Door: Albrecht Künstle.
Wanneer ik ’s morgens mijn regionale Badense krant aanraak, doe ik dat het liefst na het desinfecteren van mijn handen of met handschoenen aan, opdat ik niet word besmet met de verbreide dramatiek van de Corona-“pandemie”. En met uitgestrekte armen, omdat tenslotte de aanbevolen mondbescherming, zelfs bij anderhalve meter afstand, niets zal helpen. Mijn vrouw leest de krant pas twee uur later – omdat het krantenvirus dan zijn ergste werking heeft verloren?
Maar nu alle gekheid op een stokje èn over hoe ik in mijn persoonlijke omgeving Corona, resp. het omgaan ermee door de politiek, heb ervaren.
Mijn schoonzuster bracht in februari een bezoek aan haar vaderland Thailand. Op de luchthaven aldaar werd bij iedereen contactloos de temperatuur opgenomen, een kleinscheepse maar goedkope Coronatest. Drie weken later, terug in Frankfurt niets van dien aard, hoewel de besmettingen verder waren voortgeschreden. Net als zij reisden ontelbare anderen vanuit alle “prominente landen” naar hier. De Duitse leiding nog diep in slaap. Die zijn gek, dacht ik.
Reeds zeer vele gevallen van Corona met dodelijke afloop waren er in de Elzas bekend, toen een Duitse lerares Frans het besluit nam, om daar met haar schoolklas op excursie heen te gaan. Terug van weggeweest werd de hele klas voor twee weken in thuisquarantaine geplaatst. Maar mijn kleindochter heeft een broer, en deze potentiële virusdrager moest niettemin naar school – naar een andere school. Die zijn gek, dacht ik; in feite was het zo en de school werd gesloten.
Maar vervolgens liet het betweterige Berlijn zwaar geschut aanrukken. Bijna alles werd op slot gedaan, gesmoord, verboden. Niet alleen pensions en hotels, maar ook vakantiewoningen mochten niet langer worden verhuurd, hoewel dergelijke gasten dezelfde samenstelling hebben als thuis en er geen besmettingsgevaar via personeel dreigt. Mijn verzoek om vermindering van de grondbelasting vanwege het verhuurverbod bleef door de Zwarte Woud-gemeente Schönwald onbeantwoord. Die zijn allemaal gek, dacht ik, en verkocht mijn vakantiehuisje. Evenwel maakten diezelfde gekken nu een dubbele business, aangezien ze de waardevermeerdering van het Onroerend Goed belasten en aansluitend van de koper opnieuw de vijf procent grondaankoopbelasting incasseren, die ik intussen al had betaald. De financiële maffia bevindt zich niet alleen in het bankwezen, denk ik. Misschien zijn ze, zolang zij er het profijt van trekken, toch níet gek?
Vervolgens kwam de “normale” dood van mijn 96-jarige schoonmoeder. De Here heeft het beschikt, dat mijn vrouw tijdens haar moeders’ laatste uren bij haar mocht zijn. De dag daarna werd het tehuis gesloten en werd er in de week daarop beslist, dat de overledenen door nog slechts tien mensen begeleid mogen worden op hun laatste tocht. Hoewel het grote kerkhof ondanks een minimum afstand het tienvoudige aantal aan begrafenisgangers zou kunnen herbergen. Die zijn gek, denk ik nog steeds.
In april was mijn kroonverjaardag. De uitnodigingen waren klaar, de gelegenheid gereserveerd en mijn gasten verheugden zich al op het feest. Eten en drinken kunnen ze bij onze verjaardagsfeesten altijd rijkelijk en mijn familieleden en vrienden kunnen nadien regelmatig een vette plus op de weegschaal bijschrijven – tezamen met tegelijkertijd een min op mijn bankrekening. Evenwel hadden we weliswaar niet buiten de waard, maar buiten de politiek gerekend. Deze verbood ook het ontvangen en bedienen van besloten gezelschappen. Die zijn gek, dacht niet alleen ik, maar ook de waard. Nu zit ik op de 2000 Euro en de waard heeft het nakijken.
Vervolgens wilde ik zoals gewoonlijk naar de zondagse eredienst, maar de regering-Kretschmann verbood deze resoluut, hoewel de kerken zo spaarzaam worden bezocht, dat aan de afstandsregels gemakkelijk de hand zou kunnen worden gehouden. Omdat men de rest van de Ramadan niet wilde verpesten voor de moslims, heeft men thans ook de kerken weer min of meer vrijgegeven. Echter, lees en huiver, de kerkautoriteiten besloten tot een nog grotere afstand van elkaar dan de staat, en dat ondanks het dragen van een mondkapje. Die zijn allemaal gek, dank ik. Waarom willen de bisschoppen nog roomser zijn dan de Duitse Pausin? Zonder mij!
