Door: David Berger.
Vandaag wordt “Philosophia Perennis” vijf jaar oud. Een lustrum, dat werd bepaald door de strijd voor de mensenrechten, voor de democratie, voor onze grondwet, in het bijzonder voor de vrijheid van meningsuiting, -pers en -demonstratie. Hoe zal het verder gaan?
Reeds de op de eerste levensdag van het blog (23 juni 2016) verschenen artikelen toonden aan, welke kant het op zou gaan. Waaronder vooral “Als voor een bisschop de minaret belangrijker is, dan de kerktoren” https://philosophia-perennis.com/2016/06/23/bischof/ of “Vluchtelingendebatten: De vrijheid van religie staat op het spel” https://philosophia-perennis.com/2016/06/23/blog-post-title-3/. Laatstgenoemde bijdrage zette zich tevens in voor de negatieve vrijheid van religie. En eindigde met de conclusie:
“Het gaat niet om het voor of tegen vluchtelingen zijn. Het kan er slechts om gaan, voor de MENS en zijn rechten te zijn. En dit geheel onafhankelijk van zijn huidskleur, zijn herkomst zijn sociale status, zijn geslacht en zijn seksuele geaardheid alsook zijn al dan niet voorhanden zijnde religie. Hier zou plaats zijn voor een lobbyisme van de humaniteit, waarbij alle mensen van goede wil samenwerken. Desnoods ook tegen een mentaliteit, die een groot aantal van de mensen met een migratie-achtergrond, die zich bij ons ophouden, kenmerkt.”
Liberaal-conservatief voor de toekomst.
Hoewel deze basisinstelling in de ijver van het gevecht en onder de druk der omstandigheden nu en dan in de vergetelheid leek te raken, bleef zij toch het voortdurende ideaal van het blog en diens strijd voor de zaak van het menselijke – verbonden met een liberaal-conservatieve basisoriëntering.
Meer concreet uitgedrukt: Ruim vijf jaar voerde PP een strijd, die er tegelijkertijd één was tegen de islamisering, tegen de toenemende verruwing en tweedeling van onze samenleving, tegen een instrumentalisering vaan de mensenrechten onder ideologisch aspect https://philosophia-perennis.com/2021/05/06/spd-und-cdu-desinteresse-an-menschenrechtsverletzungen-im-eigenen-land/, en tenslotte tegen een willekeurige Corona-dictatuur. Kortom, het was vanuit Duits perspectief een strijd tegen het systeem-Merkel, dat de persoon van de huidige Bondskanselier nog lang zal overleven en dat ons vaderland, ja heel Europa een immense schade heeft berokkend.
Basis van mijn werk waren – naast journalistieke basisregels – waarden en waarheden, die door de tijd heen geldig zijn en hun oorsprong vinden in de Europese, joods-christelijke traditie. Deze3 overtuigingen zijn nauw verwant met de waarden van de Duitse constitutie resp. van de grondwet, wiens verdediging een van mijn centrale verlangens is.
Mijn engagement werd gevoed vanuit de verantwoordelijkheid, deze waarden ook voor de toekomstige generaties te behouden. Dientengevolge richtte ik mij voortdurend consequent tegen elk totalitarisme, hetzij Nationaalsocialisme, hetzij Communisme of Islam. En was ik vóór vrijheid en recht. Tegen de onrechtvaardige discriminatie van mensen op grond van hun huidskleur, hun geslacht en hun seksuele oriëntering maar ook op grond van hun religie of hun politieke overtuigingen in zoverre die de kaders van de grondwet niet te buiten gaan.
De “Great Reset
“
Thans bevinden wij ons op een punt, waarop bovendien het systeem-Merkel zich bewijst als belangrijke springplank voor een volledige vernietiging van onze economische ordening en van ons aardensysteem, dat tot nu toe het veilige kader is geweest voor ons leven onze welstand, onze veiligheid en ook voor onze thuisbasis in het joods-christelijke Avondland.
Geen steen zal op de andere blijven staan. Wat daarna komt, is nog ongewis. Zullen wij überhaupt nog beleven,, hoe uit de thans al jaren dreigende chaos,, uit ruïnes een nieuwe orde ontstaat? En hoe zal dit “Nieuwe Normaal” eruit zien? Ik vrees het ergste. De wereld waarin wij zijn opgegroeid was zeer zeker niet de beste maar afgezet tegen de hel, die ons nu dreigt, was ze een paradijs.
