Door: Maria Schneider
In de enquête van de kinderhulporganisatie “Plan International” https://www.welt.de/vermischtes/article213382156/Maedchen-und-Frauen-fuehlen-sich-in-deutschen-Grossstaedten-unsicher.html?cid=socialmedia.twitter.shared.web werd vastgesteld, dat vrouwen en meisjes zich in toenemende mate onveilig voelen in steden, openbare verkeersmiddelen en in plantsoenen. Conclusie: Het rolbegrip van de mannen zal moeten veranderen. Over welke mannen het precies gaat, werd verzwegen. Iemand nog verbaasd daarover?
Ik werd al twee keer aangeschreven door Plan International met het verzoek om een gift. Elke keer prijkten de afbeeldingen van de ondersteunsters en blanke westerlingen Senta Berger en Dunja Hajali https://raumseele.de/die-waffe-der-frau/ op het reusachtige advertentie-vouwblad. Intussen schijnt Dunja Hajali haar functie als boodschapster te hebben neergelegd. Of het misbruikschandaal van 2018 https://www.sueddeutsche.de/panorama/niederlande-faelle-von-kindesmissbrauch-bei-plan-international-1.3878295 bij minstens 6 kinderen bij Plan International https://de.wikipedia.org/wiki/Plan_International – analoog aan het verbroederen met racisten – bij mevrouw Hajali de angst voor contactschuld heeft opgewekt en ze om die reden is opgestapt, is niet bekend. Meer voor de hand liggend is het misschien, dat mevrouw Hajali min of meer bezig is met het trakteren van onschuldige burgers bij Berlijnse demo’s op brutale vragen, in plaats van zich voor de verandering eens als christin en openlijke lesbienne bezig te houden met de situatie van haar zusters in het geloof en de vervolgde homo’s en lesbiennes in haar vaderland Irak. Volgens mijn persoonlijke ervaringen worden de daders – namelijk voor het merendeel buitenlandse veroordeelde criminelen https://www.stmi.bayern.de/med/aktuell/archiv/2020/200309_polizeiliche_kriminalstatistik_2019/index.php – uit realiteitsweigering, egoïsme, gemakzucht en verkeerde beoordeling van de realiteit niet benoemd. Zoals overal speelt natuurlijk ook hier de angst voor contactschuld en contaminatie mee, als men zich afgeeft met een als “rechts-radicaal”, “racistisch” enz. gebrandmerkte persoon, of geheel zijn mening deelt.
Aangezien ik tussen 1994 en 2004 intiem bevriend was met Syrische christenen en metterdaad zowat mijn laatste hemd voor ze zou hebben weggegeen, voor ik de vriendschap met de Nehmer-clan beëindigde, wist ik precies, wat er met de grensputsch van 2015 op ons afkomt. Weliswaar ben ik vóór het opnemen van vervolgde christenen, niettemin delen ze vele archaïsche zeden met hun islamitische landgenoten, zoals maagdelijkheid voor het huwelijk en streng-patriarchale structuren.
Mijn vertwijfelde en intussen beëindigde voorlichtingspogingen sinds 2015 kostten me het lidmaatschap van 2 beroepsorganisaties en talloze vriendschappen met feministen, lesbiennes, homo’s en medewerksters aan telefonische hulpdiensten aan vrouwen. ALLEMAAL beschuldigden ze mij van rechts-radicalisme en van mateloze overdrijving.
De medewerkster aan de telefonische hulpdienst – een zeer feministische lesbienne, die ik al sinds 25 jaar kende – weigerde in 2017 deel te nemen aan ons straatproject over migrantengeweld jegens vrouwen, omdat “elk mens het recht heeft om te wonen, waar hij wil. Van eenieder MOET in eerste instantie worden aangenomen, dat hij iets ergs heeft beleefd en getraumatiseerd is. NIEMAND – ook niet de archaïsch gesocialiseerde mannen – mag worden afgewezen, aangezien er eenvoudigweg geen grenzen mogen zijn.
Desondanks manifesteerden wij onze stand m. b. t. geweld door geïmmigreerde mannen en werden door groene vrouwen in verschoten eco-kledij, met piekerige haren – kortom: met een voorkomen, waarmee ze vast en zeker geen aanrandingen te vrezen zullen hebben – buitengewoon scherp aangevallen. Bovendien stelden zich urenlang zwaargebouwde SPD-leden tegenover onze stand op, die ons in de gaten hielden.
