Door: David Berger/Dr. Udo Hildenbrand.
De Allahu-Akbar-roep is allang het herkenningsteken geworden voor het religieus-gelegitimeerde geweld binnen de Islam. Dat hij thans voor een nooit eerder vertoonde triomftocht in Duitsland staat, hangt niet alleen samen met naïeve politici, maar tevens met media en wetenschappers, die in de Taqiyya trappen. Een gastbijdrage van Dr. Udo Hildenbrand https://philosophia-perennis.com/?s=Dr.+Udo+Hildenbrand
De voorlopige toestemming voor de Roep van de Muezzin in Keulen https://philosophia-perennis.com/2021/10/24/muezzinruf-in-koeln-regisseur-fordert-erlaubnis-auch-fuer-anti-islamischen-bekenntnisruf/ riep in de media een hele serie berichten op, zo ook een bericht in de WELT AM SONNTAG van 24 oktober 2021 met de geruststellende titel: “De Roep van de Muezzin hoeft ons niet vreemd te zijn”. De beide auteurs, Angelika Neuwirth en Dirk Hartwig, zijn leden van de Berlijns-Brandenburgse Academie der Wetenschappen. Dat verhindert hen kennelijk niet, om zich met hun voorstelling van zaken bloot te stellen aan beschuldigingen van vervalsen en verzwijgen met het doel, om als spreekbuis van de Moslims de openbare Roep van de Muezzin er door te drukken, die zoals bekend door de Duitse meerderheid ondubbelzinnig wordt afgewezen.
De beide auteurs van dit artikel zijn vertegenwoordigers van een langjarig project van genoemde academie met de veelzeggende, verhullende (?) naam “Corpus Coranicum”(= het Koranische lichaam). Met de interpretatie van de Muezzin-roep hebben ze mogelijk zeer bewust in velerlei opzicht de doeleinden van de Moslims vervalst. Maar achter dit vervalsen valt tegelijkertijd de duidelijke bedoeling te herkennen, exact hún doelstellingen te realiseren,, namelijk: Het doorzetten van de openbare Muezzin-roep ook hier bij ons in Duitsland, tegen alle verzet en opinieonderzoeken in. Met de hartelijke groeten van Taqiyya, het door de Islam gelegitimeerde bedrog omwille van het islamitische geloof.
Vervalsingen, opgeleukt met het Aura der wetenschap
Zo vervalsen de auteurs, die zich tooien met het aura der wetenschap, ongegeneerd de juiste vertaling van de tot de Muezzin-roep behorende gebedsoproep “Allahu-akbar”: Zij luidt in twee vertalingsmogelijkheden “Allah is groter” of het alternatief: “Allah is de grootste” (Resp. ook “Allah is de allergrootste”). De auteurs kiezen echter in plaats van het comparatief (“groter”) resp. het mogelijke superlatief (“de grootste”) eenvoudig de positieve vorm en vertalen de Roep foutief met “God is groot”. De omschrijving “Allah” wordt hierbij vervangen door “God”.
Drie woorden – twee vervalsingen. Hiermee zouden de auteurs wellicht uit tactische overwegingen voor kunnen hebben, de explosiviteit van de eigenlijke Allahu-akbar-roep van zijn scherpe kantjes te ontdoen, namelijk diens aanmatigende verheffing boven alle andere religies, die tegelijk op provocatieve wijze als minder worden beoordeeld.
Haaks op de bewering van de auteurs, dat deze “oproep niets specifiek islamitisch in zich heeft”, is deze openlijke onder-beoordeling van alle andere religies door de Roep van de Muezzin – indirect verbonden met de aanspraak op de heerschappij van de Islam – een nagenoeg onmiskenbaar specificum van de religie van Mohammed.
Agressieve islamitische uitnodigings- en gebedsoproep
Niemand kan zich daarnaast tegen deze agressieve islamitische uitnodigings- en gebedsoproep te weer stellen en eventueel ook tegen diens inhoud protesteren, wanneer hij hem met zijn cultuurvreemde melodieusheid in het openbaar hoort, al te vaak ook nog voorgedragen op een afstotende, zenuwprikkelende wijze, ver van elke denkbare muzikale esthetiek.
