Door: Redactie JouWatch.
Nieuws uit het integratie-wonderland Duitsland met zijn veelkleurige- en facettenrijke “successtory immigratie” ( F. W. Steinmeier): Voor de arrondissementsrechtbank Werden wordt sinds eergisteren de welhaast verbijsterende zaak behandeld van een 40-jarige Turkse, die haar vierjarige zoon eind november 2020 zwaar mishandelde, hem na levensreddende operaties ontvoerde uit het ziekenhuis, hem in de rivier de Wümme gooide en hem liet verdrinken – omdat ze vreesde, dat hij, mocht zij de ouderlijke macht over hem verliezen, “zou kunnen opgroeien in het Christelijke geloof”.
Inderdaad dreigde ontzetting uit de ouderlijke macht, aangezien de vierjarige Muhammed herhaaldelijk zwaar was verwond – vermoedelijk door zijn moeder. Gedurende zijn laatste levensdagen werd hij derhalve, aldus de “Kreiszeitung https://www.kreiszeitung.de/deutschland/mutter-angeklagt-prozessbeginn-um-kinderleiche-in-der-wuemme-zr-90457243.html”, driemaal geopereerd, alvorens zijn moeder hem uit de kinderkliniek weghaalde en met hem op de vlucht sloeg. Toen de moeder met het zwaar gehavende kind naar de kliniek gekomen was, twijfelden de noodartsen onmiddellijk aan de zogenaamde toedracht, hoe de verwondingen zouden zijn ontstaan: Muhammeds brandwonden zouden quasi ontstaan zijn bij het wassen.
Na de spoedoperaties deelden de dokters de moeder vervolgens mee, dat ze uitgingen van schending van een kinderwelzijn, en dat ze derhalve Jeugdzorg wilden inschakelen. De vrouw kreeg zichtbaar een kleur – en sloeg met haar zoon op de vlucht. Met de bekende afloop: Liever wilde ze hem dood hebben, dan hem in een Duits gezin niet-islamitisch te laten opgroeien, aldus de Officier van Justitie in de aanklacht tegen de vrouw.
Genadeloze mildheid van Justitie valt te verwachten
Over de beklaagde zal in deze zaak waarschijnlijk weer eens worden geoordeeld met de notoire empathie van Duitse rechters, die met grote kans op succes in het bijzonder dán tot milde vonnissen leidt, als de twee trigger-bijkomende omstandigheden “andere culturele- resp. migratie-achtergrond” en/of “psychisch labiel/gestoord/latent ontoerekeningsvatbaar” erbij worden gehaald. Precies dat probeert hier klaarblijkelijk de verdedigster van de vrouw: Onmiddellijk na de daad zou deze een poging tot suïcide hebben ondernomen, en daardoor in de psychiatrie terechtgekomen zijn, voor ze vervolgens werd gearresteerd. Sindsdien zit ze in de JVA Vechta. De reden voor haar panische angst, dat haar zoon christelijk zou kunnen worden gesocialiseerd ligt aan haar “religieuze stempel” en aan haar culturele gevangenschap in de traditie, verklaarde de beklaagde naar de geest volgens aanwezigen bij het proces.
Die toer werkt in Duitse rechtszalen altijd: In de rechtszaal huilde de vrouw hevig en ongeremd, om niet te zeggen theatraal – waarop de voorzittende rechter “invoelend”, zo schrijft de Tageszeitung zeer ontroerd, zich “rechtstreeks tot de beklaagde” wendde en haar troostend verzekerde, dat hij begreep, dat de situatie “Zeer belastend” voor haar was: Voor haar tranen hoefde zij “zich niet te schamen”. Dat liedje hennen wij al van buiten: Het slachtoffer is dood, maar de daderes leeft en ook zij is een slachtoffer. Klinkt net alsof verzachtende omstandigheden en de culturele bonus hier quasi zijn ingecalculeerd. Het zou toch een wonder zijn, als de Duitse knuffeljustitie in haar grenzeloze toegefelijkheid niet ook hier wederom met genadeloze lankmoedigheid toeslaat! (DM)
Door: Redactie JouWatch.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://www.journalistenwatch.com/2021/04/15/aus-sorge-tuerkische/
Theresa's visie 