Door: MANFRED ROUHS
Een politiek gemotiveerde Algemene Staking is in Duitsland wettelijk uitdrukkelijk ontoelaatbaar. De topmensen van de spoorvakbond EVG en van de vakbondsreus Verdi weten dat. Desondanks laten zij niets onbeproefd, om een Algemene Stakingsstemming, die eigenlijk niet werkelijk tot stand wil komen, van de grond te krijgen.
Want of er nu bussen en treinen rijden, of op alle luchthavens kan worden gestart of geland, interesseert de brede massa der werknemers niet. Zij rijden auto. Wie daarentegen geen werknemer is, kan zijn trips uitstellen tot dagen, waarop er niet wordt gestaakt.
Het reële loonverlies, waartegen thans wordt gestaakt, is het resultaat van de economische achteruitgang van Duitsland. Deze is noch door vakbondsactiviteiten veroorzaakt, noch kan hij door hen worden opgelost. De arbeidersvertegenwoordigingen lopen achter een globale ontwikkeling aan, door welke ze allang onder de voet gelopen zijn. Met grote gestes komen ze in verzet tegen hun eigen verlies aan betekenis.
Wie daar staken, zijn niet de laagstbetaalden. Piloten en verkeersleiders verdienen jaarlijks 80.000 tot 90.000 euro (behalve bij Ryanair, maar die zitten in het buitenland en doen niet mee aan de staking). Zelfs conducteurs en buschauffeurs ontvangen in de regel meer dan 30.000 euro aan inkomen per jaar. Hun woning, hun gevulde koeskast en hun mobiliteit zijn niet in gevaar.
Ze staan niet op als verpauperden, voor wie het om hun laatste hemd gaat, maar als kleine welgestelden, van wie de neergang van Duitsland elk jaar een punt van de taart wegneemt.
Hun aanname, dat een salarisverhoging het probleem zo oplossen, brengt een naïviteit tot uitdrukking, zonder welke alle vakbonden hun winkels zouden kunnen sluiten. Wat ze in werkelijkheid bij elkaar proberen te staken, is de volgende inflatieronde. Aan het globaliserings-kapitalisme valt met de loon-prijs-spiraal niet te tippen.
Georg Herwegh dichtte in 1863 : “Werkman, Ontwaakt! Erken je macht! Alle wielen staan stil als jouw sterke arm het wil.”
Een dergelijke retoriek heeft in de 21ste Eeuw zijn geldigheid verloren. De “werkman” bestaat niet meer, want elke annonce voor een baan richt zich tot mannelijke, vrouwelijke en ‘diverse’ sollicitanten. De “sterke arm” van de man staat onder verdenking van seksisme en heeft elk vermogen om door te zetten verloren.
In ons mooie nieuwe tijdperk heeft staken geen zin meer. De bezoldigde partijen zijn de bewaarders van achterhaalde rituelen, die krachteloos zijn geworden. De mannelijke, vrouwelijke, en diverse arm der arbeid hangt slap naar beneden. Geen van de stakings-partijen kan het rad van de geschiedenis terugdraaien.
Door: MANFRED ROUHS.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://www.pi-news.net/2023/03/karikatur-eines-generalstreiks/
Theresa's visie 