Zomersprookje van een MOVL kostte ons 133.000 euro

Door: Albrecht Künstle

– De leeftijd van de gasten van Merkel, wat heeft dat te betekenen – alles is relatief

– Kantongerecht Freiburg hield zich bezig met een Irakese Marokkaan

Er was eens een jongeman, die het thuis niet meer beviel. Wat eigenlijk geen wonder is, want hij woonde zogenaamd in het onrustige Irak. Dus besloot hij, een ander land te zoeken. En welk een verder wonder, dat werd Duitsland. Want hij had zwart op wit, d. w. z. op smartphone, dat daar een bondskanselier zit, die blij is, als lieden zoals hij iets in haar Duitsland zien en zich zelfs door gemeenschappelijke selfies laten meeslepen. Kost immers niks. Zo gedacht, zo gedaan, in 2016 stond hij bij ons op de stoep en vroeg “Asuul” aan.

Ook de asielindustrie was blij, dat haar werk na het recordjaar 2015 niet ophield. En hoe jonger de gasten van Merkel zijn, des te meer werk brengen ze met zich mee, wat ook z’n weerslag heeft op de kosten. en de één of andere welkomstadviseur m/v in Freiburg moet hem gecomplimenteerd hebben met hoe jong hij er uitzag, en dat het waarschijnlijk voor iedereen goed zou zijn, als hij niet meerderjarig zou zijn. Hoe dan ook gaf hij op, 17 jaar oud te zijn, dus een echte MOVL, een minderjarige onbegeleide “vluchteling”. Een kolfje naar de hand van de begeleiders want de meer dan 4.000 EUR kosten per maand moeten het liefst “verantwoord” zijn.

De jongeman was ook “productief”, want al twee jaar later werd hij de trotse vader van een zoon. Aan de Helioskliniek legde hij ter erkenning van zijn vaderschap zijn paspoort voor. Evenwel was aan dit paspoort alles verkeerd. Er stond een andere naam, een andere geboortedatum en een ander land van herkomst in. Nou ja, vergissen is menselijk, en ook juridische medewerkers zijn maar mensen en kunnen zich vergissen.

Maar alle gekheid op een stokje, niet de uitgifte-autoriteiten van het paspoort hebben zich “vergist”, maar de jonge migrant. Hij kwam namelijk niet uit Irak, maar uit Marokko – dat land, waar vele Duitsers graag vakantie houden. En hij was in het tweede welkomstjaar 2016 niet 17 jaar jong, maar al 23. Maar niettemin was zijn nakomeling geen vervalsing.

Hoe hij naar Duitsland kwam? Hij vertrok met 16 jaar vanuit een voorstad van Casablanca met de noorderzon naar Libië. Want hij wist, dat de scheepspassage van daaruit naar Europa alleen voor de eerste zeemijlen iets kost, waarop een gratis boottaxi het overneemt. Vanuit Marokko rechtstreeks naar Duitsland zou weliswaar ook betaalbaar geweest zijn, maar gierigheid kent geen tijd. Zo belandde hij in Italië, dat hem doorverwees naar Zwitserland. En van daaruit ging het vervolgens met de trein naar Duitsland – waarvoor zijn er anders tenslotte treinen? En treinkaartjes zijn net zo onnodig als een paspoort.

Waarom dit allemaal bekend werd? Eigenlijk kan bijna niets op dit gebied de Duitse autoriteiten iets schelen, teneinde zich maar niet het predicaat vreemdelingenvijandigheid op de hals te halen. Maar de leeftijdszwendel van deze éne migrant kostte vanaf augustus 2016 tot februari 2019 toch 133.000 euro. Voor de ambtelijke voogd geen probleem, “Over de hoogte van de kosten hebben wij nooit gesproken” verklaarde hij voor de rechtbank. De vaststelling van de leeftijd is een zaak voor Jeugdzorg. En tenslotte is het district geen schade berokkend – alleen de deelstaat Baden-Württemberg. En Stuttgart ligt ver weg.

Nu ja, geld stinkt niet, en er is genoeg van, dacht de kanselier, “wij krijgen dat voor elkaar”. Tot die “wij” behoor ik ook, wat mij ertoe bracht, eens te gaan narekenen. De bijkomende kosten voor deze jongeling bedroegen voor 31 maanden verdekt gesjoemel 4.290 euro per maand – bovenop de gebruikelijke kosten voor migranten. Als gepensioneerde betaal ik om en nabij de 400 euro per maand inkomstenbelasting. Dus zijn er zowat elf belastingbetalers van mijn soort nodig voor deze ene oplichter – alweer een individueel geval? En als de andere tien belastingbetalers dit gekkenhuis Duitsland de rug toekeren, zou ik, tot mijn 98ste verjaardag, belasting moeten betalen om voor deze MOVL-kosten op te draaien. Desondanks blijft er geen euro over voor alle andere uitgaven t. b. v. de staat, waarvoor men graag belasting betaalt.

Misschien staan er na mij weer eens een paar “dommen” op? Misschien ook nog wel terwijl ik nog leef? Dan zouden ze eigenlijk helemaal niet zo dom zijn.

Door: Albrecht Künstle.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2020/07/31/sommermaerchen-eines-mufl-kostete-uns-133-000-euro/#more-28579