Door: Siegmar Faust*)
Voor mijn lezers, maar ik ben nu eenmaal op een leeftijd gekomen, waarop het gebeurt, dat ik bij het lezen eenoudigweg indut, hoewel het boek ( het gedicht, de vertelling, het artikel, de biogtafie, het essay, de roman, de Bijbel) helemaal niet saai hoeft te zijn.
Echter, zelfs in mijn slaap vind ik geen rust, want ik waan mij – uit, amen! – in een gekkenhuis, waarbij dat nog zeer zachtjes is uitgedrukt.
Kunt u mij een gedicht noemen, waarin al eens iemand de hele planeet als een gekkenhuis heeft ervaren? Een huis kan geen planeet zijn, dus zou het gekkenplaneet moeten heten, maar wie kan er al zonder subjectieve vergelijking met andere planeten de waanzin van de onze vaststellen?
De planeet Aarde wordt beheerst door een killervirus – zogenaamd!
Met een lichtblauw masker over neus en mond storm ik ons balkon op de vierde verdieping op en sla woedend om me heen met de vliegenmepper. Hoeveel killervirussen zal ik hebben geraakt? Neen, doodslaan wil ik vele, het liefst allemaal, opdat er wederom vrede terugkeren moge, tenminste hier in Berlijn, de hoofdstad der waanzin, die zich van hieruit over de hele wereld heeft verbreid.
Vrede? Wil ik werkelijk terug naar pais en vree?
Of moet ik de oorzaken van de pandemie bij mijzelf zoeken? Corona heet de geile teef, die ons allen in haar greep houdt.
Soms verandert zij van naam en heet dan: Angela of Saskia of Annegret of Ursula von wie-of-wat-dan-ook… soms vermerkelt, pardon, vermomt ze zich ook als het andere geslacht, dan komt ze tevoorschijn als Christian Drosten, excuses! Natúúrlijk als professor, of ze verbergt zich achter namen van organisaties als WHO of RKI. Wie zit er achter?
HI, Bill! En? Niets “en”! Miljarden en -tig biljoenen worden weggesmeten op kosten van onze kleinkinderen in de zoveelste graad.
Wat mij dat aangaat? Niets! Probeer ik mezelf in ieder geval in te prenten.
In een gekkengesticht gelden noch logica, noch verstand, om maar te zwijgen van menselijkheid.
Dwarsliggers winden zich op, maar kapitaal-misdadigers beheersen het gebeuren. Gaat het, zoals Charles Bukowski, de zoon van een Duits-Poolse Amerikaanse migrant het ooit vooruit heeft gezegd?
“Mijn voedselvoorraden zijn nog voor 4 dagen voldoende
Executie-comando’s in geklimatiseerde uniformen gaan van huis tot huis, van kamer naar kamer, arresteren de mensen, schieten ze neer…”
Mijn voedselvoorraden, nee, onze voorraden in de ijskast, want ik ben immers getrouwd, zijn nog voor drie dagen voldoende. Meestal gaan wij éénmaal voor de hele week boodschappen doen, natuurlijk, waar alles het voordeligst is: de ALDI of de LIDL. en op dinsdag ter aanvulling naar de “Voedselbank”. Aldaar is verkrijgbaar, wat verschillende levensmiddelen-discounters weggooien, kwijt willen, omdat het niet meer al te vers is.
Voor deze ‘bank’ staan op dinsdag altijd de armen in de rij voor een kerk. Daar staan oma’s en opa’s, dus arme gepensioneerden waarvan er bij bosjes zijn. Daar staan hoofddoek-wijfies met kinderen in de wagen en in hun buik. Daar staan studenten van beider kunne. Daar staan tevens vrije kunstenaars, die pas na hun dood op succes kunnen rekenen.
Eigenaardig om te zien, wie daar níet te zien is:
Geen anti-kapitalisten, anti-kolonialisten, anti-racisten, geen klimaatredders, samenlevings-splijter, wereld-redders, paradijs-belovers, gelijkheids-fetisjisten, geen rood-groene heilbrengers en niet eens de anti-fascisten van Stalin.
Uit is de droom! Ik ben weer wakker, dus bij zinnen.
Zeker is het geen goede zaak, om de demokrassige, eh, democratische links-staat … eh … rechtsstaat te bekritiseren, niet elk uur en elke seconde blij te zijn, in een zogezegd welvarende republiek te wonen, geregeerd door waardige idioten, die nooit in hun leven iets hebben geriskeerd, maar die kunnen zwetsen en liegen, liegen en liegen … De leugens stapelen zich op tot wolkenkrabbers, gebouwd voor binnen gestormden zonder paspoort, betaald met vers-gedrukte bankbiljetten, die geen toekomst meer waardig zijn, maar de meeste mensen kruipen in hun schulp, zolang de kruip- en drukpersen op volle toeren draaien, draaien en draaien…
Daan zou ik al liever, zoals Bukowski of Wolfgang Hilbig, tegen het goede geweten een trap geven en zuipen, zuipen, zuipen. Maar? Niet eens dáárvoor is er genoeg.
In het dertigste jaar van de hereniging van ons vaderland…nee…móederland oftewel ‘voeder’land kan ik alleen maar dom navelstaren, spelen met letters en bedelen en bidden. Amen.
[ 1 ] Uit: “Gedichten, die iemand schreef, voor hij op de achtste verdieping uit het raam sprong”, Maro uitg. Gersthofen, 1974, blz. 82
*) Siegmar Faust is freelance schrijver en voormalig politiek gevangene in de DDR. Van 1996 tot 1999 was hij deelstaat-gemachtigde voor de Stasi-documenten in de Vrijstaat Saksen
Door: Siegmar Faust.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/10/05/es-tut-mir-leid/#more-29319
Theresa's visie 