VASTE TALKSHOW-GAST CHRISTIAN PFEIFFER HEEFT BEGRIP VOOR ZWAAR-CRIMNELE VLUCHTELINGEN
Door: Eugen Prinz.
Voor de rechtbank van Memmingen loopt momenteel een zaak tegen een vluchteling uit Eritrea, die wordt beschuldigd van een hele serie verkrachtingen. De aanklacht laat zich lezen als een verzameling van de ergste verwachtingen van elkeen, die reeds bij het begin van de Tsunami aan vluchtelingen had gewaarschuwd voor een “German Rape Wave”. De 26-jarige zwarte Afrikaan heeft een “prentenboek-carriëre” als vluchteling achter zich: Hij is in 2015 als arme, bijna-verdronken bootvluchteling in Italië gearriveerd en daarna om de bekende redenen meteen doorgereisd naar Duitsland om dit land te verrijken.
Wijden wij ons nu aan de punten van aanklacht:
Zaak 1:
Op 3 December 2018 zou de Eritreeër in Egg an der Günz (District Unterallgäu/Beieren) een wandelaarster hebben overrompeld, die met haar hond op pad was. Het slachtoffer wordt achter gesloten deuren gehoord. De vrouw bericht, dat ze allereerst in een gesprek gewikkeld raakte, waarop de man haar tegen de grond had gewerkt en haar op een grasveld 75 minuten lang had verkracht en seksueel misbruikt. De immigrant wordt er onder andere van beschuldigd, het slachtoffer in de borst te hebben gebeten en een vinger in haar schede gestoken te hebben.
Zaak 2:
Volgens de aanklacht bedrinkt Ali A. zich twee dagen later, op 5 december, in een café. Hij gaat het damestoilet binnen en morrelt aan de deur van een bezette cabine, waarin een lid van de bediening van de zaak net haar hoge nood lenigt. Aangezien de vrouw – net klaar – aanneemt, dat een sekse-genote naar binnen wil, opent ze de toiletdeur en maakt aanstalten, de cabine te verlaten. De dader pakt haar bij de pols, duwt haar terug en probeert, haar te verkrachten. De serveerster kan zich losrukken. Ongelofelijk: Daarop heeft ze nog de zelfbeheersing, om met de aanvaller af te rekenen.
Zaak 3:
Nadat hij zijn doel niet bereikt heeft, moet de Eritreër reeds een uur later op een fiets uitgekeken hebben naar andere slachtoffers. Een vrouw was net met haar hond Gassi uitgegaan en maakte aanstalten om in haar auto te stappen. Ali A. zou haar volgens de aanklacht in de auto hebben gedwongen, bij de keel hebben gegrepen, verkracht en haar in de onderlip gebeten hebben.
En nu komt het intelligentiequotient van de dader in het spel. Hij neemt het besluit, met de vrouw nog ergens heen te rijden, om aldaar in alle rust zijn lusten verder te kunnen botvieren. Daar hij echter zijn fiets niet wil laten staan, stapt hij uit om hem in de auto te laden. Op dit ogenblik sluit de vrouw de deuren af en geeft gas. Aangezien het genie zijn rugzak reeds in het voertuig heeft ondergebracht, probeert, volgens de aanklacht, de Eritreër het voertuig tegen te houden, waarbij hij op de motorkap springt en zich aan het dak vasthoudt. Dat lukt hem echter niet al te lang. Hij belandt op de grond en kan alleen nog maar dag met zijn handje zeggen tegen zijn geliefde rugzak, die hem later voor het Gerecht zal brengen.
