Door: Manfred Rouhs.
HANAU
Na de moorden in Hanau, die niet alleen in heel Duitsland, maar over de hele wereld ontzetting hebben gewekt, wordt gezocht naar schuldigen. Één enkele gek kan het niet geweest zijn. Voor de nedersaksische minister van Binnenlandse Zaken, Boris Pistorius (SPD) lijkt de zaak heel eenvoudig. De “Neue Osnabrücker Zeitung” citeert hem met de zin: “Natuurlijk is er sprake van een directe samenhang tussen het sterker worden van de AfD en het toenemen van rechts geweld.” En de “Welt” citeert andere stemmen, die “Houd de dief” roepen:
“Minister van werkgelegenheid Hubertus Heil (SPD) kenmerkte de partij als geestelijke brandstichter, Secretaris-Generaal van de SPD Lars Klingbeil noemde ze de ‘politieke arm van de rechts-extremisten’. Norbert Röttgen, die zich kandidaat stelt als voorzitter van de CDU, zei tegen ‘BILD’-Zeitung: “Wij moeten het vergif bestrijden, dat door de AfD en anderen in onze samenleving wordt binnengehaald.”
Dit soort uitlatingen zijn niet geschikt om een objectief debat te voeren over de oorzaken van geweld en terreur, die in Duitsland om zich heen dreigen te grijpen. Of zoals de AfD-afgevaardigde Godfried Curio het uitdrukt: “Wat op deze dag van rouw niet is aangetoond, maar reeds geschiedt door regeringskringen en linkse partijen: de niet te verontschuldigen gewelddadigheid van een klaarblijkelijk zwaar psychisch gestoorde individuele dader te instrumentaliseren, teneinde te proberen, de door en door princpieel twijfelachtige regeringspolitiek immuun te maken voor legitieme kritiek, zodat er naar de gebruikelijke verdoezelings-framings wordt gegrepen, en men ter belastering van de politieke tegenstander de oppositie in z’n geheel wil meetrekken in de diffuse mede-verantwoordelijkheid voor krankzinnige daden van een klaarblijkelijke gek.”
De AfD is een partij in concurrentie met anderen, die geen ogenblik aanspraak heeft gemaakt op alleenvertegenwoordiging, maar uitsluitend het bestaande partijenstelsel wilde en wil uitbreiden. Van meet af aan is zij bereid geweest om met andere partijen samen te werken, teneinde democratie en rechtsstaat te verstevigen. Hiervoor lijkt bij vele representanten van CDU/CSU en SPD geen belangstelling te bestaan.
De AfD is een partij, die met democratische en rechtsstatelijke middelen op een democratische en rechtsstatelijke weg materieel democratische en rechtsstatelijke doeleinden nastreeft. In een tijd, waarin het vertrouwen van steeds meer delen van de bevolking in de politieke zaak en zijn instituten verdwijnt, is de AfD mogelijk de laatste kans, die de parlementaire democratie nog overblijft ter correctie van klaarblijkelijke verkeerde ontwikkelingen.
Wat voor ons allemaal dreigt, weten wij op zijn laatst sinds 1981, toen de toenmalige Bondskanselier Helmut Schmidt bij een aankondiging van de Duitse Vakcentrale zei: “Wij kunnen niet meer buitenlanders onderbrengen, dat betekent moord en doodslag.” Schmidt stelde echter ook duidelijk: “Er bestaat bij miljoenen burgers, ook werknemers, zo’n onbewuste neiging om de buitenlanders van alles de schuld te geven. Laten we daar in Godsnaam niet aan meedoen.”
Met beide uitlatingen kreeg Schmidt gelijk. Ja, er is sprake van het fenomeen der xenofobie bij de Duitsers, zoals bij alle volkeren. Dat is noch nieuw, noch onverwachts. En ja, thans worden wij bedreigd met moord en doodslag. Ook deze constatering is niet nieuw, maar intussen iets van 40 jaar oud.
In Hanau pleegde een psychisch gestoord en blijkbaar maatschappelijk geïsoleerd, gefrustreerd mens een grootscheepse zelfmoord. Voor hij zichzelf doodschoot nam hij, kenmerkend genoeg, nog zijn 72-jarige moeder mee de dood in. De misdaad van Hanau doet denken aan een misdrijf in Keulen-Volkhoven in 1964 https://de.wikipedia.org/wiki/Attentat_von_Volkhoven. Destijds knutselde de 42-jarige vroeggepensioneerde Walter Seifert voor zichzelf een vlammenwerper, ging daarmee een school binnen en verbrandde acht kinderen en twee leraressen, voor hij zichzelf vergiftigde. De gedachte achter dergelijke daden komt hierop neer, zo groot mogelijke schrik te verbreiden, vóór de moordenaar zelf uit het leven stapt.
Een dergelijke daad is precies het tegendeel van politiek gedrag. Politiek zijn betekent, zich tot andere mensen wenden, zich inzetten voor het algemeen welzijn, zowel als, indien nodig, het opschorten van persoonlijke belangen en egoïsmen.
Een politieke, naar andere mensen toegewende houding is het gebod van de tijd onder kader-akkoorden, die in toenemende mate onmenselijk worden. Zou het niet verstandiger zijn, om uit deze wandaad van Hanau lering te trekken, in plaats van andersdenkenden te bestempelen als moordenaars en daarmee nog meer olie op het vuur te gooien?
Door: Manfred Rouhs.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: http://www.pi-news.net/2020/02/schuld-ist-die-afd/
Theresa's visie 