Door: Theresa Geissler.
Gisteren, donderdag 23 mei 2019, ben ik mijn stem gaan uitbrengen voor het Europees Parlement..
Twéé stemmen zelfs, dankzij de volmachtstem van mijn zoon; grif verleend omdat hij zich voor de politiek tóch totaal niet interesseert.
Die stemmen, lezer, zijn, zoals bij mij al zeker 12 jaar het geval is, naar de PVV gegaan. Allebei. Maar dat heeft dus niet mogen baten.
Toch voel ik het uiteindelijk niet als een domper. Allereerst beleef je op deze manier de harde realiteit met een zuiver geweten: Aan jou heeft het in elk geval niet gelegen. En ten tweede geldt ook hier weer, wat ik al eerder opmerkte in mijn “Open brief aan Geert Wilders” na de Provinciale Staten-verkiezingen van 21 Maart jl. https://theresasvisie.com/2019/03/21/open-brief-aan-geert-wilders-n-a-v-de-verkiezingsuitslag-voor-de-provinciale-staten-2019/: Ik zag dit al mijlenver van tevoren aankomen. En wel vanwege de reeds in genoemd artikel besproken redenen.
Oud-PVV kamerlid Jhim van Bemmel deed trouwens inmiddels eveneens een duit in het zakje https://www.dagelijksestandaard.nl/2019/05/oud-pvv-kamerlid-maakt-kachel-aan-met-wilders-campagne-die-leidde-tot-nul-ep-zetels-onmetelijke-luiheid/ , en, hoewel het op zichzelf waarschijnlijk een zwaktebod is om te leunen op andermans mening, bleek deze, na het lezen van zijn argumentatie, zo wonderwel overeen te stemmen met de mijne, dat ik hem hierbij toch maar even vermeld.
Want: Wat heeft de PVV de afgelopen tijd nu helemaal gedaan aan campagnevoering, die voor de Provinciale Staten-verkiezingen inbegrepen? Wat heeft ze gedaan om naar haar kiezers toe te komen, ze een luisterend oor te bieden, ze het gevoel te geven, dat ze er metterdaad toe déden…?
Goed, het ontbreekt haar aan geld. En we weten dan ook allemaal dondersgoed, wat daarvan de oorzaak is: De éénmans-constructie van deze beweging, zodat bepaalde, even regelmatige als broodnodige inkomsten haar stelselmatig onthouden blijven. Zoals haar automatisch trouwens méér onthouden blijft; om te beginnen een deugdelijk fundament op gemeentelijk niveau, wat voor sympathisanten van het PVV-gedachtegoed de drempel zou verlagen om binnen te komen, hun steentje bij te dragen, met de partij méé te groeien….
Maar ja, dat laatste is, wat Geert betreft, dus al helemaal niet de bedoeling. Want, al wil hij uiteraard, dat die sympathisanten op hem stemmen, vertrouwen doet hij ze verder niet, iets, waar hij op de koop toe ook nog openlijk voor uitkomt: https://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwif56LvkpPhAhWHZVAKHR_hCDUQFjAAegQIAhAB&url=https%3A%2F%2Fwww.limburger.nl%2Fcnt%2Fdmf20170707_00043000%2Fwilders-nederland-mag-een-voorbeeld-aan-limburg-nemen&usg=AOvVaw07HBQ4xXrq0NE6hrbSeQcI!
Ja, lezer, ik zit te foeteren, ik besef het. En ik kan me prima voorstellen, dat U zich nu afvraagt: “Waarom ben je er dan in vredesnaam mog wèl twee stemmen aan gaan geven? Alleen vanwege dat “zuivere geweten”?
Nou, néé… Ook, om het maar ronduit toe te geven, omdat er geen alternatief is:
Qua gedachtegoed is en blijft de PVV nu eenmaal enig in haar soort: Al mag het dan nog zo zijn, dat Islam en immigratie bij haar een dusdanig grote plaats innemen, dat er voor andere economisch/maatschappelijke vraagstukken wat (te) weinig ruimte overblijft, dan is het nog zo, dat IEMAND aan beide wel de nodige aandacht móet geven, en geen enkele andere partij dat naar behoren doet, ook het FvD niet: Het streven van deze partij om het maar voorál “fatsoenlijker” te doen dan de PVV helpt haar dan weliswaar op korte termijn bij het weglokken van de meer schroomvallige kiezers van laatstgenoemde, maar biedt op de langere duur geen oplossing. Daarvoor hinken Baudet c. s. te veel op twee gedachten, wat o. a. nog steeds treffend wordt geïllustreerd door Baudets gigantische uitglijder van enige jaren terug door het als enige steunen van de “DENK”- motie betreffende het herstellen van de betrekkingen met Turkije: Wie zoiets met droge ogen steunt en er daarnaast nog lacherig over pleegt te doen, in het kader van “humor hebben”, geeft er blijk van, deze zaak niet serieus genoeg te nemen en verspeelt hierdoor zijn recht, dat er ooit nog op hem of op zijn beweging wordt gestemd, althans, voor mijn gevoel wèl.
En het is nu eenmaal zo, dat de ideale combinatie van beiden – een partij, die kan bogen op de consequente koers van de PVV in dit opzicht, maar die tegelijkertijd een partij wil zijn voor haar aanhang, zoals we dat tot nog toe zowel in Nederland, als daarbuiten, gewend zijn: toegankelijk voor wie dat maar wil – zich tot nu toe juist in Nederland niet heeft aangediend. Dan blijft er bij gebrek aan een behoorlijk alternatief slechts de keuze tussen trouw aan datgene, wat men heeft, óf het absolute niets. Bij mij werd het vooralsnog het eerste…
Ik wil graag in dit verband nog even refereren aan Peter Helmes, de gewaardeerde webmaster van het Duitse blog conservo, die recentelijk in één van zijn artikelen uiteen zette, hoe hij de keuze maakte, lid te blijven van zijn oude, vertrouwde partij, de CDU, ondanks de verkeerde leiding, in wier handen die partij zich alweer twaalf jaar bevindt (Merkel): Liever dan alle banden met hun politieke “thuis” te verbreken, blijven hij en zijn oude geestverwanten/generatiegenoten uitkijken naar een gelegenheid om de CDU wederom te hervormen tot wat ze ooit was : https://conservo.wordpress.com/2019/05/23/appell-eines-alten-cdu-kaempfers/.
En wie ervan doordrongen is, hoe diep het conservatief-patriottische bij deze ouder wordende ‘strijder’ geworteld zit, met inbegrip van afkeer van de Islam en van de EU, kan deze keuze alleen maar volledig begrijpen en respecteren: De AfD heeft zijn sympathie, de CDU – vanwege de oude banden – zijn trouw.
En de PVV heeft – vooralsnog – m i j n trouw. Ze moest de trouw van haar kiezers alleen nog eens wat beter leren waarderen – en zomogelijk evenrediger honoreren… Door, heel ouderwets, om te beginnen een LEDENpartij te worden, bijvoorbeeld.
Dat zou wel eens een aardige stap in de goede richting kunnen zijn!
Door: Theresa Geissler.
Theresa's visie 