Door: Wolfgang Hübner.
De westerse democratieën zijn op de fles. In verschillende mate en met kleine uitzonderingen. Maar in z’n algemeenheid is deze negatieve uitkomst de juiste. Sinds ettelijke jaren het geld in gigantische hoeveelheden uit het niets geschapen, teneinde het bankroet te verbergen en te vertragen. Dat gaat echter niet eindeloos door. Dat krijgen de vele miljoenen Duitsers, die pas nog in grote getale op politieke krachten hebben gestemd, die thans even onwillig als hulpeloos met de overweldigende inflatieontwikkeling op elk gebied te kampen hebben, nu ook door. Want hetzij van levensmiddelen, energie, consumptiegoederen of alle soorten dienstverleningen – de prijzen gaan omhoog. En dat heeft een reden: Er is veel te veel geld in omloop voor een bijna gelijk blijvende hoeveelheid van waren.
Het virusgebeuren, beschreven als “Corona-pandemie” , heeft, oppervlakkig beschouwd, nog eens geleid tot een ware geldscheppingsorgie. In de VS en ook in de EU wordt niet langer gerekend in miljarden, maar in biljoenen. Maar die dienen niet om de viruscrisis te bezweren, maar zijn slechts een nieuwe poging om het reeds lange tijd aan lager wal geraakte geldsysteem van het westen verder in leven te houden. Hetzelfde geschiedde na de recessie in 2000 en eveneens na de grote Duitse crisis van 2008. Maar tot dusverre beperkten de gevolgen van de inflatie zich verregaand tot vermogenswaarden als onroerend goed, aandelen of kunstwerken. Dat heeft geleid tot de illusie, dat de door de politiek en de bankcentrales verantwoorde inflatie on de controle zou zijn en de rijken alleen maar rijker zouden worden.
Deze illusie spat nu bij elk benzinestation, in de supermarkt, bij de bakker en bij de kapper uit elkaar. En juist bij de energieprijzen wordt nu duidelijk, in welke grote mate de staat de burgers uitzuigt voor de wereldwijd eenmalige energieomslag”. Evenwel is dat slechts een verhelderend nevenaspect van het economische drama, dat inflatie genoemd wordt. De betiteling drama is volledig gerechtvaardigd, want een galopperende inflatie brengt samenlevingen zowel als individuele existenties in gevaar in een mate, zoals de coronapandemie het bij benadering niet voor elkaar heeft gekregen. Noodzakelijk zouden een sterke verhoging van de rentepercentages en een reducering van de geldmassa zijn. Deze therapie zou leiden tot zware politieke schokken en niet minder zware economische turbulenties leiden. Zonder dit paardenmiddel zal de westerse patiënt echter niet kunnen genezen.
Met de veiligheid wordt echter een heel andere weg ingeslagen: De crisis wordt met het scheppen van nog meer geld pas goed opgestookt, zodat uiteindelijk een hyperinflatie met feitelijke onteigening van alle spaargelden en de vernietiging van de sociale staat onafwendbaar zal zijn. De bankcentrales in de VS en in de EU hebben in elk geval hun kruid verschoten. Ze zullen daarom de dosis van de drug geld opnieuw moeten verhogen om de ramp, opgestookt door die politieke krachten, die voor hun bestaan aan de macht vrezen, te vertragen. Ende systeemgetrouwe media zullen de toestand vergoelijken en de wantrouwig geworden massa’s proberen gerust te stellen: Het is allemaal van voorbijgaande aard, de “coronapandemie of Poetin zijn de schuldigen, de EZB heeft alles in de hand. Hoe dan ook wijst veel er op, dat wij thans in de wurggreep van de verreweg gevaarlijkste pandemie zitten – die van de inflatie.
Door: Wolfgang Hübner.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://www.pi-news.net/2021/10/inflation-ist-die-gefaehrlichere-pandemie
Theresa's visie 