Door: Theresa Geissler.
Als beheerder van een realistisch-georiënteerde site kun je er tenslotte niet omheen: Hoezeer ook de eerste berichten over een “Nederlandse Greta Thunberg” aanvankelijk vooral een gevoel van weerzin oproepen (“Oh néé, dít wens ik even te negeren; alsjeblíeft…”) zit men er de volgende dag alweer het één en ander over te googlen om maar niet achter te blijven bij de ‘rest’. Lars Westra uit Nijmegen dus. 12 jaar oud (da’s trouwens wel héél jong). Ik bijt dapper door de zure appel heen en zoom in op zijn confrontatie met PVV-Statenlid Marjolein Faber. Wat vanuit de beschikbare video-fragmenten de eerste indrukken zijn?
Kijk, zij heeft gelijk, natuurlijk. Los van hoe je tegenover haarzelf staat -of waar dan ook in de politiek – ja, zelfs wanneer men zelf wèl ontvankelijk blijkt voor de hele klimaatwaanzin en zich daardoor zorgen maakt over de toekomst, kan men nóg beseffen, dat het géén natuurlijke zaak is, als jongeren er zich tot op een bepaalde leeftijd zó bij betrokken tonen.
De ginnegappers-mentaliteit van de talloze ‘meelopers’ tijdens de FFF-demo’s, vrolijk pauzerend met hamburgers en stickies, en ervan uitgaande, dat het omstreeks de vakantietijd wel weer even ‘mooi’ geweest is – want dan wachten de vliegreizen naar exotische bestemmingen – is wèl natuurlijk en in zekere zin geruststellend: Je zíet gewoon, dat het vroeg of laat weer weg-ebt. Groeistuipen, meer niet. Dat jongeren zich echter zo door de klimaatangst laten meeslepen, dat ze, schijnbaar uit zichzelf, verbeten een voortrekkersrol opeisen en daar hun hele leven op richten, is níet langer natuurlijk. Sterker: geen jongere doet dat volledig uit zichzelf; tenzij ze door anderen worden beïnvloed en gestimuleerd.
En mag dan in sommige gevallen, zoals bij Greta Thunberg, nog de mentale beperking de belangrijkste stimulator zijn – die haar nu eenmaal haar zeer begrensde belevingswereld laat concentreren op haar eigen “ik” , en waarbij zij zelfs datgene, wat ze op school ooit heeft opgevangen ziekelijk aanwendt – bij anderen, zoals nu bij de wel zéér jeugdige Lars Westra, moet de oorzaak wel bijna gelegen zijn in de niet minder bedenkelijke drang om datgene, wat hem vanuit de wereld der volwassenen ter ore komt, zèlf in praktijk te brengen en wel met de grootste haast; jaren vóór het zijn tijd is, zogezegd.
Komt men, zijn naam googlend, op de door hemzelf opgerichte site “Visie Van Kinderen” terecht, dan leest men om te beginnen dit:
“Persoonlijk
Mijn naam is Lars Westra. Ik ben geboren op 27-02-2007 in Nijmegen. Ik ben een jonge ondernemer (?) die is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel (??). Ik was altijd al met projecten bezig en met ideeën te bedenken. Het leek me leuk om een bedrijf te hebben zodat ik die projecten en ideeën goed in de praktijk te kunnen brengen” (Ha, een ontspoorde zin; men slaakt onwillekeurig een zucht van opluchting, dat dit ongelofelijk voorlijke kind tóch nog niet in álle opzichten perfect functioneert – TG). “Met Visie Van Kinderen heb ik daar een start mee gemaakt. Naast mijn bedrijf zit ik op de middelbare school, Karel de Grote college. Ik hou ook erg van sport. Ik voetbal bij Union en ik hou heel erg van wielrennen op mijn eigen racefiets. Zelf vind ik dat ik vrolijk en enthousiast ben. Anderen(sic) mensen noemen me: creatief in denken, eigenwijs en ondernemend.”
