Duitsland is vandaag jarig!

150 JAAR GELEDEN KEIZERSPROCLAMATIE IN HET LAND VAN DE VIJAND

door: Wolfgang Hübner.

De Frans-Duitse oorlog was nog niet definitief ten einde, toen op 18 januari 1871 in de Spiegelzaal van het pronkkasteel van Versailles de vorstelijke- en militaire elites van de Duitse landen bijeen kwamen voor een historische gebeurtenis. Weliswaar was 1 januari 1871 de officiële oprichtingsdag van de nieuwe nationaalstaat, omdat op deze dag de nieuwe Rijksconstitutie in werking trad. Doch nu kwam het er op aan, de lange tijd tegenstribbelende Pruisische koning feestelijk te installeren als Wilhelm I, keizer van Duitsland.

Het bleef aan de architect van de uiteindelijk voltooide moderne Rijkseenheid der Duitsers, dus de Pruisische minister-president en latere rijkskanselier Otto von Bismarck, voorbehouden, de tekst voor te dragen, waarin Wilhelm zich bereid verklaarde, het keizerschap op zich te nemen. Aangezien de koningen van Beieren, Württemberg en Saksen bij de gebeurtenis waren weggebleven, was het aan de hoogste in rang van de aanwezige vorsten, de Groothertog van Baden, om over de nieuwe keizer het “Hoch” uit te roepen. Het werd enthousiast beantwoord vanuit vele kelen in de Spiegelzaal en tevens door die van de Duitse soldaten rondom het slot van een Zonnekoning, die ooit de Pfalz had laten verwoesten.

Midden in het land van de vijand vlakbij de nog steeds belegerde Franse hoofdstad Parijs voltrok zich aldus een hoogtepunt in de Duitse geschiedenis, dat tot op heden weerklinkt. Weliswaar is er geen rijk meer en ook geen keizer. Maar een na twee verloren wereldoorlogen territoriaal geamputeerde en aan betekenis ingeboete nationaalstaat, die zich thans Bondsrepubliek Duitsland noemt, bestaat, ondanks alle nekslagen en politieke catastrofes van de laatste 150 jaar, nog steeds.

Historische realiteit is niet a la Carte.

Voor de geschiedenisloze politieke en geestelijke dwergen, die dit land momenteel domineren, is de verbindingslijn tussen 1871 en 2021 zo vreemd, ja ergerlijk, dat ze het huidige jubileum op een door aangekweekte betweterij en op een door (terechte) minderwaardigheidscomplexen bepaalde manier proberen te negeren. Aangezien de historie nog steeds al haar negeerders heeft overleefd, zal ook de 18de januari 1871 langer in de collectieve herinnering blijven dan de verachtelijke onwil van de bondsrepublikeinse dwergen Steinmeier, Merkel & Co., om deze bijzondere dag met volk en staat omdat toentertijd bij elkaar kwam, wat bij elkaar hóórde, waardig gestalte te geven.

Als dat in 1871, bij al het gejuich over het oorlogssucces tegen Frankrijk, nog in het geheel niet alle Duitsers beviel, dan bewees de ongelofelijke economische, sociale, wetenschappelijke en culturele opkomst van het met bloed, ijzer en het politieke genie van Bismarck verenigde land tot aan het begin van de Eerste Wereldoorlog in 1914 wel de historische legitimatie van de verlate nationaalstaat in het hart van Europa.
Zeker, deze was gefundeerd onder vreedzame omstandigheden, als hij in 1848 in de Pauluskerk in Frankfurt niet in de eerste aanzet niet was verkwist in ruzie en kleinzieligheid. Maar net als het leven is de historische realiteit niet a la Carte, hier gelden de feiten.

Daarom is er voor de huidige generatie van Duitsers geen reden om het gebeuren van 150 jaar geleden te negeren of zelfs te demoniseren als een duister aspect van een onheilsgeschiedenis., die zg. rechtstreeks moest leiden tot de Naziterreur. Wie het ene of het andere doet, volgt daarmee politieke bedoelingen, die goed noch eerlijk zijn. Vanzelfsprekend was het Keizerrijk van 1871 tot het begin van de oorlog in 1914 niet louter een idylle, de maatschappelijke, politieke en sociale verhoudingen werden gekenmerkt door conflicten zoals de culturele strijd tegen de katholieken, het lange verbod op de sociaaldemocratie, eigendunk van de adel en verheerlijking van het militarisme.

Het Keizerrijk was een bloeiend land

https://antaios.de/antaios-liefert-jedes-buch/89956/leben-im-kaiserreich?number=9783806240443

Maar binnen welke andere grote Europese natie waren er toentertijd minder problemen? Niemand, die zich met de geschiedenis van het Duitse Keizerrijk heeft beziggehouden, kan verloochenen, dat het een bloeiend land was met een stabiele valuta, interne zekerheid, eersteklas universiteiten en een ontkiemende sociaalstaat, die wereldwijd bewondering opriep. En wie door de straten van onze steden loopt, kan geheel zintuiglijk ervaren, hoe goed en liefdevol aan alle woonhuizen en en representatieve bouwwerken, die gelukkig de laatste oorlog hebben doorstaan, destijds gestalte gegeven werd.

Ondanks alle inspanningen van de talloze verachters van de Duitse nationaalstaat, zijn ontstaansgeschiedenis en het Keizerrijk: Ettelijke nieuwe boeken en publicaties geven voeding aan het vermoeden, dat op 18 januari 1871 voor bijna een halve eeuw het beste en meest vruchtbare Duitsland het levenslicht zag, dat er sindsdien 150 jaar lang geweest is. Maar onze momentele dwergen in het Berlijnse parlement willen en zullen vasthouden aan hun geschiedenisloze vertekende beeld van het Keizerrijk. Moeten ze vooral doen. Voor de Duitse nationaalstaat en zijn volk geldt echter: Een gelukkige verjaardag gewenst en al het goede en betere tijden voor een hopelijk nog lange toekomst!

Door: Wolfgang Hübner.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: http://www.pi-news.net/2021/01/deutschland-hat-heute-geburtstag/