Door: Peter Helmes.
“Ik ken het antwoord, maar uitspreken kan ik het niet”
De Russische oppositionele politicus Alexej Nawalny is de “enige oppositioneel, die het Poetin-regime het hoofd biedt”, aldus de mening van Manfred Sapper, hoofdredacteur van het tijdschrift “Osteuropa”. Nawalny neemt bij de mensen de angst voor het regime weg. Met zijn onthullende berichten over corruptie en machtsmisbruik is Kremlin-criticus Nawalny in Rusland buitengewoon veel erkenning binnen de samenleving ten deel gevallen. ( Bron: Dlf 24.8.20)
Momenteel wordt Nawalny behandeld in de Berlijnse “Charité”. Volgens de informatie van de medici is er weliswaar geen sprake meer van acuut levensgevaar, en krijgt hij de best-mogelijke medische verzorging. Maar de afloop van zijn kwaal blijft onzeker, nawerkingen kunnen niet worden uitgesloten.
In – in diplomatiek opzicht hoogst ongewone – openhartigheid heeft regeringswoordvoerder Steffen Seibert reeds namens de bevindingen van de Charité gesproken van de “waarschijnlijkheid van een vergiftiging” en gewezen op vergelijkbare gevallen in de meer recente Russische geschiedenis.
Het vergif behoorde tot dezelfde groep als Nowitschok.
De concrete substantie, waarmee Alexej Nawalny werd vergiftigd, en tenminste voorlopig monddood werd gemaakt, is niet bekend. Evenwel behoort het zenuwgif tot een substantiële groep, waartoe ook Nowitschok behoort, dat sinds de aanslag van twee jaar geleden op Sergej Skripal en diens dochter als gif bekend staat.
Nawalny is het leidende kopstuk van de liberale oppositie en één van de scherpste critici van de president van Rusland, Wladimir Poetin. Hij beschuldigt regering en oligarchen regelmatig van corruptie en machtsmisbruik. In de afgelopen jaren organiseerde hij door het hele land protesten – waaraan in het bijzonder werd deelgenomen door jonge mensen.
Zijn woordvoerster Jarmysch brengt het voorval in verband met de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in Rusland in september. “Er is geen twijfel aan, dat Nawalny vanwege zijn politieke positie en zijn bezigheden werd vergiftigd”, zei Wjatscheslaw Gimad, de advocaat van Nawalny’s Fonds ter bestrijding van Corruptie.
De “Vergifaanslag van Salisbury”
Alexej Nawalny is niet de eerste Russische Oppositioneel, die onder mysterieuze omstandigheden monddood werd gemaakt. Nemen wij b. v. het “voorval” betreffende Sergej Skripal, dat wereldwijd bekend raakte als de “Vergifaanslag van Salisbury”: Op 4 maart 2018 werden de Russische dubbelspion en zijn dochter Julia bewusteloos aangetroffen op een parkbank in het Britse Salisbury. Kort tevoren zouden zij met twee Russen thee hebben gedronken in een hotel. Onderzoekers stelden vast, dat zij waren vergiftigd met het zenuwgif Nowitschok. Vader en dochter overleefden de aanslag.
(Terzijde opgemerkt: aan de aanslag op Skripal vielen ook buitenstaanders ten offer: Een Brits paar uit de omgeving had in Salisbury een fles gevonden, waarmee het vergif blijkbaar was vervoerd. Beiden kwamen in aanraking met bezinksels van het gif. De vrouw stierf aan haar vergiftiging, de man werd blind.)
“In het zand bijten”
Poetin wijst weliswaar elke Russische verantwoording van de hand. Onduidelijk is echter hoe dan ook zijn veelbetekenende uitspraak van 2010, die hij deed over de toenmalige begenadiging van Skripal en over andere toenmalige begenadigden:
“De verraders zullen in het zand bijten. Heb vertrouwen in mij. Deze mensen hebben hun vrienden bedrogen, hun wapenbroeders.”
