Door: Notan Dickerle, kandidaat voor de Vuurtorenprijs voor dappere journalistiek tegen “veelkleurigheid”
Herinnert U zich nog de laatste verkiezingscampagnes en de vluchtelingencrisis? “Angst is een slechte raadgever” en “toekomst wordt gebouwd op moed” luidden destijds de slogans van het “BreVeVe”, het Brede Verbond van Veelkleurigheid – bedoeld werden aan de ene kant de angst van de “boze burgers” voor vervreemding, aan de andere kant de moed tot multiculti in een grenzeloze “duurzame” wereld-eenheidsmaatschappij. Aan Covid-19 dacht niemand, tenslotte was dat er toentertijd nog niet.
In een situatie, waarin de regering van onze brave kanselier na een periode van crisis-gerelateerde opgang, de “Rally around the flag”, met het oog op haar duidelijker wordende onwil om te normaliseren weer sterkere kritiek over zich heen krijgt, proberen de stormtroepen der dichtbij de regering staande democratie, de angst te rehabiliteren en de voortekenen van deze emotie te prijzen: “Worden wij onvoorzichtig, omdat wij niet bang genoeg zijn?” vraagt de “Spiegel” refererend aan de enquête-resultaten, volgens welke nog maar een minderheid van de Duitsers voorstander is van de actuele uitgaansverboden. De angst zou zogenaamd te abstract zijn om nog op de juiste manier op ons gemoed te kunnen werken. Aan een in onze tijd buitengewoon geliefde journalistieke techniek appellerend verricht een “deskundige”, in dit geval een psycho-analist, overtuigingswerk en klaagt over “onze huidige onbekwaamheid om bang te zijn”. Wiewatwaar? Daarnaast gold het toch tot nu toe als uitgemaakte zaak, dat “German Angst” als quasi-politieke gedragsstoornis karakteristiek is voor de moderne ( bio-) Duitser, zogezegd als pendant voor zijn zogeheten onbekwaamheid om te treuren. En als tegenpool vooral voor het in het anglofone taalgebied graag-beweerde “German Assertiveness”, de typisch duitse arrogantie (zoals bijvoorbeeld in Margaret Thatchers “Chequers-eminar” in maart 1990 m.b.t. de Britse opstelling ten opzichte van de Duitse Hereniging – met bekend resultaat – prominent werd vertegenwoordigd). De deskundige van der Spiegel gaat echter nog verder en stelt bij ons zelfs de diagnose “apocalyps-blindheid” – een woord, dat de duits-joodse schrijver en filosoof Günter Anders ooit met het oog op de atoombom heeft laten vallen.
Ik geloof niet, dat men een “Corona-verloochenaar” of ook maar “-bagatelliseerder” hoeft te zijn, om vastte stellen, dat hier dimensies ontbreken, die niet in het minst te vergelijken zijn: De Corona-crisis heeft niets te maken met de Apocalyps en Covid-19 is geen atoombom! Nieuwe ziektes duiken steeds opnieuw ooit op, tot nu toe staat nog niet eens vast, of het aantal slachtoffers van Covid dat van de laatste influenza-epidemie wezenlijk overtreft. Eigenlijk dringt zich pas sinds de waarschuwing van onze brave kanselier voor “openingsdiscussie-orgiën” de indruk op, dat de meeste Duitse politici geen bijzonder belang hebben bij een spoedige normalisering van het leven van hun burgers, waardoor gedramatiseerde Corona-narratieven ze over het algemeen goed gelegen komen. Vergeten wij niet: de besmettingen bereikten in Duitsland medio maart hun hoogtepunt, voor de zogeheten “shutdown” op 24.3. Sindsdien schommelt het zg. reproductie-aantal R licht onder één, in plaats van aanzienlijk te dalen. De aan het begin van de crisis nagenoeg unaniem als gezondheids-politiek zinloos beschouwde plicht tot het dragen van een mondbescherming is sinds kort alom ingevoerd, hoewel vier weken maskerloze inperkingen in de situatie geen enkele verslechtering hebben gebracht en aan de andere kant elke dag nieuwe hygiënische en sociale collaterale schade bekend wordt. Men schudt het hoofd en vraagt zich de ware reden af voor deze absurde maatregel: Placebo voor politici? Verhulde medische incasseringsbronnen (boetes!) voor de noodlijdende schatkist? De muilkorf als perfect symbool voor de “tijd van de burgerlijke gehoorzaamheid”, van het uitwissen van individuele levensschetsen?
Op de dag van het ontstaan van dit artikel, de derde mei, zij de dames en heren uit de politiek tevens in herinnering gebracht, dat het woord “quarantaine” afstamt van het Latijnse woord “quaranta” en “veertig” betekent. Een zinvolle quarantaine kan met het oog op de dalende grenzen aan het nut ervan tot maximaal veertig dagen duren. Duurt ze langer, dan overtreffen de bijwerkingen het nut. Sinds de 24ste maart zijn er nu precies 40 dagen verstreken. Tot nu toe hebben de mensen in Duitsland zich ten opzichte van de maatregelen van de regering ter indamming van de nieuwe ziekte begripvol en gedisciplineerd getoond, dezen geaccepteerd als een soort sociale vastentijd. Dit gold ook voor diegenen, in wier ogen de regering-Merkel op z’n laatst sinds de migratiecrisis van 2015 elke denkbare geloofwaardigheid heeft verspeeld. De kortstondig overwonnen polarisering van de samenleving – “Verlicht Duitsland” tegen “Duister Duitsland” – staat op het punt, onder nieuwe auspiciën opnieuw uit te breken. “Team risico” tegen “team discipline” heeft het de bekende stormloopgeschut van de democratie thans genoemd.
Donkere Duitse sceptici hebben al vanaf het begin van de Coronacrisis het onbehagelijke gevoel, bij deze verrassende nieuwe ziekte, wier opwekkers mogelijk kunstmatig in het laboratorium werden gekweekt, dat het niet slechts om een medisch probleem zou kunnen gaan, maar tevens om een omineuze Nieuwe Wereldorde, wier voorvechters vermoedelijk voor geen enkele strategie, hoe gluiperig ook, terugschrikken. Als de verantwoordelijke politici na 40 dagen uitgaansbeperkingen bij vergaande normalisering van de actuele situatie de algemeen verwachte normalisering weigeren onder het mom van een aanstaande tweede, waarschijnlijk dramatischer verlopende ziektegolf, is dit een in hoge mate alarmerend teken. Dit des te meer, als de NATO zich volgens informaties van de Duitse economische Nieuwsberichten reeds “toerust” voor de tweede Corona-golf, en wel geheel concreet “tegen Rusland en China”, de twee landen, die zowel NATO als EU er aan het propagandistische Front hoogst onvoordelig uit lieten komen ( https://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de/503848/Gegen-Russland-und-China). Weten onze politici mogelijk al meer, dan ze toegeven? En kan de in het bijzonder door Minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer gewantrouwde normalisering van het leven in het naburige Oostenrijk er iets mee te maken hebben, dat dit land geen lid is van de NATO? Complottheoretici aller landen, verenigt U, er is veel werk aan de winkel!
Door: Notan Dickerle, kandidaat voor de Vuurtorenprijs voor dappere journalistiek tegen “veelkleurigheid”
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/05/04/ist-angst-ein-guter-ratgeber-die-40-tage-der-quarantaene-sind-um/
Theresa's visie 