Tegen de waarheid in wekken de auteurs daarenboven de indruk, alsof christenen en Joden ter verspreiding van hun religieuze belijdenis net als bij de Roep van de Muezzin gebruik zouden maken van de openbare ruimte.. Alsof het louter muzikale klokgelui, dat behoort tot het Europese cultuurgoed en geen inhoudelijk-religieuze boodschap proclameert, met het cultuurvreemde, woord-gebonden, provocerend tegen andersgelovigen gerichte, islamitische belijdenisgezang van de Muezzin gelijkgesteld zou kunnen worden.
Beschimping van anders- en niet-gelovigen
Vooral echter: Alle niet-Moslims, die de Roep van de Muezzin onder dwang (moeten) aanhoren, worden met de proclamatie van het islamitische Godsbeeld op z’n minst indirect zwaar beschimpt, menselijk onteerd en bedreigd. Tegelijkertijd zijn er aan bepaalde uitspraken in de Koran van en over Allah speciale ethische gedragswijzen verbonden, die christelijke- en andere waarden-voorstellingen van de huidige meerderheid der bevolking massief tegenspreken en tegelijkertijd tegenover onze vrije democratische rechtsorde staan. Alle Koranverzen, die deze zwaarwegende conclusie bevestigen, zijn in relevante publicaties gecatalogiseerd en worden juist ook de ondersteuners en verdedigers van de Roep van de Muezzin nadrukkelijk aanbevolen als opmerkelijke lectuur – vooral ook in de Koran-zelf.
Als ze er metterdaad de tijd voor zouden nemen, zullen ze waarschijnlijk geschrokken ontdekken, wie deze in de Roep van de Muezzin luidkeels geprezen Allah is en tot welke handelingen hij oproept. Hierbij zullen ze o. a. ontdekken: Hij vervloekt alle niet-Moslims, noemt ze “de meest slechte schepselen”, noemt ze leugenaars, zonder verstand en erger dan dieren en verklaart ze voor onrein en bedreigt ze met bestraffing in de Hel. Ook verordent hij lijfstraffen voor reputatiebeschadiging en voor seksuele misstappen. De “Al-barmhartige” verbiedt, om uit medelijden af te zien van 80 resp. 100 slagen. Ook staat hij het houden van slaven toe, de mannen evenwel om tot vier echtgenotes te hebben, daarenboven nog geslachtsverkeer met slavinnen. Ook is het de mannen toegestaan, om vrouwen uit te wisselen. Tevens mogen ze hun vrouwen bij seksuele misstappen opsluiten – eventueel levenslang.
Bij hun lectuur van de betreffende Koranverzen zullen de sympathisanten- en verdedigers van de Roep van de Muezzin stuiten op een caleidoscoop van fysiek en psychisch bestempelde agressie-begrippen van A tot Z, waardoor de boodschap van vanaf de minaretten geproclameerde islamitische God Allah wordt gekenmerkt. Hiertoe behoren begrippen als: Aanvallen – ogen uitsteken – bestrijden – beschimpen – discrimineren – vernederen – handen/voeten afhakken – haten – huichelen – wreken – bedriegen – slaan – stenigen – doden bij geloofsafval – tol afdwingen – vervloeken – tot slaaf maken – verstoten – verdrijven – overvallen – tuchtigen. (kon in de Nederlandse vertaling niet geheel en al in de alfabetische volgorde – Vert.)
Alleen mannen!
De beide auteurs van het in een Academie voor de Wetenschappen geïntegreerde langjarige project verzwijgen tevens het feit, dat de Muezzin alleen mannen, absoluut geen vrouwen en kinderen oproept tot het gebed in de Moskee. Waar blijft nu de roep om “diversity” (veelzijdigheid), waar het protest van de anders zo dappere “aanhangers van de veelzijdigheid”? Doodse stilte. Aarzelend hoorbaar klinkt nog het onheilspellende islamitische lievelingswoord “respect”, ( dat natuurlijk altijd alleen maar door de Moslims van de niet-Moslims kan worden opgeëist, nooit omgekeerd).
