Is het afgelopen met de “Vrije Wereld”?

Door Greypanter

Een antwoord op het artikel “Na de VS-presidentsverkiezingen: Is het afgelopen met EU-Europa?” (https://conservo.wordpress.com/2020/11/06/nach-der-usa-praesidentenwahl-ist-eu-europa-am-ende/ )

Op het conservo-blog is dikwijls de verwijzing naar een nagestreefde “nieuwe wereldorde” te vinden en in dezelfde context is tevens sprake van de verwijzing naar het “wereldsocialisme”. Wat betreft dit aspect zie ik bovengenoemd artikel van Peter Helmes als als een onvolledige puzzel van de “wereld bewegende” invloedrijke factoren:

Hier dient China als de grote wereldpolitieke strateeg op de achtergrond meer aandacht te krijgen.

Volgens statista.com is China met 1, 4 miljard mensen het land met de meeste inwoners gevolgd door India met 1,3- en de VS met 0,327 miljard oftewel 327 miljoen. In directe vergelijking maken deze aantallen een inschatting van de actuele en de toekomstige economische kracht en de daaruit resulterende betekenis voor de wereldpolitiek mogelijk.

Vanuit mijn gezichtspunt presenteert China zich politiek als een ijzersterke reus, India als een onmondig kind met een grote toekomst en de VS als een uit zijn krachten gegroeide wannabe-grootheid zonder oriëntatie. Waar blijft in dit scenario de door mij bijna over het hoofd geziene EU? Deze politieke zuigeling uit de schoot van de VS probeert, van de fles van zijn pleegmoeder af te komen en enige eigen stapjes te wagen. Daarmee tuimelt deze baby in de uitgespreide armen van China, zonder zich daarvan bewust te worden.

Bijna niemand erkent met welke achterbaksheid China zijn politiek bedrijft

De laatste grote slag om de wereldeconomie en daarmee de politieke handelingsbekwaamheid er onder te krijgen was Corona. Terwijl een dictatoriaal geleid staatsapparaat succesvol onderdrukt door middel van strenge isolatiemaatregelen, discussiëren de overige landen, of hun lakse maatregelen te veel of te weinig zijn, en laten hun economische kracht in het bodemloze verzinken. Alleen China laat ondanks de pandemie een krachtige economische groei zien.

Daarnaast is Corona niet de eerste grote slag van China tegen de resterende wereldeconomie:

Terwijl de rijkste mannen ter wereld, zoals Bill Gates en George Soros nauw samenwerken met China, teneinde hun rijkdom verder de vermeerderen, vallen gerenommeerde wetenschappers bij bosjes voor de leugen van de door mensen veroorzaakte opwarming van de Aarde, welke in opdracht van de machtigen wordt verbreid door ontelbare NGO’s en met lucratieve onderzoeksgelden als lokaas wordt uitgezet. Hoe geniaal is het toch, om 60 leidende klimaatonderzoekers een half jaar lang naar een onderzoekschip te verbannen, dat door poolijs drijft en dat de leidende koppen van het klimaatonderzoek hermetisch afgrendelt van alle symposia. Intussen wordt er vrolijk verder geknutseld aan andere folterinstrumenten, die de economie ruïneren, opdat de vrije wereld van elk sprankje energie moet afzien.

Om geen misverstand te laten bestaan: De klimaatverandering is een wetenschappelijk bewezen feit. Zoals ik in eerdere artikelen uiteengezet heb, heeft het echter met de toename aan kooldioxide CO2) in de lucht totaal niets te maken. Zouden de berekeningen van de door China gekochte klimaatonderzoekers kloppen, dan zou de veel hogere concentratie van CO2 in de atmosfeer 200 miljoen jaar geleden de dinosauriërs hebben gebraden in 400 graden Celsius hete lucht, wat zeer duidelijk niet het geval geweest is.

Slechts China is de lachende winnaar in deze klimaatleugen:

Gewoonweg geniaal is zijn oplichterstruc, volgens welke het zich als “ontwikkelingsland” liet verzekeren van bijna onbegrensde verdere zogeheten “vervuilingsrechten” in de Parijse klimaatovereenkomst. Dat betekent: Alleen China heeft het recht, om zich te bedienen van alle verouderde energievoorzieningen, die door het vrijwillige afzien ervan door de overige landen spotgoedkoop te verkrijgen zijn.

Over al deze feiten en verbanden hangt een beslissende vraag: Zijn er nog alternatieven voor de huidige trend van toenemende politieke onderwerping aan het dictaat van China? Is dit de “New Deal”, de “nieuwe wereldorde”, die ons omvormt tot willoze werktuigen van het “Wereldsocialisme”?

Door: Greypanter.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/11/07/ist-die-freie-welt-am-ende/