Door: Michael Stürzenberger.
Aan de AfD worden in het Duitse Parlement door de gevestigde partijen sinds vijf jaren veel rechten ontzegd, waarop zij als democratisch gekozen partij eigenlijk vanzelfsprekend recht heeft. Bijvoorbeeld de functie van parlements-vicepresident waarvoor tot nu toe zeven integere AfD-kandidaten bij de verkiezingen steevast werden afgewezen.
Bij de verlening van commissie-voorzitterschappen was het na de parlementsverkiezingen van 2017 nog volkomen volgens het boekje toegegaan. Maar in 2019 werd Stephan Brandner weggestemd voor het voorzitterschap van de Rechtscommissie, omdat hij op Twitter een mededeling over de aanslag van Halle had gedeeld. Een gebruiker had de volgende vraag gesteld nadat de slachtoffers van Halle “een Duitse vrouw, die graag naar volksmuziek luisterde” en “een bio-Duitser” zijn geweest: “Waarom hangen politici met kaarsen in Moskeeën en Synagogen rond?”
Hoewel Brandner volgens Die Welt https://www.welt.de/politik/deutschland/article203185522/Rechtsausschussvorsitz-AfD-Mann-Brandner-soll-kommende-Woche-abgewaehlt-werden.html in het parlement had verontschuldigd voor de re-tweet en verklaard had, dat hij het nooit met de inhoud eens was geweest, vond toen een novum in 70 jaar parlementsgeschiedenis plaats: Een commissievoorzitter werd weggestemd.
Dit werd tevens hiermee gemotiveerd, dat Brandner al eerder met zijn reacties op de te terroristische aanslag van Halle met twee doden en talloze gewonden “voor ontzetting had gezorgd”. Daarnaast werd het bekritiseerd, dat hij de verlening van het Duitse Kruis van Verdienste aan de AfD-kritische Rockzanger Udo Lindenberg “Judasloon” had genoemd.
Over de polemische toespitsingen, de gepastheid van de woordkeuze, de neteligheid ten opzichte van de onderwerpen een zeker gebrek aan piëteit in verband met de sterfgevallen staat ter discussie. Of daarom een wegstemming gerechtvaardigd is, valt eerder te betwijfelen. Maar er waren minstens minstens concrete uitgangspunten voor de kritiek.
Die zijn er nu niet meer: De afgelopen week werden de AfD in ale alle drie de commissies, waarvoor ze thans normaal gesproken aangewezen is, in de interne- gezondheids- en ontwikkelingssamenwerkings-commissie, geweigerd. Zonder dat de AfD-sollicitanten feitelijk of persoonlijk wat dan ook kon worden aangewreven. Alleen omdat ze van de AfD zijn, worden ze algemeen afgewezen.
Geen vertegenwoordiger van de gevestigde partijen kon bijvoorbeeld met betrekking tot Martin Hess iets concreets benoemen, wat hem minder geschikt zou maken voor het voorzitterschap van de Interne Commissie. In de ‘Tagesschau’ van het ARD https://www.tagesschau.de/inland/innenausschuss-vorsitz-afd-hess-101.html dacht Konstantin von Notz, de plaatsvervangende voorzitter van Bündnis 90/Groenen, uiterst gezwollen, dat er ten opzichte van een “dusdanig duidelijk votum “van 40 tegen 6 “goede redenen” waren, dat deze persoon niet in deze functie wordt gekozen. Hieruit spreekt de absolute arrogantie van de macht. Onder het motto, als iemand ons, subjectief bekeken, niet uitkomt, serveren wij hem eenvoudigweg af.
Uli Grötsch van de SPD-fractie drukte zich eveneens schimmig uit met dat hij er “begrip” voor had, dat het Martin Hess niet “werd toevertrouwd”, de Interne Commissie “neutraal en bovenpartijdig” te leiden, na datgene, “wat wij in de laatste jaren van hem hebben gehoord, gelezen en gezien”. Zonder welke aanduiding dan ook, wat er zogenaamd zo afkeurenswaardig was geweest. Er is kort en goed niets aan de hand.
Martin Hess is een veiligheidspolitieke vakman, die volkomen terecht misstanden bekritiseert. Deze kritiek evenwel, past het gevestigde partijenblok niet. Dit zijn toestanden, die doen denken aan het Centrale Comité van de SED uit de onzalige tijden van de DDR. Ook de thans vervolgde Commissaire overgave van de leiding van de Interne Commissie aan de, in elk geval, vroegere communiste en lange tijd door de BVD wegens links-extremisme in de gaten gehouden Petra Pau doet daar erg aan denken.
De binnelandse politieke woordvoerder van de CDU-fractie, Alexander Throm, bevestigde https://www.deutschlandfunk.de/afd-kandidat-hess-durchgefallen-100.html, dat ook de CDU-afgevaardigden in de Interne Commissie de verkiezing van Hess zouden hebben afgewezen. Bij een afgevaardigde, die politieke mede-sollicitanten “bewust wegzet als gevestigde partijen” en CDU en Groenen als “brandmerkt als ondersteuners van links-extremisten”, zou “het noodzakelijke betrouwensgehalte niet voorhanden zijn”.