Gedurende de hele zware tijd zullen wij ons afvragen, of wij verstandig genoeg en intensief genoeg gestreden hebben, om deze neergang te verhinderen. In dit verband kreeg ik een oude video in handen die ik enkele jaren geleden – net op het tijdstip, toen Merkel begon, ook de constitutie gelijk te schakelen.
https://philosophia-perennis.com/wp-content/uploads/2021/03/berge-maassen.mp4?_=1
Slechts één stap van vele kleine etappes op weg naar de nieuwe hel, die echter evenzeer onvoorwaardelijk door de Duitse onderdaan werd geslikt als alle andere. Overgehaald door de gelijkgeschakelde media marcheerde iedereen mee, ja nog erger, zetten de gewillig voorraden toiletpapier aanleggende mededaders allen, die waarschuwden, weg als complottheoretici, “rechtspopulisten”, Nazi’s enz.
Meer dan ooit tevoren lijkt mij daarom de compromisloze inzet voor de grond- en mensenrechten als afweermiddel tegen de inmenging van de staat het Gebod van het Eerste Uur!
Hoe zal het verdergaan met PP?
Velen van mijn medestrijders hebben intussen de strijd opgegeven, sommigen hebben de we van de fysieke suïcide gekozen, anderen zijn extreem geworden of hebben zich – zoals Jürgen Fritz – van het ene moment op het andere onderworpen aan het systeem-Merkel en aldus een soort van intellectuele zelfmoord gepleegd.
Toen ik al bijna aan het opgeven was, heeft bij PP een man mij onder de armen gegrepen, die thans voor vele lezers een vast begrip is en die bijna bijna niemand meer wil missen: Michael van Laack. Hier op deze plek – zeker ook namens de lezers – spreek ik mijn allerhartelijkste dank uit.
Aan het begin van de Coronacrisis hadden wij over nagenoeg alle maatregelen rondom de zogenaamde epidemie compleet verschillende meningen., maar hebben die met wederzijds respect en vertrouwende op de vaardigheid van onze lezers om zelf te denken en zich een oordeel te vormen, hier naar voren gebracht. En werden wij aldus een van de weinig fora, misschien zelfs het enige forum in deze duistere tijd, dat in plaats van te preken en propaganda te maken, de debatten en de faire uitwisseling op de eerste plaats liet komen. Daarnaast kwam het het blog ten goede, dat van Laack meer het conservatieve- en ik duidelijk sterker het liberale aspect vertegenwoordigde.
Dat dit lukte was de vuurproef voor dit blog en zijn liberaal-conservatieve oriëntering, die hem in het concert der alternatieve media zo enig in zijn soort en onvervangbaar maakt.
En ook als de vooruitzichten hoe het alles bij elkaar verder moet gaan, niet altijd even rooskleurig schijnen, is er sprake van een vastbeslotenheid, om door te gaan met PP – zolang het nog maar enigszins mogelijk is. Hoe dit precies dient te gebeuren, daarover zullen we het in de komende weken nog hebben. Deze keer zullen wij de reacties onder dit artikel buitengewoon aandachtig lezen en zijn wij benieuwd naar de adviezen van jullie, beste lezers!
Hartelijk Dank aan het lezerspubliek van PP
Last but not least ie er één enkel punt in de geschiedenis van “Philosophia Perennis”, dat geen enkel donker wolkje laat zien maar gedurende de hele vijf jaar alleen maar vrienden heeft opgeleverd: Dat was de fantastische steun van lezers en fans van PP.
https://philosophia-perennis.com/wp-content/uploads/2021/06/kahane-696×192.jpg
Elke keer, als er een noodsituatie ontstond en men van “Spiegel” tot aan ex-Stasi-medewerkers aan toe er zeker van was, het blog financieel door aangiftes te kunnen ruïneren, als men door bepaalde technische aanvallen PP wilde vernietigen en het verhuizen naar een zeer prijzige server in Zwitserland noodzakelijk werd, waren het de lezers, die vooral met ontelbaar vele kleine en soms ook grotere particuliere bijdragen het blog hebben gered.
Zo kon PP als een van de weinige grotere alternatieve media vrij van reclames, en daardoor ook werkelijk een “vrij medium” blijven. In het vaste vertrouwen dat dit niet zal veranderen, moet PP in elk geval dóórgaan: Ad multos annos!
Door: David Berger.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://philosophia-perennis.com/2021/06/23/geburtstag-philosophia-perennis-wird-heute-5-jahre-alt/
Theresa's visie 