Wat meteen al opvalt: Naast het verschil in leeftijd – 4 á 5 jaar – verschilt deze jongen op meerdere cruciale punten met het Thunbergje: Hij is niet depressief, maar heeft integendeel spontane levenszin – hij is dan ook duidelijk allesbehalve autistisch. Ondanks dat ook hij kennelijk is gegrepen door de klimaatangst (waarschijnlijk op het idee gebracht door zijn omgeving, t. w. ouders en pedagogen) vormt dat op zichzelf voor hem geen beletsel om plannen te maken voor zijn toekomst … hij heeft alleen de neiging om die op stel en sprong gerealiseerd te willen zien: Hij koestert in alle ernst de wens, dat ‘kinderen’ te allen tijde serieus genomen worden en mee kunnen- en mogen praten op dezelfde voet als volwassenen, waarbij het inzicht, dat zijn hersenen en die van zijn leeftijdgenoten nog volop in ontwikkeling zijn en dat dit een proces is, dat nu eenmaal jaren in beslag neemt, hem volledig ontbreekt.
Dat is hem door zijn eigen omgeving mogelijk ook nooit met zoveel woorden aan het verstand gebracht, om dezelfde reden als b. v. het links-liberale streven om de kiesgerechtigde leeftijd te verlagen: Hoe jonger de kiezer, hoe gemakkelijker hij meegaat in de naieve denkbeelden van de Frankfurter Schule, zonder daar nader bij stil te staan… míts hij tussentijds bij voorkeur niet wijzer gemaakt wordt.
Met andere woorden: Links spant zijn nageslacht wel degelijk bewust voor zijn karretje, maar laat het voorkomen, alsof de opvoeding gericht is op louter mondigheid en zelfbeschikking…Ook als het, zoals hier, niet realistisch is om bepaalde doelstellingen (te) snel te willen realiseren.
Toch is deze Lars geen Greta: Hem slechts een paar minuten gadeslaan op video is voor elke buitenstaander voldoende om dat te constateren. In tegenstelling tot het in zekere zin beklagenswaardige Asperger-klantje heeft deze jongen ook zonder ‘actievoeren-voor-het-klimaat’ genoeg om zich op te richten – en het vermogen óm dat te doen. Dat hij zich op dit punt – en ook waarschijnlijk aangemoedigd door zijn eigen omgeving – nu door haar heeft laten inspireren, is zeker voor hèm geen reden om onvoorwaardelijk naar háár op te blijven zien, omdat in de toekomst wel eens zou kunnen blijken, dat hij oneindig veel meer pijlen op zijn boog heeft, die hij ook zal weten te benutten. Maar daar heb je het weer: Op dit moment is hij niet in staat om dat al te beseffen, aangezien daarvoor eerst zijn dènkvermogen zich – in een natuurlijk tempo – zal moeten ontwikkelen.
Alles aan hem straalt echter uit, dat de prognoses voor hem wat dat betreft op zichzelf goed zijn: Zijn heldere oogopslag stelt meteen gerust, zijn levenslust is -ook voor wie hem voor het eerst ziet – onmiskenbaar!
Het enige, wat hem mogelijk ontbreekt, is een gezonde dosis realisme in zijn té links-liberale opvoeding, door ouders, die nu eenmaal hun prioriteiten elders neerleggen… Maar het gegeven, dat talloze mensen zich, met het klimmen der jaren, uiteindelijk anders ontwikkelen, dan door hun opvoeders beoogd, maakt de zaak voor deze jongen nog niet hopeloos:
In ieder geval is het gevaar, dat zijn omgeving, zoals bij Greta, zal worden gedwongen om tot in het absurde in zijn klimaat-fanatisme mee te gaan, omdat hij anders ophoudt met praten, eten en ademhalen, bij deze Lars niet aanwezig:
De jongen l i j k t nú even een wat minder gelukkige ontwikkeling in Nederland, maar naar mijn bescheiden mening wordt hij geen Greta. Hij i s geen Greta.
En daar mogen we blij om zijn.
De tijd kan de rest doen. Op de natuurlijke manier.
Door: Theresa Geissler.
Theresa's visie 