Baseerde niet pas onlangs de Keulse burgemeester haar (eerst tijdelijk ingeperkte? ) toestemming voor de Roep van de Muezzin op de verwijzing naar naar dit “respect” tegenover de Moslims, tegelijk ook met de zelfgenoegzame verwijzing naar de “diversiteit” van het leven in haar stad? Zij trof deze beslissing met grote waarschijnlijkheid tevens in de wetenschap, dat driekwart van de Duitse meerderheid de Roep van de Muezzin afwijst. Had zij daarnaast niet ook toekomstige islamitische kiezersstemmen voor ogen? Opmerkelijk is: Uitgerekend een vrouw geeft in naam van de “diversiteit” deze toestemming aan een religie, die in haar leer en praktijk allesbehalve staat voor “diversiteit”- niet in de laatste plaats ook met het oog op de vrouwenproblematiek.
Verder verzwijgen de auteurs van de gastbijdrage in de WAMS vooral ook, dat de Allahu-akbar-oproep als deel van de Roep van de Muezzin niet slechts een gebeds- en uitnodigingsoproep is, maar tegelijkertijd ook steeds een oproep tot bedreiging, strijd en overwinning, die dominantie uitdraagt en met agressie en geweld, met terreur en oorlog dreigt, alsook de overwinning van de Islam over zijn vijanden verkondigt.
Het opwekken van angst als belangrijkste strategie van de fanatieke Islam
In bepaalde situaties ekt de oproep “Allahu akbar” in het bijzonder vanwege ervaringen vanuit de geschiedenis en de huidige wereldwijde islamitische terroristische aanslagen vooral ook bij niet-Moslims onrust en angst, niet zelden zelfs ontzetting,, paniek en doodsangst uit. Zonder altijd de inhoudelijke betekenis van deze oproep te kennen, komen in vele getroffenen alleen al bij zijn akoestische waarneming deze angsttoestanden bovendrijven.
Hierover verhalen momenteel in het bijzonder ook Moslims, die afscheid genomen hebben van de Islam, gevlucht zijn uit hun islamitische vaderland, en nu hier bij ons wederom worden blootgesteld aan de angstwekkende Allahu-akbar-oproepen. “De Roep van de Muezzin herinnert mij aan foltering, ophitsing en bloed … Dat wilden wij niet langer horen, daarom zijn wij naar hier gevlucht!” – aldus een vrouw, die is gevlucht voor de terreur in haar vaderland Bangladesh.
Herkenningsteken voor het religieus-gelegitimeerde geweld binnen de Islam
De Allahu-Akbar-roep is allang het herkenningsteken geworden voor het religieus-gelegitimeerde geweld binnen de Islam. Het zal in een vrijheidslievend land altijd vreemde blijven, net als de totale Islam, althans in zijn huidige vorm. Hij is ook absoluut niet – zoals de auteurs aan het einde van hun artikel beweren – “vertrouwd” gewworden, zoals o. a. de islamitische parallelle samenlevingen zichtbaar bewijzen. Moslims neigen er namelijk toe, parallelle samenlevingen te vormen en ook bij ons te leven volgens het haaks op onze democratische rechtsorde staande “recht” van de Sharia. En de Sharia erkent, zoals bekend, geen vrijheid van religie en meningsuiting voor niet-Moslims en daarmee ook geen ‘diversiteit”.
In elk geval is het snel te herkennen vervalsen en verzwijgen van de eigenlijke inhoud van een reflecterend object – zoals de Roep van de Muezzin in dit artikel – een Academie voor Wetenschappen eenvoudigweg onwaardig. Het hier gedrukte zou voor haar pijnlijk moeten zijn. Het ware wenselijk, dat dit waarschijnlijk ook nog met aanzienlijke belastingbedragen gefinancierde langjarige project “Het Koranische lichaam” zo spoedig mogelijk zal muteren tot een afgesloten korte termijn-project.
Door: David Berger/Dr. Udo Hildenbrand.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://philosophia-perennis.com/2021/10/26/muezzinruf-und-taqiyya-toleranz-durch-taeuschung/
Theresa's visie 