Door: Theresa Geissler.
De strijd is gestreden voor Peter R. de Vries.
Na een week eerder vijf kogels in zijn hoofd te hebben geïncasseerd, afgeschoten door een zogeheten “kleine jongen”, in opdracht van een vermoedelijk “grote jongen” (al moet het bewijs daarvoor op dit moment nog worden afgerond) heeft de ‘kanjer’, de ‘nationale volksheld’, de ‘koene, 20ste-eeuwse ridder’, de ‘onversaagde strijder tegen het onrecht’, het vechten voor zijn leven moeten opgeven… Waarop definitief het rouwbeklag kon losbarsten, waar we in de voorafgaande week al de nodige voorproefjes van hadden gehad:
“Een kolossaal verlies”, aldus de één.
“Een man, die geen onrecht kon zien”, zo oordeelt de ander.
“Verschrikkelijk voor zijn nabestaanden” (Dat klopt uiteraard; ook mij hoor je dat niet ontkennen).
“Een vreselijke aanslag op de persvrijheid!” (Dat zie ik persoonlijk niet zo, aangezien de activiteiten van Peter R. , zeker de laatste jaren, nog maar summier aan de ‘pers’, in de zuiverste betekenis van het woord konden worden gelinkt, maar enfin, dat terzijde…)
Hoe ik echter zelf in dit dramatische gebeuren sta… Tja…
Laat ik vooropstellen, dat iedereen die over een greintje humaniteit beschikt, uiteráárd geen medemens de dood toewenst – alleen al niet vanwege de nabestaanden. Er is echter nog een verschil tussen een ‘medemens’ en een ‘naaste’. De Vries was van mij geen ‘naaste’; ik kende hem niet – open deur, aangezien dit voor praktisch elke gemiddelde Nederlander ten opzichte van BN’ers geldt: De enige indruk, die je van ze krijgt, is via de media. Per definitie afstandelijk, waardoor die indruk gunstig kan uitpakken, of niet. Wat mij betreft in dit geval dus niet.
Ongetwijfeld heeft hij zich ‘als een pitbull’ vastgebeten in hartverscheurende zaken als die van Natalee Holloway, Nicky Verstappen en Milica van Doorn, en is het niet meer dan logisch, dat hij zich hiermee de eeuwige erkentelijkheid van hun nabestaanden heeft verschaft. Maar wie zelf geen pitbull nodig heeft, schaft er zich geen aan, en wie ongezocht door zo’n dier wordt aangevallen, ontwikkelt er weerstand tegen. Zo is het nu eenmaal, al heeft datzelfde dier ánderen nog zulke onschatbare diensten bewezen.
Mijn weerstand tegen de Vries ontwikkelde zich vooral door de manier, waarop hij steevast de zienswijzen van “andersdenkenden” van tafel veegde. Doen wij dit van tijd tot tijd niet allemaal? hoor ik de lezer nu vragen. Inderdaad, maar het lag hem hier dan ook aan de “manier-waaróp”- geaccentueerd door ontelbare kleinigheden – die de irritatie aanwakkerde: Zoals de meeste BN’ers presenteerde hij zichzelf als dé kosmopoliet, de politiek-correcte wereldverbeteraar, zonder al te veel interesse in de belangen van de gemiddelde Nederlander, maar des te meer in die van de “Nieuwe Nederlanders”, oftewel de immigranten, de islamieten inbegrepen.
Groepen Nederlanders, politici, die hun zorgen durfden te uiten over de underdogpositie, die de Nederlandse cultuur op die manier ten deel dreigt te vallen, werden door deze man slechts ondoordacht ‘gebasht’, en wel met een dédain, dat elk weldenkend mens de haren te berge had moeten doen rijzen…. Ware het niet, dat de Nederlandse samenleving in dit opzicht inmiddels al dusdanig is vervlakt, dat deze misplaatste ‘beten van de pitbull’ er ook al niet meer toe schijnen te doen!
Niettemin zit de enkele reaguurder op deze of gene Realistische site – ik zal geen namen noemen – die, wellicht over-geëmotioneerd, suggereert, dat “deze moord de zoveelste islam-gerelateerde is”, er volstrekt naast:
De moord op een man als Peter R. de Vries KAN eenvoudigweg niet Islam-gerelateerd zijn, alleen al niet door bovengenoemde feiten – en niemand die dat zo goed doorheeft als de islamitische gemeenschap-zelf! Wie daar nog aan twijfelt, hoeft alleen maar kennis te nemen van dit persbericht, dat gisteren werd verspreid: https://www.rtlboulevard.nl/entertainment/showbizz/artikel/5242064/moslimorganisaties-de-vries-hield-samenleving-een-spiegel.
“De Vries hield de samenleving een spiegel voor”? Vanuit islamitisch perspectief ongetwijfeld, ja: Hij heeft zich nooit anders geprofileerd dan als een uitgesproken vriend en beschermer van de Moslimgemeenschap, en mochten sommige uiterst geradicaliseerde onder hen hem nog stilzwijgend als een ‘idioot’ beschouwen, dan toch ongetwijfeld als een uiterst NUTTIGE – wat uiteindelijk voor hen niet te versmaden valt.
Eenieder kan begrijpen, dat deze moordaanslag niet Islam- of zelfs politiek-, maar ONDERWERELD-gerelateerd is; dat de Vries dit langzamerhand had kunnen zien aankomen (maar principieel weigerde, ernaar te handelen), en dat de gemiddelde Nederlander er daarnaast part noch deel aan heeft, zodat het geen zin heeft, hier verder de samenleving op aan te spreken: Men doet er beter aan, dit te vereffenen met het – parallelle – gangstercircuit – waar overigens ook de Vries zijn kennissen had zitten, zoals wij allemaal weten.
Een “waakhond van de Rechtsstaat” was hij, zoals sommigen beweren? Persoonlijk heb ik liever een herdershond dan een pitbull…
Rust in vrede, de Vries – en, oh ja: De groeten aan je grote vriend Cor van Hout!
Door: Theresa Geissler.
Theresa's visie 