Een vrouwengevolmachtigde sprak mij bij de stand aan en beschuldigde mij ervan, metdeze actie het enorme huiselijke geweld onder Duitsers te bagatelliseren. Ik bedankte voor de verwijzing en legde haar uit, dat iemand het ene niet bagatelliseert, alleen maar omdat er ook op het andere wordt gewezen. na een paar verdere minuten onverkwikkelijke conversatie met de slecht-gestemde dame, die juist een anti-suiker-dieet volgde, wendde ik me af en liet me liever door een een jonge vechtsport-beoefenaar instrueren in zelfverdedigingstechnieken.
Mijn collega’s zijn voor het merendeel vrouwelijk. Bijna allemaal vinden ze de multiculti geweldig, omdat ze een pluralistische samenleving willen, waarin niet alleen Duitsers leven. Ze willen zich op de weekmarkt in het volkomen door vreemde invloeden in beslag genomen Offenbach verheugen op de waren uit de meest verschillende gebieden ter wereld. Roerende vertellingen doen daar de ronde, om te bewijzen, dat men in principe honderd illegale migranten moet behandelen als eerlijke lieden, teneinde de éne eerlijke onder hen niet te verliezen. Bijvoorbeeld de brave Afghaan, die in zijn eigen bakkerij zelfgemaakte taarten verkoopt,, waarvan hij de recepten heeft gekregen van de aardige, oude, Offenbachse oorspronkelijke bewoonsters. Tjonge jonge, wat zou ons land toch zonder deze man moeten!
Veel van mijn voormalige kennissen willen koste wat het kosten mag verder kunnen kiezen tussen de restaurants van verschillende buitenlanders. Dat is waanzinnig belangrijk! Veel belangrijker dan de verkrachte vrouwen en meisjes, voor wie mijn collega’s een eclatante desinteresse en een voor mij tot op heden niet-navoelbare kilhartigheid aan de dag leggen.
Bovendien moet men begrip hebben voor de Afrikanen – zoals een andere vriendin mij onlangs, voor zij het contact verbrak, uitlegde – want in Afrika dient een Afrikaan mede zorg te dragen voor zijn hele reusachtige familie. Hier zou hij eindelijk eens de gelegenheid hebben, iets op te bouwen voor zichzelf. En dat is een geldige reden om hem niet uit te zetten.
Mijn ooit talrijke homoseksuele vrienden weigeren tot nu toe naar de realiteit te kijken, want belangrijker is de volgende vakantie naar het homo-strand met de leuke jonge lichamen, de volgende zonsondergang, het vroegtijdig boeken van het vijfsterrenhotel tegen bodemprijs en de sauna of de Dark Room in de disco voor de anonieme bevrediging. Praten over onaangename dingen – “Nee, nee en nog eens nee” – veel aangenamer is het, om geaffecteerd aan de Prosecco te nippen en hysterisch over zinloos gezwets te kakelen.
En de lesbiennes? De Moslims zijn toch ook een vervolgde minderheid! Net als de homo’s en de lesbiennes. Daarom is vrouw solidair en ziet grootmoedig aan de hoofddoek voorbij. Op de AfD stemt vrouw in geen geval, ook al zit Alice Weidel daar bij, want de AfD is tegen “huwelijk voor iedereen”. Mijn tegenwerping, dat ik toch liever deconservatieve instelling van deAfD op de koop toe zou nemen, dan een hijskraan in Iran, waar homo’s aan worden opgehangen, dringt niet tot de Pavlov’se geprogrammeerde grijze cellen door.
Vandaar, dat ik het heb opgegeven en ze allemaal – de collega, die de euvele moed heeft, om tegen een Oost-Duitse collega te zeggen, hoe ongraag ze in het Oosten is, vanwege de vele Nazi’s, de lesbische telefonische hulpdienst-vrouw, die weigert, het geweld door migranten te erkennen, het homoseksuele paar, dat liever zijn volgende luxueuze vakantie plant en elk onaangenaam gesprek afkapt, ja, zelfs de vrouwelijke dominee, die – alleen, om mij en andere “verstokte racisten, egoïsten en conservatieven” te ergeren, een Afrikaan tijdens de kerkdienst laat trommelen – laat stikken in hun weigering, in hun schijnwereld, en afwacht, tot de realiteit toeslaat. Want de dag zal komen, waarop hun luchtfietsers-leefwereldje in elkaar stort. En ja, ik geef het toe: Op díe dag zullen ze tevergeefs om mij roepen.
*******
(Maria Schneider is free-lance schrijfster en essayiste. In haar essays beschrijft ze de Duitse samenleving, die sinds de opening van de grenzen in 2015 in adembenemend tempo verandert. Daarenboven bericht ze over haar reizen. Contact:
Maria_Schneider@mailbox.org)
Door: Maria Schneider.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/08/14/plan-internationals-umfrage-zum-sicherheitsgefuehl-von-maedchen-und-frauen-ein-kommentar/#more-28726
Theresa's visie 