Door: Vera Lengsveld.
Dat de klimaat-terroristen zichzelf op straat in Berlijn “de laatste generatie ” noemen, is huiveringwekkend. De laatste is men, wanneer alle anderen er niet meer zijn. Het klimaat zal zich om die laatsten niet bekommeren. Een gastbijdrage van Vera Lengsfeld.
Wat zich in de straten van Berlijk afspeelt, is meer dan absurd theater. Het is het resultaat van jarenlange, nee, decennialange paniekzaaierij. Deze verwarde kids, die onder het motto “eten redden” levensmiddelen op staat gooien en zich vastkleven aan het asfalt omdat ze beweren, dat ze zo het klimaat redden, hebben sinds hun geboorte van ouders, crècheleidsters en leerkrachteen niets anders gehoord, dan dat, is het niet vandaag,, dan toch morgen, de wereld vergaat.
Dat dit wel moet kloppen,, hebben ze ook in kinderboeken gelezen of gezien in films, gehoord op de radio. Dat laatste vooral in de auto van hun ouders, als ze afgehaald werden van school of naar balletles of creatief tekenen werden gereden, ook als de bestemming minder dan een kilometer verderop lag. Vakantie, ook in de meest afgelegen gebieden ter wereld was vanzelfsprekend. Een jaartje Australië als scholiere en een jaar Chili als student de minste norm. Waren de laatste generatiegenoten afkomstig uit Beieren en was voor hen aldaar het eindexamen te moeilijk, dan werden ze naar Berlijn of Bremen gestuurd, waar de eisen niet zo hoog liggen. De adressen van de scholengemeenschappen werden door de ouders behandeld als goudstaafjes.
Morele hoogmoed
In het milieubewuste beterverdieners-huishouden wordt de voorkeur gegeven aan avocado’s, mango’s en papaja’s. Het volkorenbrood wordt duur verkregen in de biologische winkel, de trendsetters gebruiken alleen nog maar veganistische schoenencrème. De morele hoogmoed zit hen in het bloed zoals het blauwe bloed in de adel. Een generatie, die ermee is opgegroeid, dat hun ouders de rijen voor de glijbanen organiseerden en die nooit eigen ervaringen mochten hebben, heeft natuurlijk geen greintje besef van de realiteit. Dat is ze niet aan te rekenen. Alleen, dat ze volwassen worden en geen enkele poging doen, om daar wat aan te veranderen, is enkel en alleen hun eigen schuld.
In plaats van te leren hoe het in de wereld ècht toegaat, presenteren deze verwende taartengelen zich als slachtoffers, die metterdaad verkondigen, dat ze, omdat ze ’s nachts in bed zo moeten huilen, tegenover iedereen nog het recht hebben, zulke infantiele daden te begaan.
Zo is ook, onder het motto “levens redden”, het blokkeren van ambulances geoorloofd. Degenen, die wijzen op de ten hemel schreiende kloof tussen de verkondigde aanspraak en de werkelijkheid, zijn “bruin gebroed”.
Kletskoek bejubeld als bewonderenswaardige daad
Toen Greta,, geconditioneerd door haar ouders, het spijbelen propageerde als klimaat-redden en hieruit voor korte tijd een massale beweging van spijbelaars ontstond, werd deze kletskoek door politiek en media bejubeld als bewonderenswaardige daad. Greta werd in het Vaticaan,, in het Witte Huis, door de EU en door Kanselier Merkel ontvangen. De ervaring van deze jongelui was: Wie maar genoeg springt, omdat hij het klimaat moet redden, krijgt de vuurproef. Als hij niet meteen totaal wordt afgebrand ontsteekt men eenvoudig de volgende escalatiedrempel. Men hongert een beetje voor de Brandenburger Tor, wordt door de kandidaat voor het kanselierschap met een uitnodiging overgehaald om op te geven, gaat vervolgens in de kanselarij zitten, laat de kanselier nauwelijks aan het woord komen en dreigt met nog extremistischer acties.
Waar de stroom, de verwarming, het warme water, de levensmiddelen, de kleren vandaan komen, is volkomen om het even. Als er geen brood meer is, zullen Carla Reemtsma of Luisa Neubauer & Co wel gebak eten en bij kou de diesel-generator laten aanrukken.
Doet dat ergens aan denken? De Communistische Nomen Clatura moest zelf nooit in de tang worden genomen, of lijden onder de politieke hongersnood, die ze heeft aangewakkerd. Die hadden vanzelfsprekend hun exclusieve verzorging.
“Waarom leven jullie, Koelakken-zwijnen, nog steeds?”
Men kan bij Anne Applebaum nalezen, hoe de jonge Communisten in de Sovjet-Unie in het derde stadium van de Holodomor in de Oekraïne op de heuvels zaten, om de schoorstenen in de dorpen in het oog te houden. Zodra rook aangaf, dat er eventueel kon worden gekookt, werd het huis bestormd, het eten vernietigd met de kreet: “Waarom leven jullie, koelakkenzwijnen, nog?” Want reeds toen was het de schuld van het volk, als het met de elitaire wereld-reddende fantasieën niet zo ging als het zou moeten.
Dat de klimaat-terroristen in de straten van Berlijn zichzelf “de laatste generatie” noemen, is huiveringwekkend. De laatste is men, als alle anderen er niet meer zijn.
Het klimaat zal zich om de laatsten niet bekommeren.
Deze bijdrage verscheen oorspronkelijk bij VERA LENGSFELD https://vera-lengsfeld.de/
Door: Vera Lengsfeld.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://philosophia-perennis.com/2022/02/05/endzeit-sekte-klimaterroristen-feiern-sich-als-letzte-generation/
Theresa's visie 