Door: M. Sattler.
Vandaag over twee weken vieren wij met elkaar weer 17 juni. Maar wat vieren wij eigenlijk precies op deze dag, onze Nationale Feestdag? Is de 17de juni vooral een bekering tot het Anticommunisme en is het daarom juist nu, met het oog op het groeiende enthousiasme voor het eco-communisme van de Groenen zo actueel? Of is de 17de juni eerder een dag van algemene politieke vrijheid, een symbolische dag tegen alle anti-vrijheidslievende, totalitaire ideologieën? Of is de 17de juni op de eerste plaats toch een Nationale Feestdag van de Duitsers, is deze dag ook na 68 jaar nog steeds onze enige ware “Dag der Duitse Eenheid”?
17 juni, de dag van de opstand van 1953 tegen het DDR-regime van de partij “Die Linke” (destijds: SED) is geen dag die kan worden teruggevoerd op één enkel politiek gezichtspunt. 17 juni is juist daarom zo spannend, omdat het verscheidene facetten in zich verenigt: De 17de juni staat zowel voor zuiver anticommunistische- alsook algemeen anti-totalitaire- alsook ons, Duitsers algemeen-nationaal verbindende idealen. Ook als de hoofdaanleiding voor de opstand, het verlangen naar vrijheid, speciaal in de zin van een anticommunistische vrijheid was, liepen de demonstranten destijds op de 17de juni immers geheel bewust niet alleen met anticommunistische affiches, maar vooral met Zwart-Rood-Goud door de straten: Zwart-Rood-Goud zijn sinds de bevrijdingsoorlogen van de bezetting door de Fransen de kleuren van onze republikeinse, algemeen-nationale, algemeen-Duitse vrijheid, aan de andere kant van alle deelstaat- en andere grenzen binnen Duitsland.
Daarom is de 17de juni ook geen geografisch geamputeerde “Dag der Midden-Duitse Vrijheid”, die slechts is voorbehouden aan de mensen in het gebied van de voormalige “DDR”, zoals regelmatig te horen valt. Het is een dag in Zwart, Rood en goud – en dat betekent: Het is een dag voor alle Duitsers, waar ze ook wonen.
Juist onder de huidige regering, die ons Duitsers door bezoldiging van een “Afgezant voor Oost-Duitsland” weer wil opdelen in “Oost-Duitsers” en “West-Duitsers”, toont de 17de juni dus weer eens aan, hoe tijdloos belangrijk hij is: Wij laten ons niet opsplitsen door de een of andere “Oostelijke afgezant” of welke “afgezant” dan ook, wij laten ons door niemand bevelen, waar wij wat en hoe in Duitsland te denken hebben, integendeel zijn wij, Duitsers, een vrij volk, wij zijn allen tezamen Zwart, Rood, Goud in Duitsland!
Precies vanwege deze grote veelzijdigheid van de 17de juni is het te kort door de bocht, als wij over twee weken deze dag louter als een dag van het anticommunisme vieren. Natuurlijk is de 17de juni óók een dag van het anticommunisme, hij is zelfs de belangrijkste anticommunistische dag op onze kalender. Maar achter de 17de juni zit nog veel meer.
Daarom: Vlaggen uit op 17 juni!
Door: M. Sattler.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: http://www.pi-news.net/2021/06/der-17-juni-tag-des-antikommunismus/
Theresa's visie 