Zaak 4:
De serie-verkrachter had klaarblijkelijk een hevige seksuele trek, want volgens de aanklacht was onmiddellijk na dit voorval slachoffer nummer vier aan de beurt: Een vrouw wil bij een beboste vijver, die ’s zomers wordt gebruikt om in te baden, dennentakken voor een Adventskrans afsnijden. De dader maakt gebruik van de omstandigheid, dat hier kleedhokjes aanwezig zijn en sleept het zich heftig verwerende slachtoffer in één van de kleedhokjes. Aldaar probeert hij, zich aan de vrow te vergrijpen. Ze steekt met de meegebrachte schaar op hem in, zonder dat het iets uithaalt. Hij neemt het slachtoffer in de houdgreep, bijt haar in de wang en slingert haar, nog steeds in de houdgreep, in het rond. Gelukkig komt er een wandelaar, die ingrijpt, waarop de verkrachter op de vlucht laat. Het slachtoffer is thans, negen maanden na de daad, nog steeds niet in staat om te worden verhoord.
Ontkennen tot en met
Zoals reeds aangestipt leidt de rugzak direct naar de beklaagde, die op het moment van arrestatie stom genoeg ook nog sukkelt met de steekwonden van de schaar uit zaak nummer vier. De officier van Justitie noemt de bewijslast doorslaggevend. Dat is desondanks voor de beklaagde geen reden om een bekentenis af te leggen. Klaarblijkelijk is hij van mening, dat hiet te lande in zo’n geval slechts een veroordeling volgt, als men door de politie naakt en met ingebracht lid, liggend op het slachtoffer wordt betrapt.
“Ik was op pad met mijn fiets, toen die auto me tegemoet kwam en tegen me op gebotst is. Ik viel van mijn fiets, mijn tas viel door het open venster in de auto.”
(Verklaring van de beklaagde, hoe zijn rugzak in de auto van slachtoffer nummer drie terecht gekomen is).
Hij geeft zich uit voor “waterverkoper”, die lezen noch schrijven kan en naar Duitsland gekomen zou zijn, “omdat men hier goed kan leven”. Nou, geweldig.
In Egg an der Gunz (zaak 1) zou hij nooit zijn geweest, hij heeft ook nooit iemand geslagen, beweert de Eritreër.
Nu raakt de Rechtbank ontstemd: De voorzitter Christian Liebhart tot de beklaagde:
“U hoeft niet te denken, dat wij alles maar hebben te geloven, wat U hier vertelt.” En de officier van Justitie dreigt met verzekerde bewaring, als Ali A. de vrouwen een verklaring niet bespaart. De Eritreër blijft hardnekkig: “Ik kan nog wel 1000 jaar in de gevangenis zitten, maar ik kan alleen maar de waarheid zeggen.” Vervolgens komt het toppunt:
“Ik ben bang met vrouwen in de buurt. Ik kan niet zo gemakkelijk met ze praten”
Deze uitspraak van de beklaagde is een kolfje naar de hand van criminoloog Christian Pfeiffer, van beroep SPD-lid, vaste talkshow-gast en vluchtelingen-begrijper. Hij heeft een aanzet tot verklaring:
“Onder de immigranten zijn bijna geen vrouwen van gelijke leeftijd, die dezelfde taal spreken en de cultuur begrijpen. Het tekort aan kansen om met vrouwen in contact te komen, kan zorgen voor een verhoogd risico, om grenzen te overschrijden.”
“Grenzen overschrijden.” Wat een verontschuldigend begrip voor de kwetsuren, die een vrouw in zo’n geval oploopt. Een dergelike woordkeus kan in zo’n verband ook alleen maar een door de wol geverfde soci invallen.
Pfeiffer was van 2000 tot 2003 minister van Justitie in Nedersaksen. Het is dus geenszins verkeerd om hem te beschrijven als “systeemgetrouw”. Als dus een systeemgetrouwe criminoloog toegeeft, dat er bij migranten sprake is van een verhoogd risico, dat ze “over grenzen gaan”, waarom overspoelt men dan het land ten koste van onze vrouwen onafgebroken met deze risicogroep en verdoezelt men de bijverschijnselen, opdat men de lans breekt voor een klimaatdebat? Dat zou de auteur echt graag willen weten.
PI-NEWS zal nader berichten over het verdere verloop van het proces.
Door: Eugen Prinz.
Vertaling: Theresa Geissler.
Bron: http://www.pi-news.net/2019/09/memmingen-kriminologe-findet-entschuldigung-fuer-serien-vergewaltiger/
Theresa's visie 