Onvermijdelijk vraagt men zich af, wat er zo erg is aan het begrip “gevestigde partijen”. En is het geen feit, dat, vooral door de groenen maar ook door de Unie voor een deel links-extremistische organisaties worden ondersteund? Is in het parlement vanaf nu de verloochening van de realiteit de onbetwiste richtlijn? Met de hartelijke Groeten van het Centrale Comité.
Aangezien de AfD in het Interne Comité vijf afgevaardigden heeft en er zes voor Martin Hess stemden is er binnen het blok van deze gevestigde partijen van de 41 afgevaardigden juist één enkele afwijking. Alle anderen staan pal achter de in feite ongegronde en daarmee absoluut ongerechtvaardigde afwijzing van een binnenlands-politieke deskundige en weergaloze politieambtenaar met 27 jaar professionele ervaring.
Aldus tekent zich in het parlement steeds duidelijker een antidemocratisch blokkade-gedrag af van de kant van de gevestigde partijen tegen de niet-geliefde concurrentie. Een klap in het gezicht van bijna vijf miljoen kiezers van de AfD, zoals ook co-fractieleidster Alice Weidel het beoordeelt https://www.merkur.de/politik/afd-abgeordnete-fallen-als-ausschussvorsitzende-durch-zr-91181525.html. Het is een “breuk met de democratische deelneming”, die de AfD als parlementsfractie toekomt. Partij- en fractieleider Tino Chrupalla sprak van een “fataal signaal” voor de democratische cultuur en een systematische uitsluitingspolitiek. Wij hebben hier te doen “met de willekeurige breuk met een parlementaire traditie”.
Ontmaskerend is vooral ook de instelling van de fractieleidster van de Linke Partijleidster, Amira Mohamed Ali, over de bezetting van het voorzitterschap in de Interne Commissie:
“De Linkse Partij zal nooit een kandidaat van de AfD voor een dergelijke functie steunen.”
Zo’n uitspraak is typisch voor de opvolgerpartij van de SED. Hiermee is duidelijk: Bij deze partij komt het niet aan op gespecialiseerde kwalificatie, maar op de vanuit hun standpunt juiste gezindheid. Net als in de DDR. Martin Hess mag blij zijn, dat hij niet van zijn bed wordt gelicht. Maar zo ver is het Godzijdank (nog) niet.
De parlementsafgevaardigde voor de AfD, Petr Bystron, die zelf uit een Communistisch land heeft moeten vluchten, becommentarieert deze ondraaglijke toestanden in de video (hierboven) en bericht daarnaast ook uit eigen smartelijke ervaring.
Buitengewoon weerzinwekkend is het voor hem, dat het voorzitterschap van het Interne Comité in plaats van aan een onberispelijke voormalige politiefunctionaris https://www.bundestag.de/webarchiv/abgeordnete/biografien19/H/520352-520352 en middelbare school-leraar in de bijscholing, Martin Hess, nu de afgezante van de Linkse Partij, Petra Pau gegeven wordt, die terugblikt op een communistische carrière in de DDR. EN die klaarblijkelijk nog heeft verinnerlijkt, want nog in 2006 vereerde zij de vroegere Stasi-generaal Markus Wolf, door hem na zijn dood in een rouwadvertentie https://www.berliner-zeitung.de/konflikt-um-traueranzeige-fuer-markus-wolf-arnold-vaatz-beschimpft-petra-pau-li.23945 te bewieroken als “onze vriend” en “kameraad” zowel als “strijdbare vechter”, die “moedig door het leven ging”.
De voormalige DDR-strijder voor burgerrechten Arnold Vaatz bekritiseerde Petra Pau toentertijd scherp, want het apparaat van Wolf heeft met “onbeschaamdheid, arglist en bruutheid” ge-ageerd. Haar bewieroking van Wolf beschreef hij in een open brief aan haar als onverdragelijk:
“Vermoedelijk zou u morgen alweer bereid zijn, om alle democratische regels, in welke u zich sinds 1990 te voegen heeft, aan de kant te schuiven, als u hiertoe, net als in 1948, de macht zou hebben.
Ook nu worden democratische regels weer gebroken. Voormalige politieke DDR-activisten zoals Pau en ook Merkel zouden volgens Bystron de sluipende linkse trend in Duitsland hebben aangewakkerd. Merkel heeft in Tsjecho-Slowakije gestudeerd en reizen naar Moskou ondernomen, wat tekenend is voor haar compromisloze conformiteit met de SED-staat. Bovendien heeft ze te maken gehad met de afdeling Agitatie en Propaganda.
Deze verschuiving naar links van het politieke landschap wordt thans met de rood-groen-gele Duitse regering nog verder gestimuleerd. Voor rechts-conservatieve patriotten kunnen nu noch slechtere tijden aanbreken, dan onder de heerschappij van Merkel.
Door: Michael Stürzenberger.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://www.pi-news.net/2021/12/petr-bystron-ueber-totalblockade-der-afd-im-deutschen-bundestag/
Theresa's visie 