te zijn – en ontwikkelt zich tot de schrik der burgerij, althans die der conservatieve tijdgenoten.
Als behoedzaam mens bedek ik graag bepaalde ‘kromme’ verchijnselen met de “mantel der christelijke naastenliefde. Polenz evenwel dwingt mij, mijn zelfbeheersing te laten varen; want hij wordt een niet langer te tolereren belasting.
Moge hij, die het nog niet heeft gezien, het nieuwste uitbraaksel van de Merkel-knecht Ruprecht P. nauwkeurig lezen:
“Juist dit is nu democratisch gevoelswerk:
Er tot diep in de Unie en haar kiezers begrip voor kweken, dat elke “Alerta Antifascista”-roepende méér waard is om te begroeten, dan de vriendelijke AfD-er van hiernaast.”
Wat Polenz hier vanuit zichzelf heeft geuit, wil onmiskenbaar zeggen:
IK HEB DE ANTIFA LIEVER DAN DE AFD!
De voormalige Secretaris-Generaal en parlementsafgevaardigde van de CDU manoeuvreert dus zichzelf en de CDU liever in de nabijheid – of geheel binnen de gelederen? – van criminelen, mensenverachtende vechtjassen, politie-agenten-rammers en vijanden van de democratie!
Daarnaast schrikt hij er niet eens voor terug, om de “afslachtkreet” van de Antifa over te nemen: “Opgelet, Antifa!” (“alerta antifascista!”), waarmee deze linksradicale hordes hun gedeeltelijk burgeroorlog-achtige acties begeleiden. “Méér waard om te begroeten”noemt Polenz dat, doet er nog een schepje bovenop en verklaart dit vervolgens tot “gevoelswerk!”!
Dat is niet langer onzin, dat is waanzin! De man moet wel zwaar ziek zijn.
Voor mij onbegrijpelijk, dat deze misstap van Polenz niet leidt tot een passende reactie binnen de CDU. Ik, in elk geval, roep hem – mijn fatsoenlijke opvoeding ten spijt – luidkeels toe:
“Ruprecht, houd eindelijk eens je kop!”
En een vraag tot slot aan de CDU voeg ik er aan toe:
Wat moet er eigenlijk nog meer gebeuren, eer de (ooit) christen-democratische, liberale en conservatieve CDU weer tot bezinning komt?
Door: Peter Helmes.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/01/07/wie-aus-unsinn-wahnsinn-wird-ruprecht-polenz-hirnkrank-und-altersschwach/#comment-53657
Theresa's visie 