Mevrouw Merkel, u kwelt niet alleen kinderen, maar het hele land!

Door: Michael van Laack.

De hashtag #merkelkweltkinderen breidt zich momenteel uit over Twitter. Daarnaast had onze geliefde kanselier er gisteren nog uitdrukkelijk op gewezen, dat ze met datgene, wat kinderen sinds het begin van de Coronarestricties dulden en waaronder ze lijden, ook maar niet het geringste te maken heeft. Er moeten thans nu eenmaal offers worden gebracht, omdat de lockdown, zoals alles wat de kanselier in de afgelopen negen jaar sinds de energie-omslag heeft beslist, zonder alternatief is.

Niets functioneert er! Het digitale onderwijs op school valt in 50% van de gevallen uit, omdat wij sinds jaren tijdens de digitale omslag hebben zitten slapen en niet beschikken over toereikende server-capaciteiten en snelle leidingen. In andere gevallen zijn leraren logistisch niet in staat, of onwillig, om de leerlingen op andere manieren onderwijsmateriaal te doen toekomen.

Dubbele belasting Home-Office en school

Met het besluit van gisteren en de verordening van Minister van Werkgelegenheid Heil om elke medewerker, waar mogelijk, in Home-Office te sturen, ontstaan er nieuwe conflictsituaties. Want slechts enkele huishoudens beschikken over toereikend MBit en/of twee PC’s, aan welke gelijktijdig storingsvrij online kan worden gewerkt. Dat zal leiden tot verdere interne familiaire conflicten, want de werkgever maakt dat niets uit. Hij wil resultaat zien. En de leraren, die digitaal onderwijs aanbieden accepteren evenmin uitvluchten.

Sociaal-zwakke kinderen worden in de steek gelaten

In veel huishoudens is er geen geld voor een laptop of PC. Daarenboven zijn veel ouders hooguit in staat om basisschoolkinderen te helpen, hun schoolwerk op te lossen. Daar, waar taalbarrières in het geding zijn, is dát niet eens mogelijk. Deze kinderen leven meestal in huishoudens, waar aan “het huiselijk geluk” zonder meer bijna altijd wel iets schort. Conflicten tussen de echtelieden worden op het kind overgedragen. of de alleenstaande ouders groeit alles boven het hoofd. Dat kunnen de kinderen niet eens meer compenseren door het spelen met vrienden, omdat ze immers met niemand meer mogen afspreken. Op één vriend na, als Mama of Papa dat toestaan en niet uit angst voor het virus ook dit laatste contact met de buitenwereld afkappen.

Agressie-potentieel bij jeugd neemt toe

Oudere kinderen verweren zich bij voor en bij na tegen de druk van de ouders. Vervolgens ontstaan er nieuwe conflicten en gevaarlijker situaties. Anderen – jongeren of kinderen – vervallen in depressies. Bij velen kroppen ook de frustraties zich op. Die zullen zich volledig ontladen, zodra de lockdown gedeeltelijk of volledig is opgeheven. Dan zullen we weer vele alarmerende krantenkoppen lezen.

Actueel neemt ook het aantal gemelde zelfverwondingen (Borderline) onder jongeren toe, evenals de aantallen zelfmoordpogingen en zelfmoorden. Allemaal, omdat een kanselier zich bewust omgeeft met adviseurs, die zeggen, wat zij wil horen. Allemaal, omdat een nagenoeg niet-functionerende lockdown steeds opnieuw wordt verlengd.

Kinderen van gescheiden ouders eveneens getroffen

Officieel mogen drie kinderen, die bij de moeder wonen, niet meer samen hun vader bezoeken of het weekeinde met hem doorbrengen, omdat ze niet in hetzelfde huishouden wonen. Velen doen het toch. En dat is maar goed ook. Hopelijk zijn er niet te veel kwaadwillige buren. Want het “meldwezen” in Duitsland is intussen weer net zo ontwikkeld als in de DDR.

Veel kinderen lijden er echter onder, dat dat ze alleen nog maar via de telefoon of de skype met hun vrienden kunnen communiceren. Dat vervangt het samenzijn, het samen dollen of met elkaar “avonturen” beleven niet bij jongere kinderen. Of het “knuffelen” bij jongeren. Relatieverstoringen kunnen en zullen daarvan het gevolg zijn.

Merkel kwelt kinderzielen

Men hoeft niet zelf ter plekke aanwezig te zijn om een mens te kwellen. Daarom is het verwijt volledig terecht. De kanselier riskeert zienderogen, dat onze samenleving – en vooral de zwaksten in haar – kinderen en oude mensen – in een emotionele crisis raken. En scholieren daarnaast in een vormingscrisis. Het laatste lijkt mij echter weer inhaalbaar te zijn, het eerste niet. Bijna een jaar met restricties zal op vele zielen van kinderen en jongeren krassen achterlaten, die steeds weer pijn doen of gaan ontsteken.

Het ergste echter: Veel burgers laat dat koud. Sowieso de meeste kinderlozen. Maar ook veel ouders. Dit toont aan, dat hun relatie tot hun eigen kinderen met de jaren bekoeld is. Wat daarmee ook kan samenhangen, is, dat de staat zijn soevereiniteit over de kinderbedjes verkregen heeft en velen maar al te graag de opvoedingsbemoeienissen aan hem hebben gedelegeerd. Niet meer het gezin, maar de samenleving voedt de kinderen op in een staat, waarin werkzaamheid boven alles voorrang heeft. Daardoor kunnen ook steeds minder ouders zich in hun kinderen verplaatsen en de vraag “Vertel eens, schat, hoe gaat het met je?”, verwordt tot een frase zoals het “Goedendag” in de richting van de buurman, die men zonder meer niet mag.

Door: Michael van Laack.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://philosophia-perennis.com/2021/01/20/frau-merkel-sie-quaelen-nicht-nur-kinder-sondern-das-ganze-land/