Door: OLIVER.
Abortus is een beslissing van de vrouw – deze denkwijze probeert de massa-pers ons aan te praten. In werkelijkheid is abortus maar al te vaak een beslissing van de man. Het is in vele, mogelijk zelfs in de meeste gevallen de vader van het kind, die bij de vrouw aandringt op abortus. Hoeveel eigen beslissing (“pro choice”) blijft er voor een vrouw dus in feite nog over, wanneer de drijvende kracht achter het besluit tot abortus in werkelijkheid de vader van het kind is?
De schrijver van dit artikel schrijft uit eigen ervaring: Twee keek heeft hij tot abortus laten overgaan. Nu, bijna 30 jaar later en als vader van vier geboren kinderen ziet men de dingen hoe dan ook genuanceerder, vraagt men zich af: Hoe is het toen echt gegaan?
De eerste abortus vond nog tijdens onze schooltijd plaats, de schrijver was 17, het meisje twee jaar jonger. Natuurlijk kun je zeggen: Te jong, zonder twijfel: abortus, en zo liep dat toen ook van stapel. De schrijver dacht aan zijn eindexamen, voor een kind was in de schooltijd-planning geen plaats, in principe werd er totaal niet over gediscussieerd. Maar achteraf bekeken vraag je je af: Heb je het jezelf niet te gemakkelijk gemaakt? Wat is er echt in dat meisje omgegaan? Als je toen tóch voor het kind had gekozen, eindexamen of niet, als je, als vader van het kind, had gezegd: Wij krijgen dat kind, wij doen dat, wij blijven bij elkaar, je was immers verliefd – zou het meisje dan desondanks naar Hamburg, naar die kliniek gegaan zijn? Denkelijk niet. Dus: Was dit besluit tot abortus ècht een besluit van het meisje? of was dit besluit in werkelijkheid niet eerder het besluit van de man, die zijn eindexamen voor ogen had en in stilte ook niet zo vroeg aan één bepaald meisje wou blijven vastzitten?
Het verhaal van het meisje ging vervolgens zó verder: 20 jaar later, na meerdere verhoudingen, werd er een buitenechtelijk kind geboren, van een reeds gebonden man. Alleenstaande moeder, het kind zonder werkelijke vader. Heeft ze dus nog iets gehad aan die abortus van toen? En zou ze, in plaats van toen toe te geven aan het aandringen van de onrijpe, egoïstische man, misschien niet tóch de schrijver hebben kunnen krijgen als man en vader van haar kind, als ze het kind geboren had laten worden, in plaats van het op te geven?
De tweede abortus vond plaats in je studentenleeftijd, je kende elkaar nauwelijks. Maar zij was verliefd, en ook was ze op haar 24ste op een leeftijd, waarop een vrouw met het onderwerp kinderwens bezig is. Evenwel overwon ook in dit geval het mannelijk egoïsme: Een kind, midden in de studie? Heen sprake van, dus werd er opnieuw overgegaan tot abortus, opnieuw een zogenaamd “gemeenschappelijke”, dus zogenaamd ook “haar” beslissing.
Met deze vrouw ging het vervolgens zó verder: De abortus werd in een Weense kliniek onkundig uitgevoerd, had blijvende medische schade tot gevolg. Na verschillende miskramen bleef de vrouw uiteindelijk kinderloos. Haar heeft de abortus dus evenmin iets opgeleverd.
Achteraf bekeken vraag je je als ‘aborterende’ vader van het kind door de bank genomen af: Heb je het jezelf in beide gevallen als man niet te gemakkelijk gemaakt? En heb jij als man toen in de gesprekken niet ook doelbewust even geprofiteerd, dat de vrouwen en meisjes tegenwoordig door onze leugenpers zo massief wordt ingeprent, dat het buitengewoon “feministisch” is, en een teken van moderne vrouwelijkheid, als vrouwen hun kinderen laten weghalen? Was men als man niet zelfs zeer dankbaar voor deze vriendelijke argumentatieve hulp van de kant van de zogeheten “feministen”?
En tegen de achtergrond van de huidige politieke debatten vraagt men zich af: Zouden deze twee vrouwen thans zeggen, dat het ècht “hun” beslissing is geweest, dat ze het zelf zijn geweest, die “pro choice” hun besluit hadden genomen? Of zouden deze twee vrouwen thans achteraf bekeken eerder dankbaar zijn, als ze toentertijd ook ándere ‘argumentatieve’ hulp, en wel “pro life” aan hun zijde gehad zouden hebben?
Door: OLIVER.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://www.pi-news.net/2022/07/abtreibung-aus-sicht-eines-abtreibenden-vaters/
Theresa's visie 