Door: Wolfgang Hübner.
Er zit, zonder gekheid, een positief kantje aan het Afghaanse gebeuren: Want drastischer kan het bewijs, hoeveel schade de vooral in Duitsland zozeer gepropageerde- alsook gewaardeerde mensenrechten-ideologie aanricht, niet worden geleverd. Hebben de Amerikanen tenminste nog in 2001 bij hun bezetting van Afghanistan weinig twijfel laten bestaan over wraak- en machtspolitieke motieven, dan was de Duitse deelname aan het nu jammerlijk mislukte avontuur nog steeds lyrisch omfloerst door de meest edele motieven en doelstellingen, zoals militair gesteunde veiligstelling van meisjesscholen, vrouwenemancipatie en onderricht in democratie. Hierover hoor je nu niemand meer,, want thans gaat het er alleen nog maar om, zo snel mogelijk weg te komen.
Terwijl de Bondskanselier weer eens van het beeld verdwenen schijnt te zijn – een van haar succesvol beproefde machtsstrategieën – ; de minister van Defensie tussen het taarten bakken door van alles bij elkaar stamelt en de minister van BZ, die beweert, vanwege Auschwitz in de politiek gegaan te zijn, zo hulpeloos-belachelijk overkomt als hij immers ook altijd is, bidt de hele Duitse politieke klasse, dat niemand van hen voor het Afghaanse debacle ter verantwoording wordt geroepen en de evacuatievliegtuigen nog toestemming krijgen om in Kaboel te mogen landen. Overigens krijgt de vers opgeplakte groene verkiezingsslogan “Bereid, omdat ge het zijt” een geheel actuele betekenis als men denkt aan de grote hoeveelheden jonge mannen in Kaboel, die weliswaar niets willen doen tegen de Taliban, maar bijzonder graag bereid zijn om deel te nemen aan de opmars naar Germoney en de korte vrouwenrokken.
Geen van al deze politieke toneelspelers zou bereid zijn om toe te geven, dat alleen illusieloze realistische politiek uit de zelfgebouwde gevangenis van de mensenrechten-ideologie naar buiten leidt. Maar hoe langer die weigering van de realiteit aanhoudt, hoe duurder zij wordt. Ongeloofwaardig en leugenachtig is ze zonder meer allang. Want wat in Afghanistan onverdraaglijk voor het westerse gemoed geweest moet zijn, is in Saoedi-Arabië, Qatar of de Arabische Emiraten, economisch bevriende staten dus, geen onoverkomelijk probleem En wie bij Rusland of Wit-Rusland jammert over elke gearresteerde dissident, maar bij ongeremd repressieve regimes als China of Egypte liever kiest voor de geheel behoedzame toon, zou in de officiële politiek maar het beste helemaal zijn mond moeten houden.
Dat is voor Duitsland met zijn open asielpolitiek daarom al raadzaam, omdat steeds meer staten met het vluchtelingenwapen kunnen dreigen en ook bereid zijn hiervan gebruik te maken. De nieuwe machthebbers in Kaboel zal het zeer gelegen komen om voor hun aan overbodige zonen rijke land verre afnemers te vinden. Derhalve zullen ze blij zijn, als ene Duitse Annalena binnen de EU naarstig contingenten eist voor Afghanen, die te beroerd zijn om zichzelf te verdedigen. En zij zullen zich vrolijk maken over de groen-rood-zwarte mensenrechten-zwetsers, die op buitenlands-politiek gebied schipbreuk lijden en op binnenlands-politiek gebied hun samenlevingen verwoesten en splijten met migranten uit vreemde culturen. Michel Houellebecq heeft voor deze waanzin precies de juiste titel geformuleerd: “De zelfmoord van de Moderne mens”.
Door: Wolfgang Hübner.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://www.pi-news.net/2021/08/illusionaer-verlogen-gescheitert-menschenrechtsideologie/
Theresa's visie 