Of een andere zaak:
Alexander Litwinenko, die voor de Sovjet-geheime dienst KGB- en na de ineenstorting van de USSR voor de daaropvolgende dienst FSB werkte. Nadat hij al vaker het Kremlin er van had beschuldigd, door middel van de Geheime Dienst tegenstanders te willen uitschakelen, vestigt hij zich, net als Skripal, in Groot-Brittannië. “De bastaards hebben me te pakken gekregen”, zegt hij in zijn laatste interview met de “Times”. Het Kremlin heeft hem tot zwijgen gebracht. “Ik wil overleven, alleen om het hen te tonen.” Medici vonden in zijn urine aanzienlijke hoeveelheden radioactief Polonium.
Of de tot op heden onopgeloste zaak van de Russische ex-premier Jegor Gaidar, die één dag na de dood van Litwinenko ziek werd. Op een conferentie in Dublin werd hij onwel, bloed vloeide hem uit mond en neus. Tot op heden is de oorzaak onduidelijk. Hijzelf twijfelde niet: Hij was vergiftigd om politieke redenen. In tegenstelling tot Litwinenko overleefde hij het.
Vervolgens het Pussy Riot-lid (Russische Punkband) Pjotr Wersilow,
dat plotseling (na een rechtszaak in september 2018) door onopgehelderde oorzaken niet meer kon zien, spreken, en zich bewegen.
Volgens berichten in de media vonden artsen in zijn bloed sterke psychopharmaceutica.
Levenspartner Nadescha Tolokonnikowa zei tegen de “Bild”- krant op het vliegveld Schönefeld, dat ze er van uitging, dat haar partner met opzet was vergiftigd en dat het óf om intimidatie, óf zelfs om een moordaanslag ging. Opgelost werd de zaak van Wersilow tot op heden niet. (Pussy Riot was wereldwijd bekend geworden door hun acties tegen willekeur door Justitie en corruptie.)
In de opsomming hoort wellicht ook Viktor Juschtschenko thuis,
de favoriet in de Oekraïense presidentsverkiezingen van 2004. Zijn toenmalige tegenstander: Minister-President Viktor Janukowitsch, die openlijk werd ondersteund door de Russische president Wladimir Poetin. Juschtschenko werd vergiftigd met dioxine en raakte daardoor levensgevaarlijk gewond.
Volgens zijn eigen verklaringen werd het gif hem toegediend bij een avondmaaltijd met Oekraïense geheime agenten. “Overeenkomstig de onderzoeken was het gif bij het eten door de rijst gemengd”, vertelde Juschtschenko aan de “BBC”.
In Maart 2018 antwoordde Juschtschenko in een interview met de BBC op de vraag, of president Poetin bij zijn verklaring betrokken was geweest, dat hij daarop een antwoord had, aar dit niet kon uitspreken.
Deze en vele andere zaken maken deel uit van een groot aantal regeringscritici, die werden ontvoerd, neergeschoten of vergiftigd.
De cruciale vraag zal voor ons echter misschien wel nooit worden beantwoord, temeer daar er ook bij de eerdere aanslagen nooit antwoord kwam op de vraag:
WAT WIST EN WEET POETIN?
Daarover zouden de anders zo luidkeelse Poetin-bewonderaars zich eens moeten uitlaten! En daarbij zouden ze één ding moeten bedenken:
Wie steeds maar weer reflexmatig eist, eindelijk de sancties tegen Rusland te versoepelen en Wladimir Poetin te accepteren als constructieve partner, zou eerst eens een onafhankelijke Justitie moeten eisen en een coöperatie bij de voorlichting over geweldsmisdrijven tegen leden van de oppositie. Pas als Rusland daartoe bereid is, zouden de voorwaarden voor een normalisering van de betrekkingen met Moskou tot stand gekomen zijn. Zolang dit niet het geval is, zouden ze liever moeten zwijgen.
Door: Peter Helmes.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/08/25/giftmischer-putin-nawalny-und-viele-andere-mehr/
Theresa's visie 