Door: Alex Cryso.
Nog steeds begeven vele hongertoeristen zich op de lange weg naar het beloofde land: Naar West-Europa, waar het uitkeringsgeld met stromen vloeit en de persoonlijke bijdrage aan het omverwerpen van het nog-bestaande kapitalistisch-democratische systeem kan worden geleverd. Voor velen is de weg uiterst moeizaam, voor anderen pakt de aankomst anders uit dan tot dusverre gehoopt. Wederom zijn vele kinderen en jongeren de dupe. Onder andere de opsporingsbeweging “Lost in Europe” gaat ervan uit, dat alleen al tussen 2018 en 2020 om en nabij de 18.000 minderjarigen in onze breedtegraden spoorloos zijn verdwenen.
Vooral de ouderloze, onbegeleide kinderen worden in het bijzonder getroffen. België, Italië, Griekenland of Spanje gelden als hotspots inzake vermiste personen. Andere landen als Frankrijk of Denemarken houden hierover geen statistieken bij. Derhalve wordt het officieuze aantal nog veel hoger ingeschat als de tot 2020 betekende 18.292 vluchtelingenkinderen. In Duitsland werden in in het genoemde tijdsbestek 7806 mens als vermist opgegeven. De meesten van hen zijn afkomstig uit Afghanistan, Marokko, Eritrea en Algerije. Het schokkende is, dat zelfs asielzoekerscentra, opvangkampen of sociale instellingen geen echte bescherming bieden. Daar,,, waar eigenlijk het startschot gegeven zou moeten worden voor de integratie in de samenleving alhier, wordt er met kinderen gesleept, gaan ze er alleen tussenuit of gebeurt er iets met ze, wat zoal gebeuren kan. Het registreren van deze personen gebeurt dikwijls slechts ontoereikend tot überhaupt niet.
Daarentegen zijn gevallen van gedwongen prostitutie even bekend als het ondergedompeld raken in criminele milieus. Kinderen vallen ofwel ten prooi aan uitbuiting, of worden zelf crimineel. Naar schatting 15 tot 25 procent van alle nieuw-binnengekomen jongeren verdwijnen weer uit uit hun woongroepen en uit de noodonderkomens. Vervolgens zijn ze vreemdelingen in een onbekende wereld, beheersen de taal niet, zijn niet vertrouwd met de culturele wederwaardigheden en reeds van huis uit voorzien van een tamelijk ondermaats niveau. Niet zelden raken ze vervolgens in handen van een mensenhandelaar of belanden bij hun eigen mensen in in de dienovereenkomstige verwaarlozing. Anderen gaan naar familieleden of bekenden in heel andere steden (ook in het buitenland binnen Europa), waar evenwel schoolbezoeken of de algemene integratie zeer snel op de achtergrond raken. Ook de integratie door de staat wordt grif op een lijn gesteld met politie en repressie. Hierdoor zijn er vluchtelingen, die helemaal niet gevonden willen worden: Vervolgens worden papieren vervalst of weggegooid, nieuwe namen en identiteiten aangenomen. Vooral bij immigranten met een zeker verleden is dat sterk het geval. De omstandigheid, dat zelfs de Duitse recherche bij veel gevallen in het duister tast, werd al openlijk een schandaal genoemd.
Niettemin is het aantal vermiste minderjarige vluchtelingen verder gestegen, volgens de stand van december 2021. Tot nog toe zijn er mogelijk nog geen onderzoeken met betrekking tot op de problematiek in verband met de Corona-crisis. De onderzoekers gaan fundamenteel uit van een gevaar voor lijf en leden bij verdwenen kinderen en jongeren, onverschillig van welke afkomst dan ook. Criminele netwerken zijn er steengoed in, om de hulpeloosheid en naïviteit van deze mensen uit te buiten, om ze vervolgens bijvoorbeeld in te zetten als drugskoeriers. Ongeveer 20 procent van alle vermisten in Duitsland zijn minderjarige vluchtelingen. Hun gemiddelde leeftijd is tussen de 14 en de 17 jaar.
Links:
https://www.tagesschau.de/investigativ/rbb/fluechtlinge-kinder-verschwunden-101.html
https://www.dw.com/de/junge-gefl%C3%BCchtete-die-tausendfach-verschwinden/a-57268575
https://interaktiv.tagesspiegel.de/lab/wo-die-meisten-gefluechteten-jugendlichen-vermisst-werden/
Door: Alex Cryso.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://www.conservo.blog/2022/02/08/ueber-18-000-fluechtlingskinder-in-zwei-jahren-in-europa-verschwunden/
Theresa's visie 
