Door: Peter Helmes.
Duitsland koerst aan op een grote structurele crisis.
Kennelijk zijn we er al aan gewend, dat bepaalde problemen door de regerig worden doodgezwegen of vertekend worden voorgesteld.Tot de eerste behoort een terrein, dat nu juist voor het industrrieel hoogontwikkelde Duitsland van enorme betekenis is:
De opkomst van ons land is voor een zeer groot deel te danken aan ons goede opleidingssysteem, hetzij schools, hetzij beroepsmatig. Ons “duale beroepsopleidingssysteem” geldt nog steeds als het meest vooruitstrevende ter wereld. School en praktijk vullen elkaar voorbeeldig aan.
Versterkt door de problemen, die hier in het land ontstaan door de ongecontroleerde migratie, voelen vele hoogopgeleiden zich hier echter niet meer goed. Als er op verscheidene scholen nog maar één Duits als moedertaal sprekende leerling in de klas zit, kan men voorspellen, dat het opleidingsniveau gestadig zakt. In toenemende mate emigreren derhalve vele goed opgeleide arbeidskrachten, om in andere landen meer ongestoord te kunnen werken. Voorbeelden daarvan zijn er zo veel, dat ik me hier een opsomming bespaar.
Als vervolgens gekwalificeerde arbeidskrachten ook nog in vele andere landen wezenlijk meer verdienen kunnen dan in Duitsland, wordt de neiging om te emigreren alras versterkt.
Een paar voorbeelden kunnen volstaan: In dienst genomen artsen in leidinggevende functies verdienen in Duitsland gemiddeld slechts een derde van de inkomsten van hun collega’s in de VS of in Australië, in Zwitserland of in Denemarken ligt het gemiddelde nog steeds bij het dubbele van de Duitse vergoeding. Daarbij komt nog een ander probleem: De medici in ons land klagen doorgaans over slechtere arbeidsvoorwaarden dan in vele buitenlandse posities. Geen wonder, dat juist deze krachten de verlokkingen van een buitenlandse medische carriëre niet kunnen weerstaan.
Dat schaadt natuurlijk de medische zorg in ons land. En daar komt dan nog een bijzonder zwaarwegende factor bij: Onder de immigranten bevinden zich slechts zeer weinig hooggekwalificeerde krachten, die vervolgens in principe een arbeidsplaats kunnen vinden.
De immigranten met geringere (of helemaal geen) kwalificatie – dat is de meerderheid – belast daarenboven onze sociale systemen – de zieken- en pensioenfondsen enz. Velen belanden in Hartz IV. Het statistische beeld spreekt een duidelijke taal:
Afgelopen jaar (2018) trokken 6,6 procent van de totale bevolkng, evenwel 63,7 procent van de vluchtelingen van de basisverzekering Hartz IV. Van de 1,7 miljoen vluchtelingen, die in Duitsland geregistreerd staan, gaan slechts 361.000 een aan de sociale verzekering verplichte bezigheid aan.
Geen twijfel, dat Duitsland tenslotte op een grote structurele crisis aan koerst. Maar de heersende partijen, aangevuurd door welkomstcultuur-zuchtige Groenen, sluiten de ogen voor dit kleine volks-economische één plus één. Een verandering zou slechts mogelijk zijn door meer ongelijkheid:
De belasting- en afdrachtenlast zou omlaag moeten, het inkomen van hooggekwalificeerden zou echter omhoog moeten. Dat is niet alleen met de SPD niet mogelijk, maar vooral met de Groenen niet.
Door: Peter Helmes.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: https://conservo.wordpress.com/2019/04/27/ein-besonderes-problem-der-migration-hochqualifizierte-gehen-und-weniger-gebildete-kommen/
Theresa's visie 