77 jaar geleden: Het bombardement op Würzburg

Door: David Berger.

Vandaag is het bombardement van Würzburg in 1945 77 jaar oud. Voor de Duitsers was de oorlog allang verloren, toen Britse Bommenwerpers een van de mooiste Duitse steden op 16 maart 1945 binnen 20 minuten in een puinhoop veranderden. Een trauma voor de overlevenden, dat ook mij als naderhand geborene nog uiterst diep heeft getroffen.

Vandaag, 16 maart, is het bombardement op Würzburg 77 jaar geleden. Binnen een klein half uur vernietigde een vuurregen van honderdduizenden bommen van de Britse Royal Air Force de barokke Domstad, die misschien wel mede tot de mooiste steden van Europa behoorde, bijna volkomen.

Het schitterende Frankische metropool aan de Main was verworden tot het “Graf aan de Main”.

Net als in Dresden

Net als in Dresden was er niet op gerekend, dat Würzburg zou worden gebombardeerd, aangezien het militair niet van betekenis was en de oorlog tegen Hitler-Duitsland praktisch al was gewonnen. Dus werd ook Würzburg, net als Dresden – zoals “Der Spiegel” schrijft – https://www.spiegel.de/spiegel/bombenangriff-auf-dresden-1945-ueberall-leichen-ueberall-tod-a-1193229.html een symbool van “zinloze vernietiging, waarmee de hele verschrikking van de luchtterreur zich verbindt.”

De in het Oude Centrum dicht op elkaar gebouwde huizen, vaak met hout en plaveisel geconstrueerde vakwerkbouwsels, ontvlamden razendsnel, wat ook de intentie van de Britten was geweest.

Ik herinner me een verhaal van mijn Grootmoeder https://philosophia-perennis.com/2016/09/14/grossmutter-100-geburtstag/, die een paar dagen eerder met haar drie kleine kinderen uit de stad gevlucht was naar haar familie in Grosseibstadt, een kleine, ongeveer 70 kilometer van de stad verwijderde plaats in Grabfeld. Op een avond zat ze bij het raam, voedde haar eind februari geboren zoon en zag de bloedrood gekleurde hemel boven de stad. De brand had een orkaanachtige vuurstorm boven de stad ontketend die tot in Grabfeld te zien was. En nog steeds doet het iets met me, als ik er aan denk, hoe mijn grootmoeder mij vertelde van dat ogenblik: Ik zie haar voor mij als een jonge vrouw, wier maan sinds maanden is vermist, bezig, haar kind te voeden, terwijl de tranen op haar zoon druipen, die zij aan de borst heeft.

Vrouwen en kinderen stikten en smoorden vervolgens

Natuurlijk zijn er nog veel ergere noodlottigheden in een bommennacht denkbaar: Aan het bombardement op Würzburg en de daaropvolgende vuurzee vielen tot en met vierduizend mensen ten prooi. Niet één buurvrouw van mijn grootmoeder, die van de gruwelen van die nacht niets te vertellen wist…. “Kennelijk ontwikkelde er zich zo’n ontzettend grote hitte met rookontwikkeling, dat alle aanwezigen van de schuilkelders alleen vrouwen en kinderen, tenslotte stikten en smoorden.” En: “Onder de doden is elke leeftijd en geslacht vertegenwoordigd, van zuigeling tot bejaarde. Er is sprake van ongedeerde, bebloede, verminkte, verstofte, zwarte en verbrande mensen. Ook lichaamsdelen zijn er te vinden.”- zijn slechts twee uitspraken van toenmalige getuigen, die de nacht overleefden.

En toch zie ik steeds dat beeld van mijn grootmoeder voor me, wanneer vandaag linksgroene activisten, die ook in Würzburg steeds meer hun terreur uitbreiden, opnieuw een ‘Bomber Harris’ voor Dresden wensen en een van haat vervuld https://www.berlinjournal.biz/matthias-oomen-gruene-bomber-harris/ “Do it again” uitkrijsen:

Welk een neurotische laagheid, welk een verschrikkelijke zelfhaat tegen de eigen voorouders, tegen het vaderland dat hen een geborgenheid gegeven heeft, waarin wij zonder oorlog en in welstand konden opgroeien!

Alle klokken van de Domstad zullen 20 minuten lang luiden

Vanavond zullen – dat is ook aan het begin van de “Nieuwe Normaliteit” nog mogelijk – om 21.20 u. alle kerkklokken van Würzburg precies ter herdenking aan het bombardement precies die 20 minuten luiden, die de bommen nodig hadden om de stad te vernietigen. Een gebeurtenis, die ik sinds mijn vroegste jeugd ken.

In gedachten zal in dan in de stad zijn, waarin ik ben geboren en opgegroeid. En die mij heeft bevestigd in de overtuiging, dat wij er alles aan moeten doen opdat het nooit weer tot een dergelijke situatie komt, resp. dat de vrede behouden blijft. Uiteraard is de vrede het werk van de Gerechtigheid, die in het Recht een van haar wezenlijke vormgevingen krijgt.

De strijd, die ik op PP voer, zowel tegen het bruine- als tegen het rode Fascisme, vóór de Rechtsstaat en Democratie aan de basis van het Mensbeeld van het Joods-Christelijke Avondland, heeft hier een van zijn biografische wortels.

Door: David Berger.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://philosophia-perennis.com/2022/03/16/vor-75-jahren-bombenangriff-auf-wuerzburg-2-2-2/