Vervolgens wilde ik onze volgende schoolklassen-reünie organiseren, zoals ik als voormalig klassenvertegenwoordiger altijd doe. De café’s gaan immers binnenkort weer open. Evenwel krijg ik van de kastelein te horen, dat hij niet weet, hoe hij in zijn zaak een tweede uitgang kan regelen, zoals hem door de politiek wordt voorgeschreven. Die zijn gek, denk ik, en zocht naar een café met terras. Maar ik herken mijn klasgenoten m/v niet terug: Op één na hebben ze allemaal de “bibbers”. De wekenlange (des)informatiepolitiek van de regeringen en hun berichtenhofhoudingen meerdere uren per dag had zelfs bij uitgesproken ‘kerels’ zo’n angst veroorzaakt, dat ik op de klassen-reünie de enige zou zijn. Zijn die ook al gek, vraag ik me af?
En nu kreeg ik een brief van het reisbureau, dat onze georganiseerde bus/-fietsreis van Wenen naar Boedapest vanwege Corona wordt geannuleerd, hoewel ze pas zou plaatsvinden ná de reisinperking tot midden juni. Zijn ze nu allemaal gek, ook de Oostenrijkers en de Hongaren? Nee, Oostenrijk gaat open en Hongarije zal volgen. Het reisbureau stuurde mij een “tegoedbon”, maar “goed” vind ik die bon niet. Hoewel ik tot nu toe gepleit heb voor de oplossing door middel van tegoedbonnen, zie ik na de opheffing van de maatregelen nog niet, dat ondernemers achterover leunen en zich door de staat overeind laten houden.
Blijft dus niets anders over, dan vakantie te houden in het plaatselijke zwembad. Maar Kretschmann heeft de sluiting van de zwembaden opnieuw verlengd, hoewel volgens het Robert-Koch-Instituut water geen groter besmettingsgevaar in zich bergt. En de zwembad-directie maakt geen aanstalten, waaruit een aanstaande opening blijkt. De voorverkoop van jaarkaarten valt dit jaar in het niet voorhanden zijnde water. Zijn de plaatselijke ondernemers ook al gek?
Blijft over: Het golfspelen, dat nu is vrijgegeven. Alleen stomme pech, dat ik geen golf speel. Dus dacht ik er over om een nieuwe auto te kopen, aangezien al het gespaarde geld, dat ik anders uitgeef aan reizen, café-bezoeken, cultuur enz. nutteloos op mijn rekening staat. Maar op een reclameprospectus waren alle technische feitelijkheden van de vele auto’s aangegeven, behalve de afmetingen. Die zijn echter belangrijk, omdat de parkeerplaatsen en mijn garage niet groter zijn geworden. Dus ging ik ’s avonds naar de dealer om de carrosserieën na te meten. Maar ook daar heerste Corona-hysterie. GVD, denk ik, werkelijk iedereen is gek.
Gepensioneerden leven zelden alleen van hun pensioen, ook ik niet. Ooit investeerde ik in een windmolenpark en hoopte, ook op mijn oude dag hierop te kunnen teren – net als anderen van windenergie. Tot nu toe leefde het Windpark al “van de hand in de tand” en leverde behalve stroom überhaupt niets, in elk geval geen financiële opbrengst. En nu komen onze Bonds- en deelstaatregeringen en wurgen de economie onder het mom van “Corona”. De energieopbrengst ging omlaag, de verkoopwinsten op de energiebeurs kelderen en de samenleving zal waarschijnlijk insolvent moeten worden gemeld. Of er nog geld over zal zijn om de windmolens ooit te slopen, zal nog moeten blijken. Hoeveel Corona-ruïnes zullen er ooit in het landschapstaan zonder stroom te leveren? Zijn we nu allemaal gek?
Het blijft spannend, wat de dames/heren in Berlijn nog allemaal zullen bekonkelen om de Corona-crisis en daarmee bovendien hun goede enquêtewaarde voor de volgende verkiezingsstrijd te redden. Tussen haakjes menings-enquête: Ik ben nu 70 jaar oud en ben nooit “uitgekozen” in het kader van één van de duizenden “representatieve” menings-enquêtes. Niet alleen om die reden denk ik, dat degenen die nog geloof schenken aan opinieonderzoekers, hoewel aan hen net zo min iets gevraagd wordt als aan mij, eveneens gek zijn. En welke rol spelen de media, die zulke enquêteresultaten nog liever presenteren en becommentariëren dan verkiezingsresultaten? Die zijn natuurlijk pas echt gek!
Door: Albrecht Künstle.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/05/17/dreimonats-rueckblick-eines-nicht-erkrankten-corona-geschaedigten/#more-27845
Theresa's visie 